Nikołaj Miaskowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nikołaj Miaskowski

Николай Яковлевич Мясковский

Imię i nazwisko	Nikołaj Jakowlewicz Miaskowski
Data i miejsce urodzenia	20 kwietnia 1881 Nowogeorgiewsk
Pochodzenie	rosyjskie
Data i miejsce śmierci	8 sierpnia 1950 Moskwa
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, pedagog
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Nikołaj Jakowlewicz Miaskowski (ros. Николай Яковлевич Мясковский; ur. 8 kwietnia^?/20 kwietnia 1881 w Nowogeorgiewsku, zm. 8 sierpnia 1950 w Moskwie)^[1] – rosyjski kompozytor, twórca 27 symfonii.

Uczeń Reinholda Gliera, Anatolija Ladowa, Nikołaja Rimskiego-Korsakowa. Prowadził klasę kompozycji w Konserwatorium Moskiewskim. Jego uczniami byli m.in. Aram Chaczaturian oraz Dmitrij Kabalewski^[2].

Miaskowski został uhonorowany Nagrodą Stalinowską aż 5 razy, najwięcej ze wszystkich kompozytorów. Ponadto był odznaczony Orderem Lenina, Medalem „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” i Medalem „W upamiętnieniu 800-lecia Moskwy”. Ludowy Artysta ZSRR i Zasłużony Działacz Sztuk RFSRR.

Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie^[3].

W swojej twórczości nawiązywał do tradycji muzyki rosyjskiej z XIX wieku, zwłaszcza Piotra Czajkowskiego. Oprócz 27 symfonii, do kompozycji Miaskowskiego można zaliczyć m.in.: 3 sinfonietty (1910–46), poematy symfoniczne (Mołczanije 1910, Ałastor 1913), uwertury, koncerty: skrzypcowy (1939) i wiolonczelowy (1945), 13 kwartetów smyczkowych, sonety, marsze, utwory fortepianowe, chóralne, kantaty oraz pieśni solowe.

• Nikołaj Miaskowski – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project