Driver (gra komputerowa) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy gry komputerowej. Zobacz też: inne znaczenia tego wyrazu.

Driver

Pudełko gry w edycji Bild Interactive (z lewej) wraz z konsolą PlayStation, akcesoriami do niej i innymi pudełkami gier
Producent	Reflections Interactive Infogrames (Game Boy Color) Gameloft (iPhone)
Wydawca	GT Interactive Infogrames Atari MacSoft (Macintosh) Crawfish Interactive (Game Boy Color) Gameloft (iPhone) Spike (Japonia)
Dystrybutor	PL: LEM[1]
Seria gier	Driver[2]
Projektant	Martin Edmonson
Scenarzysta	Maurice Suckling
Kompozytor	Allister Brimble
Data wydania	30 września 1999 PC (Windows): 30 września 1999[2] PC (Macintosh): 15 grudnia 2000[3] PlayStation: 30 czerwca 1999[4] PlayStation Network: 14 sierpnia 2008[5] Game Boy Color: kwiecień 2000[6] iPhone: 8 grudnia 2009[7]
Gatunek	gra akcji[2]
Tryby gry	gra jednoosobowa[2]
Kategorie wiekowe	PC: PEGI: 7[8] (w Portugalii od 6[8], w Polsce od 7+[2]) USK: 6[9] ESRB: T (Teen)[10] OFLC: General (G)[11] PlayStation: PEGI: 12[12] USK: 6[13] ESRB: T (Teen)[10] Game Boy Color: ESRB: E (Everyone)[14]
Język	angielski, polski, francuski, niemiecki, rosyjski
Wymagania sprzętowe
Platforma	PlayStation, PC (Windows 95/98/XP, Macintosh), Game Boy Color, iPhone
Nośniki	1 CD[2], pobranie[15]
Wymagania	Pentium II 350 MHz, 64 MB RAM, akcelerator 3D[2]
Kontrolery	gamepad, klawiatura, mysz, Multi-Touch (iPhone)
Następna gra w serii	Driver 2 (2000)

Driver (w Stanach Zjednoczonych wydany pod tytułem Driver: You Are the Wheelman^[16], w Japonii wydany jako Driver ～潜入！カーチェイス大作戦～^[17], Driver: Sennyuu! Car Chase Daisakusen^[18]) – komputerowa gra akcji, pierwsza część z serii gier Driver. Gracz wciela się w postać policjanta Tannera, który przenika do świata przestępczego. Jego zadaniem jest rozpracowanie międzynarodowej szajki zajmującej się kradzieżami samochodów.

Gra została wydana w wersji na komputery osobiste i konsolę PlayStation w 1999 roku. Rok później odbyła się premiera na urządzenie przenośne Game Boy Color. W 2009 roku gra została wydana przez Gameloft na iPhone.

W 1999 roku gra otrzymała nagrodę Best of E3 Game Critics w kategorii Best Racing. W 2002 roku zajęła 12. miejsce w rankingu Top 25 Games of All Time organizowanym przez IGN.

Gracz wciela się w postać policjanta Tannera, który ma za zadanie przedostać się do szeregów grupy przestępczej. By dostać się do grupy, Tanner musi przejść przygotowany przez nią trening i udowodnić, że ma odpowiednie umiejętności i będzie dobrze wykonywać swoją pracę. Po jego zaliczeniu otrzymuje pierwsze zadanie do wykonania w Miami. Po ukończeniu części fabularnej gry, Tanner może poruszać się po czterech szczegółowo odwzorowanych miastach: Nowym Jorku, Miami, San Francisco i Los Angeles, znajdujących się w Stanach Zjednoczonych. Po zakończeniu gry lub zastosowaniu kodów zostaje odblokowane brytyjskie miasto Newcastle, gdzie znajduje się siedziba twórców gry^[2][19].

Gra oferuje trójwymiarowy wygląd^[20]. Po zakończeniu misji uaktywniona zostaje opcja montażu filmu z kamer zewnętrznych, który przedstawia działania podczas misji^[2]. Oprócz gracza ulicami miast jeżdżą inni kierowcy, przestrzegający przepisów ruchu drogowego^[21] i posiadający sztuczną inteligencję^[20]. W grze na skrzyżowaniach znajduje się pracująca sygnalizacja świetlna^[21]. Wszystkie ulice w grze są proste i przecinają się^[22]. Bohater przyjmuje zlecenia od lokalnych gangsterów^[20]. Pomyślne wykonanie misji jest nagradzane powtórką z akcji. Podczas jazdy na ekranie widoczne są dwa wskaźniki: Zniszczenie (ang. Damage), odpowiadający za uszkodzenia samochodu, oraz Przestępstwo (ang. Felony), pokazujący ile gracz popełnił przestępstw i wykroczeń^[21]. Podczas gry w prawym dolnym rogu ekranu znajduje się mała mapa, która pokazuje aktualną pozycję gracza oraz pozycje radiowozów^[12]. Po chodnikach poruszają się ludzie. Niemożliwe jest ich przejechanie, gdyż zawsze zdążą uciec^[22]. Podczas gry odtwarzana jest muzyka funkowa z lat 70.^[12] Podczas jazdy możliwe jest przełączanie widoków kamery^[20]. Gra dostępna jest w pełnej angielskiej wersji językowej (napisy w innych językach)^[2].

Gra oferuje następujące tryby: Undercover (tryb fabularny), Take a ride (przejażdżka po dostępnych miastach), Pursuit (pościg), Getaway (ucieczka przed pościgiem), Cross-Town Checkpoint (jazda na czas wyznaczoną trasą), Trail Blazer (jazda na czas z dodawanym czasem), Survival (unikanie szarży policji), Dirt Track (omijanie słupków na trasie), Carnage (niszczenie poruszających się aut)^[20].

Przed rozpoczęciem części fabularnej, tzn. trybu Undercover, na parkingu podziemnym gracz musi wykonać dziewięć zadań w ciągu jednej minuty, są to: Burnout (ruszenie z piskiem opon), Speed (osiągnięcie pewnej prędkości), Handbrake (hamowanie hamulcem ręcznym przed ścianą), Reverse 180 (obrót samochodu o 180 stopni przy jeździe wstecz), Slalom (slalom między kolumnami), Lap (okrążenie garażu), Brake test (ostre hamowanie), 360 (obrót o 360 stopni), 180 (obrót o 180 stopni)^[20]. W wersji na przenośną konsolę Game Boy Color tryb ten został pominięty^[23].

Driver jest pierwszą grą serii o tym samym tytule wyprodukowaną przez Reflections Interactive. Do prac nad grą zaangażowano między innymi producenta Pete'a Hawleya, projektanta Martina Edmonsona oraz scenarzystę Maurice'a Sucklinga^[24].

Wersja demonstracyjna gry została udostępniona do pobrania 5 sierpnia 1999 roku^[25]. 30 września 1999 roku gra została wydana przez GT Interactive na komputery osobiste pod system Windows^[2]. W wersji na system Macintosh gra została wydana 15 grudnia 1999 roku przez MacSoft^[3]. Gra w wersji na konsolę PlayStation została wydana 30 czerwca 1999 roku. Wydanie na przenośną konsolę Game Boy Color miało miejsce przez wydawcę Crawfish Interactive w kwietniu 2000 roku. 14 sierpnia 2008 roku gra została wydana w usłudze PlayStation Network^[5]. 8 grudnia 2009 roku gra została wydana w wersji na smartfon iPhone przez Gameloft^[7].

Gra w wersji na komputery osobiste doczekała się kilku ponownych wydań. W 2000 roku gra została wydana w edycji Best of. W 2004 roku została wydana wersja PC Gamer Presents, a rok później Sold Out^[16] i Nowa eXtra Klasyka^[26]. Gra została ponownie wydana również na PlayStation. W 2001 roku gra została wydana w edycji Best of Infogrames. W tym samym roku została wydana wersja Greatest Hits. Rok później została wydana wersja Spike Library #007^[27]. W 2004 roku gra została wydana przez w kompilacji z grą Driver 2^[28].

Recenzje Publikacja Ocena „GamePro” PS: [29] Game Revolution PS: A[21] GameSpot PS: 7,7/10[30] PC: 8,5/10[31] GBC: 7,4/10[32] IGN PS: 9,7/10[33] PC: 8,9/10[34] GBC: 8/10[23]
Oceny z agregatorów Agregator Ocena GameRankings PS: 87,52% (z 32 recenzji)[35] PC: 79,05% (z 32 recenzji)[19] GBC: 75,5% (z 6 recenzji)[36] Metacritic PS: 87/100 (z 44 recenzji)[37] iPhone: 83 (z 6 recenzji)[38]

Driver w wersji na komputery osobiste został pozytywnie przyjęty przez recenzentów, osiągając według agregatora GameRankings średnią wynoszącą 79,05% maksymalnych ocen^[19]. Erik Wolpaw z serwisu GameSpot chwalił jej oryginalność, scenariusze i odpowiedni poziom trudności. Twierdził, że uruchomienie misji nigdy nie było dla niego frustrujące, a gra daje dużo zabawy oraz ma swój klimat^[31]. Mike Morrissey z IGN stwierdził, że grafika gry, pomimo wymagania stosunkowo zaawansowanego komputera, jest dobra. Według niego również model jazdy, jak i fizyka są bardzo dobre, muzyka jest przyzwoita, a udźwiękowienie – ponadprzeciętne^[12].

Erik Wolpaw z serwisu GameSpot skrytykował grafikę mówiąc, że jest ona dobra, ale nie można jej porównywać z grafiką gry Midtown Madness. Krytykował też tekstury budynków mówiąc, że są one często niewyraźne i powtarzane, miasto jest toporne, muzyka nieciekawa, a grze brakuje trybu gry wieloosobowej^[31]. Mike Morrissey z IGN skrytykował pojawiające się w grze przerywniki filmowe. Według niego są one nieciekawe. Ponadto blokady policji pojawiają się znikąd, a grze brakuje trybu gry wieloosobowej^[12].

Gra w wersji na konsolę PlayStation została pozytywnie przyjęta przez recenzentów, osiągając według agregatora GameRankings średnią wynoszącą 87,52% maksymalnych ocen^[35]. Ben Silverman z serwisu Game Revolution chwalił realizm i głębię gry, rewolucyjną funkcję powtórek, doskonałą fizykę samochodu, ruch uliczny oraz jej grywalność^[21]. Ryan Mac Donald z GameSpot porównał grę do Grand Theft Auto, z tą różnicą, że Driver został stworzony w technologii 3D, a gracz nie może wychodzić z samochodu. Graficznie według niego gra wygląda dobrze, ale samochody, obiekty i środowisko wyglądają trochę topornie. Z dystansu widać również piksele, ale te elementy wyostrzają się, gdy gracz zaczyna się do nich zbliżać^[30]. Doug Perry z IGN w recenzji napisał, że programiści gry stworzyli grę, wykorzystując pełną moc konsoli. Według niego fizyka gry jest fantastyczna, a grafika – bardzo dobra^[33].

Ben Silverman z serwisu Game Revolution negatywnie ocenił grafikę. Według niego gra wykorzystuje pełną moc PlayStation, jednak z tego powodu występują w niej błędy^[21]. Ryan Mac Donald z GameSpot stwierdził, że głosy postaci w grze są niedobre^[30]. Doug Perry z IGN w swej recenzji skrytykował długi czas ładowania gry, błędy podczas rozgrywki oraz przeskoki w płynności gry^[33].

Gra w wersji na przenośną konsolę Game Boy Color została przyjęta przez recenzentów najgorzej, spośród wszystkich wersji gry, osiągając według agregatora GameRankings średnią wynoszącą 75,5% maksymalnych ocen^[36]. Frank Provo z GameSpot w recenzji napisał, że gra jest godna pochwały za grywalność i jej efekty wizualne oraz dźwięk^[32]. Craig Harris z IGN chwalił model jazdy. Skrytykował jednak to, że miasta są płaskie^[23].

Według strony internetowej VGChartz włącznie do 18 sierpnia 2012 roku sprzedanych zostało 6 270 000 egzemplarzy gry Driver w wersji na PlayStation, w tym 3 110 000 w Ameryce Północnej, 2 800 000 w Europie oraz 20 000 w Japonii^[39].

• Kierowca (tytuł oryg. The Driver) – film w reżyserii Waltera Hilla z 1978 roku

• Archiwum oficjalnej strony gry. driver-games.com. [dostęp 2012-08-23]. (ang.).