Dominika Krysztoforska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dominika Krysztoforska

Dominika Krysztoforska i Sergey Popov w "Kurcie Weillu" Krzysztofa Pastora, 2009
Data i miejsce urodzenia	1975 Mława
Zawód, zajęcie	Artystka baletu
Miejsce zamieszkania	Warszawa
Narodowość	polska
Edukacja	Państwowa Szkoła Baletowa im. Romana Turczynowicza w Warszawie
Stanowisko	Pierwsza solistka Polskiego Baletu Narodowego (1998-2018)
Odznaczenia

Dominika Krysztoforska (ur. 1975 w Mławie) – polska tancerka warszawskiej sceny baletowej; w latach 1998–2018 pierwsza solistka Polskiego Baletu Narodowego.

Jest absolwentką Państwowej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie (1994, tytuł i nagroda dla „Najlepszego absolwenta szkół baletowych w Polsce”). Rok wcześniej została stypendystka Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci oraz laureatką Ogólnopolskiego Konkursu Tańca w Gdańsku, otrzymując tam I nagrodę w kategorii juniorek. Po ukończeniu szkoły została zaangażowana do zespołu baletowego Teatru Wielkiego w Warszawie. Już w pierwszym sezonie zadebiutowała jako Odetta w Jeziorze łabędzim. W 1996 otrzymała Brązowy Medal na II Światowym Konkursie Baletowym w Nagoi, Medal Wójcikowskiego przyznawany dorocznie najzdolniejszemu polskiemu tancerzowi młodego pokolenia oraz tytuł solistki. W 1995 została koryfejką, rok później solistką, a w 2009 pierwszą solistką baletu Teatru Wielkiego − Opery Narodowej, którą była do 2018^[1][2]. Następnie zajęła się działalnością pedagogiczną^[3].

W repertuarze łączyła partie klasyczne ze współczesnymi o dużym ładunku dramatycznym i wyjątkowej plastyce ruchu. W 2011 uhonorowana Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[1].

Opracowano na podstawie materiału źródłowego^[4]

• Odetta-Odylia, Cztery łabędzie i Narzeczona w Jeziorze łabędzim (trad. / Konstantin Siergiejew)
• Królowa Śniegu w Dziadku do orzechów (Andrzej Glegolski)
• Giselle i Dwie Willidy w Giselle (trad. / Anatolij Gridin, Irina Michajliczenko)
• Wróżka Delikatności, Kopciuszek i Królowa w Śpiącej królewnie (trad. / Jurij Grigorowicz)
• Solistka w Carmina burana (Antal Fodor)
• Marina w Greku Zorbie (Lorca Massine)
• Królowa w Trzech muszkieterach (André Prokovsky)

• Pani T. w Grach (Emil Wesołowski)
• Żona (kreacja), Faszystka i Nauczycielka w La dolce vita (Zofia Rudnicka)
• M… w Carmen (Mats Ek)
• Odetta-Odylia, Węgierska Księżniczka i Cztery Łabędzie w Jeziorze łabędzim (trad. / Irek Muchamiedow)
• Baronowa Nadieżda von Meck w Czajkowskim (Boris Ejfman)
• Przyjaciółka Lise w Córce źle strzeżonej (Frederick Ashton)
• Solistka pierwsza w Musagète (Boris Ejfman)
• Frygia w Spartakusie (Emil Wesołowski)
• Wdowa w Harnasiach (Emil Wesołowski)
• Madame Łarina w Onieginie (John Cranko)
• Barbara Radziwiłłówna i Królowa Wschodu w Panu Twardowskim (Gustaw Klauzner)
• Betsy w Annie Kareninie (Alexei Ratmansky)

• Blancheflor w Tristanie (Krzysztof Pastor)
• Madame Łarina w Onieginie (John Cranko)
• Solistka tańca d’jampée w Bajaderze (trad. / Natalia Makarowa)
• Betsy w Annie Kareninie (Alexei Ratmansky)
• Eurydyka (Nowy Orfeusz), Wie lange noch? i inne partie solowe w Kurcie Weillu (Krzysztof Pastor)
• Matka Fryderyka (kreacja) i George Sand w Chopinie, artyście romantycznym (Patrice Bart)
• Druga Aria w In Light and Shadow (Krzysztof Pastor)
• Wróżka Chrzestna w Kopciuszku (Frederick Ashton)
• Para i Nasza-Trzecia w I przejdą deszcze… (kreacja, Krzysztof Pastor)
• Trzy wysokie kobiety w Święcie wiosny (Wacław Niżyński / Millicent Hodson)
• Matka Klary w Dziadku do orzechów (Toer van Schayk & Wayne Eagling)
• Pani Capuleti w Romeo i Julii (Krzysztof Pastor)
• 2. Dziewczyna Uliczna w Poskromieniu złośnicy (John Cranko)
• Caryca Maria w Jeziorze łabędzim (kreacja, z nowym librettem, Krzysztof Pastor)

Oraz inne partie solowe w baletach:

• Alpha Kryonia Xe (Jacek Przybyłowicz)
• Petite Mort (Jiří Kylián)
• Trzecia symfonia „Pieśń o nocy” Karola Szymanowskiego (kreacja, Jacek Przybyłowicz)