Detroit Tigers – Wikipedia, wolna encyklopedia

Detroit Tigers

Data założenia	1894
Liga	Major League Baseball American League AL Central
Państwo	Stany Zjednoczone
Adres	2100 Woodward Ave Detroit, MI 48201, USA
Stadion	Comerica Park
Właściciel	Mike Ilitch
Trener	A.J. Hinch
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Detroit Tigers – drużyna baseballowa grająca w dywizji centralnej American League. Ma siedzibę w Detroit w stanie Michigan. Jest jedną z 4 drużyn grających w American League obok Boston Red Sox, Chicago White Sox oraz Cleveland Indians, która nadal znajduje się w mieście utworzenia drużyny.

Klub powstał w 1894 roku i wstąpił w szeregi Western League^[1]. Początkowo zespół występował na Boulevard Park, jednak rok później właściciel klubu George Vanderbeck podjął decyzję o budowie nowego stadionu, którego nazwano Bennett Park^[1][2]. W 1900 Western League zmieniła nazwę na American League i stała się jedną z dwóch głównych lig w kraju^[1].

Pierwszy mecz w nowo powstałej, zrzeszającej osiem zespołów lidze, Tigers rozegrali 25 kwietnia 1901 na Bennett Park w obecności 10 tysięcy widzów, pokonując Milwaukee Brewers 13–4^[1][3]. W latach 1907–1909 Tigers trzykrotnie uzyskiwali awans do World Series, trzykrotnie w nich przegrywając^[4]. W 1912 klub przeniósł się na nowy stadion Navin Field (1912–1935, od nazwiska właściciela klubu Franka Navina), znany w późniejszym okresie jako Briggs Stadium (1935–1960, od nazwiska właściciela klubu Waltera O. Briggsa), by ostatecznie przyjąć nazwę Tiger Stadium^[2][5]. W sezonie 1935 Tigers zdobyli mistrzowski tytuł po raz pierwszy w historii, po pokonaniu w World Series Chicago Cubs 4–2^[4][6]. W 1945 zespół zwyciężył w World Series po raz drugi; Tigers wygrali z Chicago Cubs 4–3^[4][7].

W sezonie 1968 osiągając najlepszy wówczas bilans zwycięstw i porażek od 1901 roku (103–59), zespół w finałach pokonał St. Louis Cardinals 4–3, zdobywając trzeci tytuł^[4][8]. W 1984 wygrywając w 104 meczach przy 58 porażkach (najlepszy bilans w historii klubu) i wygrywając w American League Championship Series z Kansas City Royals, Tigers zwyciężyli w World Series po raz czwarty^[9]. 11 kwietnia 2000 zespół rozegrał pierwszy mecz na nowo wybudowanym stadionie Comerica Park, mogącym pomieścić 40 120 widzów^[10]. Tigers uzyskiwali awans do World Series jeszcze dwukrotnie, w 2006 i 2012 roku, dwukrotnie przegrywając odpowiednio z St. Louis Cardinals 1–4 i San Francisco Giants 0–4^[4][11][12].

Od 1997 numer 42 zastrzeżony jest przez całą ligę ku pamięci Jackie Robinsona, który jako pierwszy Afroamerykanin przełamał bariery rasowe w Major League Baseball^[16].

Willie Horton OF: 1963–77 Zastrzeżony w 2000

Ty Cobb OF: 1905–26 M: 1921–26 Uhonorowany w 2000

Hank Greenberg 1B: 1930–46 Zastrzeżony w 1983

Charlie Gehringer 2B: 1924–42 Coach: 1942 GM: 1951–53 Zastrzeżony w 1983

Hal Newhouser P: 1939–53 Zastrzeżony w 1997

Al Kaline OF: 1953–74 Zastrzeżony w 1980

Uhonorowani w 2000 Harry Heilmann OF: 1914–29 Heinie Manush OF: 1923–27

Uhonorowani w 2000 Hughie Jennings M: 1907–20 Sam Crawford OF: 1903–17

Uhonorowani w 2000 Mickey Cochrane C: 1934–37 M: 1934–38 George Kell 3B: 1946–52 Sprawozdawca 1959–1996

Uhonorowany w 2000 Ernie Harwell Sprawozdawca: 1960–2002

Zastrzeżony w 1997 Sparky Anderson Manager 1979–1995

Zastrzeżony w 1997 Jackie Robinson Zastrzeżony w całej MLB