Doom (gra komputerowa 1993) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy gry komputerowej. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Doom

Logo gry
Producent	id Software[1]
Wydawca	id Software[1]
Dystrybutor	PL: LEM[2]
Projektant	John Romero
Kompozytor	Robert Prince
Silnik	Doom engine
Wersja	1.9
Data wydania	10 grudnia 1993
Gatunek	strzelanka pierwszoosobowa[1]
Tryby gry	gra jednoosobowa, gra wieloosobowa
Kategorie wiekowe	ESRB: Mature (M) PEGI: 16+ BBFC: 15 OFLC: MA15+
Wymagania sprzętowe
Platforma	początkowo MS-DOS, później wersje na inne platformy[3]
Nośniki	dyskietka 3,5"
Wymagania	80386 33 MHz, VGA, 4 MB RAM, DOS[4]; wersja na Amigę: procesor MC68020, 4 MB FAST RAM (wymagania zależne od portu)
Kontrolery	klawiatura, w portach dochodzi mysz i dżojstik lub gamepad
Multimedia w Wikimedia Commons

Doom – strzelanka pierwszoosobowa wyprodukowana przez id Software i wydana 10 grudnia 1993 na platformę MS-DOS^[5].

Gracz wciela się w postać bezimiennego żołnierza, członka kosmicznego oddziału marines. Po tym jak główny bohater sprzeciwił się rozkazowi oficera otwarcia ognia do ludności cywilnej, zostaje zesłany na Marsa. Po incydencie w korporacji Union Aerospace Corporation na Fobosie – korporacji, która eksperymentowała z bramami do innych wymiarów – zostaje wysłany by to zbadać, lecz z czasem traci kontakt ze swoimi towarzyszami i wyrusza na poszukiwanie oddziału. Dowiaduje się, że eksperymenty teleportacji zakończyły się niepowodzeniem, a przez bramy stojące na Fobosie przedostały się stworzenia z piekła, zabijając personel lub zamieniając go w zombie. Gracz musi przedrzeć się przez hordy przeciwników, by ochronić ludzkość na Ziemi^[6][1].

W odróżnieniu od poprzedniej gry stworzonej przez id Software, Wolfensteina 3D, wprowadzono po raz pierwszy możliwość ruchu postaci gracza w trzecim wymiarze (w górę i w dół). Gra wyróżniała się również prawie realistycznym oświetleniem scenerii oraz rozbudowanymi efektami dźwiękowymi. Po raz pierwszy wprowadzono rodzaj rozgrywki wielu graczy zwany deathmatch. Uruchomienie gry wymagało komputera z procesorem 80386 z 4 MB pamięci RAM i kartą graficzną VGA^[4]. Ścieżka dźwiękowa do gry została skomponowana przez Roberta Prince’a i wydana jako Doom Music^[7].

Początkowo gra składała się z trzech części (ang. episode), z których pierwsza była darmowa. Doom zawierał różne rodzaje broni, począwszy od piły łańcuchowej po futurystyczny miotacz plazmy BFG 9000. W 1995 roku wydana została edycja Ultimate Doom wzbogacona o czwarty etap. Dzięki udostępnieniu kodu źródłowego 26 grudnia 1997 roku, powstało wiele modyfikacji i portów. Wydano też reedycję całej serii, zatytułowaną Doom Collector's Edition.

W 2005 roku premierę miał film pod tym samym tytułem, w reżyserii Andrzeja Bartkowiaka, luźno bazujący na serii gier^[8].

Ogromny sukces gry przyczynił się do powstania kontynuacji Doom II (1994) z dodatkiem Final Doom (1996).

W roku 2004 ukazał się Doom 3, określany przez twórców nie jako kontynuacja poprzednich gier, ale jako „opowiedzenie tej samej historii na nowo”^[9]. Rok później ukazał się dodatek Doom 3: Resurrection of Evil^[10].

W 2008 pojawiła się nieoficjalna wersja gry dla iPhone (iOS). Była niegrywalna, ale w związku z dużym zainteresowaniem firma id Software zdecydowała się na wydanie oficjalnej wersji, która pojawiła się w 2009^[11].

Popularność tytułu przyczyniła się do ukucia terminu gra doomopodobna, którym w połowie lat 90. zaczęto określać gry tworzone na wzór Dooma, takie jak Heretic czy Blood^[15].

W 2004 roku gra otrzymała tytuł gry wszech czasów przyznawany przez portal GameSpy^[16]. Serwis GameRankings agregujący recenzje gier komputerowych, przyznał średnią ocenę wynoszącą 86,67%^[14].

Redakcja magazynu „PC Gamer UK” w 2015 roku przyznała grze 23. miejsce na liście najlepszych gier na PC^[17].

• Doom’s Development: A Year of Madness [online], YouTube, 27 czerwca 2018 [dostęp 2022-11-14]  (ang.).
• The Doom Wiki (ang.)