Dipol załamany – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dipol załamany o kącie rozwarcia ramion γ

Dipol załamany (zwany za względu na kształt anteną typu V) – antena dipolowa stosowana zamiast dipoli prostych w celu zwiększenia ich kierunkowości.

Charakterystyka promieniowania anteny typu V jest superpozycją promieniowań pochodzących od obu ramion. Przy odpowiednim kącie rozwarcia można wytłumić listki boczne i zwiększyć moc na kierunku maksymalnego promieniowania. Kolejną zaletą anteny typu V w porównaniu do dipola prostego jest przewaga listka głównego nad wstecznym.

Maksymalna kierunkowość anteny V wynosi:

Kierunkowość określoną powyższym wzorem osiąga się dla kąta rozwarcia ramion określonego następująco:

gdzie:

– długość ramienia,
– kąt rozwarcia ramion.
długość fali,

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jarosław Szóstka: Fale i anteny. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2000.