Dmitrij Kabalewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dmitrij Kabalewski
Дмитрий Борисович Кабалевский
ilustracja
Imię i nazwisko

Dmitrij Borisowicz Kabalewski

Data i miejsce urodzenia

30 grudnia 1904
Sankt-Petersburg

Pochodzenie

rosyjskie

Data i miejsce śmierci

14 lutego 1987
Moskwa

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista, kompozytor

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Nagroda Państwowa ZSRR Ludowy Artysta ZSRR Ludowy Artysta RFSRR Zasłużony Artysta RFSRR Nagroda Leninowskiego Komsomołu
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order „Znak Honoru”
Strona internetowa

Dmitrij Borisowicz Kabalewski (ros. Дмитрий Борисович Кабалевский; ur. 17 grudnia?/30 grudnia 1904 w Sankt-Petersburgu, zm. 14 lutego 1987 w Moskwie) – rosyjski pianista i kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studia muzyczne rozpoczął w 1918 roku w moskiewskiej Szkole Muzycznej im. Skriabina. Kompozycji uczył się u S. Wasilenki i G. Catoire’a. Później wstąpił do Konserwatorium Moskiewskiego, gdzie był uczniem Nikołaja Miaskowskiego (kompozycja) i Aleksandra Goldenweisera (fortepian). Wkrótce po ukończeniu konserwatorium rozpoczął pracę pedagogiczną (jako profesor kompozycji w konserwatorium moskiewskim).

Kabalewski należy – obok Prokofjewa, Szostakowicza i Chaczaturiana – do najpopularniejszych kompozytorów radzieckich. Niekiedy bliski ich muzyce, w istocie pozostał jednak indywidualny w specyficznym, groteskowym humorze, w żywości pulsu rytmicznego, prostocie i klarowności faktury, a zarazem plastyczności tematów melodycznych, niekiedy w osobliwej dysonansowości. Kabalewski jest w swoich kompozycjach oszczędny, posługuje się fakturą przejrzystą i prostą tematyką.

Reprezentant stylu neoklasycznego, nawiązującego do twórczości Prokofjewa i Rachmaninowa. Pisał symfonie, poematy symfoniczne, opery, utwory kameralne i fortepianowe, ale największą popularnością cieszą się jego koncerty: fortepianowe, wiolonczelowe i skrzypcowy. Ważny dział jego twórczości stanowią drobne utwory fortepianowe przeznaczone dla dzieci, wydane również w Polsce[1], popularne, należące do repertuaru adeptów sztuki pianistycznej.

Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie[2].

Wybrana muzyka filmowa

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dmitrij Borisovič Kabalevskij, Stanisława Raube, Utwory wybrane: z op. 27: na fortepian, Wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1988, s. 1, ISBN 978-83-224-1166-7 [dostęp 2023-07-27].
  2. Новодевичье кладбище. Кабалевский Дмитрий Борисович (1904-1987)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]