Szczeciowce – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szczeciowce
Ilustracja
Szczeć pospolita
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

szczeciowce

Nazwa systematyczna
Dipsacales Dumort.
Anal. Fam. Pl. 29 1829
Synonimy
  • Adoxales Nakai
  • Caprifoliales Lindley
  • Lonicerales T. Leibe
  • Viburnales Dumortier
  • Dipsacanae Takhtajan
  • Caprifoliopsida Endlicher
  • Loniceropsida Brongniart
Kalina koralowa
Piżmaczek wiosenny

Szczeciowce (Dipsacales Dumort.) – rząd roślin okrytonasiennych, w systemie Reveala w latach 90. XX wieku zaliczany do klasy Rosopsida, w systemach APG z XXI łączony m.in. z astrowcami i selerowcami we wspólny klad astrowych właściwych (ang. euasterids) odpowiadający w ujęciu Ruggiero i in. nadrzędowi astropodobnych Asteranae.

Dawniej uważano, że szczeciowce są najbliżej spokrewnione z rzędem dereniowców Cornales[3], które obecnie sytuowane są u podstawy wspólnego pnia kladu astrowych (asterids). Szczeciowce powstały w okresie między 111 a 93 milionami lat temu (niektóre analizy sugerują ich powstanie już 140 milionów lat temu[2]). Istotne zróżnicowanie w obrębie roślin nastąpiło jednak stosunkowo niedawno (10 milionów lat temu), kiedy to wyodrębniły się rodziny (lub podrodziny – w zależności od ujęcia systematycznego) kozłkowatych i szczeciowatych[4]. Rośliny tu zaliczane występują głównie na obszarach o klimacie umiarkowanym i śródziemnomorskim na półkuli północnej.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Drzewa, krzewy i rośliny zielne.
Liście
Naprzeciwległe, u podstawy zwykle zbiegające, na brzegu gruczołowato ząbkowane. Zwykle niepodzielone, rzadziej pierzasto wcinane. Wiązki przewodzące w ogonku liściowym łukowate. Pąki okryte łuskami.
Kwiaty
Niewielkie lub średniej wielkości, zwykle obupłciowe, o symetrii promienistej, rzadziej grzbiecistej. Kielich jest trwały, pozostaje na owocu, korona zrosłopłatkowa 4-5 płatkowa. Pręciki w jednym okółku, w kwiatach grzbiecistych mniej liczne. Słupek jest dolny i złożony z 2-5 owocolistków. Kwiaty zebrane są w kwiatostany usytuowane na krańcach pędów.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Przynależność do rzędu 45 rodzajów grupujących 1090 gatunków jest współcześnie akceptowana w różnych systemach, ujęcia systematyczne różnią się sposobem grupowania rodzajów w rodziny, których wyróżnianych jest od 2 do 7. Odmienny system hierarchizacji zawarty jest w systemie Takhtajana (1997), który wyróżnił trzy rzędy Dipsacales, Adoxales i Viburnales połączone w obrębie nadrzędu Dipsacanae (odpowiadającego rzędowi Dipsacales w ujęciu systemu Reveala, APG III i APG IV).

Pozycja systematyczna rzędu według APweb (aktualizowany system APG IV z 2016)[2]

Wraz z m.in. rzędami ostrokrzewowców Aquifoliales, astrowców Asterales i selerowców Apiales tworzy grupę euasterids II w obrębie kladu astrowych (asterids) należącego do dwuliściennych właściwych (eudicots).


dereniowce Cornales




wrzosowce Ericales





?

Icacinales


?

Vahliales



Metteniusales




gariowce Garryales




goryczkowce Gentianales




psiankowce Solanales




ogórecznikowce Boraginales



jasnotowce Lamiales










ostrokrzewowce Aquifoliales




astrowce Asterales




twardziczkowce Escalloniales




Bruniales




selerowce Apiales




Paracryphiales



szczeciowce Dipsacales











Podział według APweb (aktualizowany system APG IV z 2016)[2]
szczeciowce

piżmaczkowate Adoxaceae



przewiertniowate Caprifoliaceae



Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-05] (ang.).
  2. a b c d Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-05] (ang.).
  3. Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Wyd. I. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1993. ISBN 83-214-0140-6.
  4. Bell, C. D., Donoghue, M. J. 2005. Dating the Dipsacales: Comparing models, genes, and evolutionary implications. American J. Bot. 92: 284-296.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Alicja Szweykowska, Jerzy (red.) Szweykowski: Słownik botaniczny. Wyd. I. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1993. ISBN 83-214-0140-6.
  • Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2007-12-18] (ang.).