Defektoskopia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Defektoskop ultradźwiękowy
Przenośny defektoskop rentgenowski

Defektoskopia – dział badań nieniszczących (NDT) zmierzających do wykrycia nieciągłości materiału. Wykrywane są wady materiału takie jak: wtrącenia, ubytki korozyjne, pustki, pęknięcia, odwarstwienia, łuski, szczeliny, braki przetopu itp.

Metody

[edytuj | edytuj kod]

Metody stosowane w defektoskopii:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Praca zbiorowa: Poradnik inżyniera. Zastosowania elektroniki. WNT, 1975. Rozdz. Badania nieniszczące. str. 321-399.
  • Ryszard Szepke: 1000 słów o atomie i technice jądrowej. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06723-6. (pol.).
  • Zbigniew Płochocki. "Betatron. Transformator do przyspieszania elektronów". „Młody Technik nr 5 (178) maj 1963”, s. 7-16, 1963. Warszawa.