Dipol załamany – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dipol załamany (zwany za względu na kształt anteną typu V) – antena dipolowa stosowana zamiast dipoli prostych w celu zwiększenia ich kierunkowości.

Charakterystyka promieniowania anteny typu V jest superpozycją promieniowań pochodzących od obu ramion. Przy odpowiednim kącie rozwarcia można wytłumić listki boczne i zwiększyć moc na kierunku maksymalnego promieniowania. Kolejną zaletą anteny typu V w porównaniu do dipola prostego jest przewaga listka głównego nad wstecznym.

Maksymalna kierunkowość anteny V wynosi:

${\displaystyle D=2{,}94\left({\frac {h}{\lambda }}\right)+1{,}15.}$

Kierunkowość określoną powyższym wzorem osiąga się dla kąta rozwarcia ramion określonego następująco:

${\displaystyle {\begin{aligned}&\gamma =152\left({\frac {h}{\lambda }}\right)^{2}-388\left({\frac {h}{\lambda }}\right)+324,&{\text{dla}}\;\;0{,}5\leqslant \left({\frac {h}{\lambda }}\right)\leqslant 1{,}5,\\&\gamma =11{,}5\left({\frac {h}{\lambda }}\right)^{2}-70{,}5\left({\frac {h}{\lambda }}\right)+162,&{\text{dla}}\;\;1{,}5\leqslant \left({\frac {h}{\lambda }}\right)\leqslant 3{,}0,\end{aligned}}}$

gdzie:

${\displaystyle h}$ – długość ramienia,

${\displaystyle \gamma }$ – kąt rozwarcia ramion.

${\displaystyle \lambda }$ – długość fali,

• antena dipolowa
• antena odwrócone V
• dipol pętlowy
• dipol prosty

• Jarosław Szóstka: Fale i anteny. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2000. Brak numerów stron w książce