Eberswalde – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eberswalde
	Herb
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Brandenburgia
Burmistrz	Götz Herrmann
Powierzchnia	93,64 km²
Wysokość	25 m n.p.m.
Populacja (31 grudnia 2020); • liczba ludności; • gęstość	; 40 965; 437 os./km²
Nr kierunkowy	03334
Kod pocztowy	16225 - 16227
Tablice rejestracyjne	BAR, EW, BER
	Położenie na mapie Brandenburgii Eberswalde
	Położenie na mapie Niemiec Eberswalde
	52°50′N 13°49′E/52,833333 13,816667
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Eberswalde (1970–1993 Eberswalde-Finow) – miasto w północno-wschodniej części Niemiec, w kraju związkowym Brandenburgia, siedziba powiatu Barnim. Leży nad kanałami Odra-Hawela oraz Finow, około 45 kilometrów na północny wschód od centrum Berlina i 20 kilometrów na zachód od granicy z Polską. Powstało z połączenia miast Eberswalde i Finow.

Historia

Miasto zostało założone w 1254 roku. W 1319 miasto zdobył książę Meklemburgii Henryk II Lew^[2]. W latach 1373–1415 wraz z Marchią Brandenburską znajdowało się pod panowaniem Korony Czeskiej. W 1499 ucierpiało z powodu pożaru. W trakcie wojny trzydziestoletniej w 1628 w mieście stacjonował czeski wódz Albrecht von Wallenstein.

Od 1701 część Królestwa Prus, a od 1871 Cesarstwa Niemieckiego. Od 1911 roku leżało w rejencji poczdamskiej w prowincji Brandenburgia. W 1913 w Eberswalde dokonano niezwykle cennego odkrycia archeologicznego wykopując „skarb z Eberswalde” – naczynia, biżuterię i inne przedmioty pochodzące z epoki brązu^[3].

Podczas II wojny światowej, w latach 1944-1945, w Eberswalde i Finow znajdowały się dwa podobozy obozu koncentracyjnego Ravensbrück, w których więziono i wykorzystywano do pracy przymusowej ponad 1400 kobiet, głównie narodowości polskiej, rosyjskiej, włoskiej i ukraińskiej, ale także francuskiej, jugosłowiańskiej, holenderskiej, węgierskiej, duńskiej, greckiej, belgijskiej, luksemburskiej, austriackiej i niemieckiej^[4]. Kobiety były ofiarami niedożywienia, złych warunków sanitarnych, bicia i tortur^[4]. W podobozie Eberswalde wybuchła krótka epidemia czerwonki i gruźlicy, a ciała zmarłcyh więźniarek wysyłano na kremację do głównego obozu Ravensbrück^[4].

W latach 1949–1990 część NRD, w okręgu Frankfurt. 22 marca 1970 Eberswalde połączono z miejscowością Finow, po czym nazwę miasta zmieniono na Eberswalde-Finow. 1 lipca 1993 przywrócono nazwę Eberswalde, jednakże Finow pozostał częścią miasta. Na cmentarzu w Finow znajduje się grób przymusowych robotników z Polski, Włoch i ZSRR.

Dzielnice miasta

Miasto Eberswalde składa się z następujących dzielnic: Brandenburgisches Viertel, Eberswalde 1, Eberswalde 2, Finow, Sommerfelde, Ostend, Nordend, Westend, Südend.

Transport

W mieście znajduje się stacja kolejowa Eberswalde Hauptbahnhof oraz funkcjonuje jeden z trzech systemów trolejbusowych w Niemczech.

Ludzie związani z Eberswalde

Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Eberswalde.

Współpraca

Miejscowości partnerskie:

Galeria

Ratusz
Kościół Marii Magdaleny
Grób robotników przymusowych z Polski, Włoch i ZSRR
Skarb z Eberswalde

Przypisy

↑ Bevölkerung im Land Brandenburg nach amtsfreien Gemeinden, Ämtern und Gemeinden 31. Dezember 2020 [online] [dostęp 2022-12-07] (niem.).
↑ Edward Rymar. Rywalizacja o ziemię lubuską i kasztelanię międzyrzecką w latach 1319–1326, ze szczególnym uwzględnieniem stosunków pomorsko-śląskich. „Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka”. XXXIV (4), s. 477, 1979. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk. ISSN 0037-7511.
↑ Trasy dojazdowe do Berlina. W: A.Górny Z.Kulczycki: Przewodnik po Niemieckiej Republice Demokratycznej. Warszawa: SiT, 1978, s. 40.
↑ ^a ^b ^c Geoffrey P. Megargee: The United States Holocaust Memorial Museum Encyclopedia of Camps and Ghettos 1933–1945. Volume I. Indiana University Press, United States Holocaust Memorial Museum, 2009, s. 1200–1201, 1203–1204. ISBN 978-0-253-35328-3. (ang.).

Linki zewnętrzne

Panorama miasta ze śluzą na Kanale Finow, 1910
Mapa Kolei Pomorza Przyodrzańskiego (1946) z Eberswalde opatrzonym nazwą Rudnicko. kolej.one.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-23)].

[1] Bevölkerung im Land Brandenburg nach amtsfreien Gemeinden, Ämtern und Gemeinden 31. Dezember 2020 [online] [dostęp 2022-12-07] (niem.).

[2] Edward Rymar. Rywalizacja o ziemię lubuską i kasztelanię międzyrzecką w latach 1319–1326, ze szczególnym uwzględnieniem stosunków pomorsko-śląskich. „Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka”. XXXIV (4), s. 477, 1979. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk. ISSN 0037-7511.

[3] Trasy dojazdowe do Berlina. W: A.Górny Z.Kulczycki: Przewodnik po Niemieckiej Republice Demokratycznej. Warszawa: SiT, 1978, s. 40.

[ushm-4] Geoffrey P. Megargee: The United States Holocaust Memorial Museum Encyclopedia of Camps and Ghettos 1933–1945. Volume I. Indiana University Press, United States Holocaust Memorial Museum, 2009, s. 1200–1201, 1203–1204. ISBN 978-0-253-35328-3. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

Miasta	Bernau bei Berlin Biesenthal Eberswalde Joachimsthal Oderberg Werneuchen
Gminy (Amtsfreie Gemeinde)	Ahrensfelde Panketal Schorfheide Wandlitz
Urzędy (Amt)	Amt Biesenthal-Barnim Amt Britz-Chorin-Oderberg Amt Joachimsthal (Schorfheide)