Dassault Mercure – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dassault Mercure

Dane podstawowe
Państwo	Francja
Producent	Dassault Aviation
Typ	samolot pasażerski
Konstrukcja	metalowa
Załoga	3
Historia
Data oblotu	28 maja 1971
Lata produkcji	1972-1975
Wycofanie ze służby	1995
Liczba egz.	12
Liczba wypadków  • w tym katastrof	0 0
Dane techniczne
Napęd	2 x Silnik turbowentylatorowy Pratt & Whitney JT8D-15
Ciąg	68,9 kN każdy
Wymiary
Rozpiętość	30,55 m
Długość	34,84 m
Wysokość	11,35 m
Powierzchnia nośna	116 m²
Masa
Własna	31 800 kg
Startowa	56 500 kg
Osiągi
Prędkość maks.	925 km/h
Prędkość przelotowa	870 km/h
Prędkość wznoszenia	16,7 m/s
Pułap	12 000 m
Zasięg	2 084 km
Dane operacyjne
Liczba miejsc
162
Użytkownicy
Air Inter (11)
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Dassault Mercure – francuski samolot pasażerski, wyprodukowany przez Dassault Aviation. Wyprodukowano 12 egzemplarzy samolotu.

W 1967 roku francuska wytwórnia, znana głównie z produkcji samolotów wojskowych rozpoczęła pracę nad cywilnym samolotem pasażerskim o średnim zasięgu. Program budowy dwóch latających prototypów, dwóch płatowców do naziemnych prób statycznych, homologacji i przygotowań do rozpoczęcia produkcji seryjnej został dofinansowany przez rząd francuski. Pierwszy latający prototyp, napędzany silnikami Pratt & Whitney JT8D-11 z cywilną rejestracją F-WTCC wzbił się po raz pierwszy w powietrze 28 maja 1971 roku. Drugi prototyp z docelowymi silnikami Pratt & Whitney JT8D-15 i numerze rejestracyjnym F-WTMD oblatano 19 lipca 1973 roku. Do programu budowy samolotu włączyły się również włoska Aeritalia, która odpowiedzialna była za produkcję usterzenia ogonowego oraz tylnej części kadłuba, belgijska SABCA, która wytwarzała klapy, lotki, spojlery oraz hamulce aerodynamiczne, hiszpańska CASA produkująca przednie, dwa segmenty kadłuba i szwajcarska firma F+W Emmen wytwarzająca elementy gondoli silnikowych. W lutym 1972 roku dołączyła kanadyjska firma Canadair, która wzięła na siebie produkcję elementów klap noskowych, segmentów skrzydeł i wysięgników gondoli silnikowych. Po otrzymaniu homologacji 12 lutego 1974 roku, zamówienie na 10 sztuk samolotu złożyły francuskie linie lotnicze Air Inter, było to pierwsze i ostatnie zamówienie na ten typ samolotu. Bardzo silna konkurencja ze strony samolotów Boeing 737 oraz DC-9 zdecydowała o zaprzestaniu produkcji francuskiego modelu. 29 kwietnia 1995 roku, dwa ostatnie Dassault Mercure wykonały ostatni lot komercyjny w barwach swojego jedynego użytkownika. Po wylataniu 360 000 godzin, przewiezieniu 44 milionów pasażerów i odbyciu 440 000 lotów samoloty bez żadnych wypadków zakończyły swoją pasażerską karierę.

Pomimo braku dalszych zamówień, Dassault Aviation planowało we współpracy z amerykańską firmą McDonnell Douglas stworzyć następcę Mercure i jednocześnie DC-9. Prace nad nową wersją oznaczoną wstępnie jako Mercure 200 rozpoczęto w 1975 roku. Samolot miał mieć kadłub swojego poprzednika, wydłużony o 6 metrów, nowe silniki turbowentylatorowe General Electric (SNECMA CFM56) oraz dwuszczelinowe klapy. Program modernizacji został anulowany.

Dassault Mercure był dwusilnikowym, wolnonośnym dolnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Hermetyzowany ciśnieniowy kadłub o półskorupowej konstrukcji. Podwozie trójpodporowe z przednim podparciem chowane w locie. Usterzenie klasyczne.

• Jacek Nowicki, Dassault Mercure, "Lotnictwo", nr 11 (1992), s. 42, ISSN 0867-6763.