Elisabeth Grabowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy polskiej pisarki. Zobacz też: Elżbieta Grabowska.

Elisabeth Grabowski

Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1864 Racibórz
Data i miejsce śmierci	11 lutego 1929 Opole
Dziedzina sztuki	poetka, pisarka
Multimedia w Wikimedia Commons

Elisabeth Grabowski (ur. 13 kwietnia 1864 w Raciborzu, zm. 11 lutego 1929 w Opolu) – poetka, pisarka, folklorystka oraz katolicka działaczka społeczna.

Dzieciństwo spędziła w swoim rodzinnym mieście. Po śmierci rodziców, których straciła bardzo wcześnie, wyjechała z rodziną na Węgry. Po kilku latach przeniosła się do Berlina, by ostatecznie osiąść na stałe w Opolu. W swym pisarstwie zajmowała się głównie Górnym Śląskiem i jego problemami społecznymi, politycznymi i ekonomicznymi^[1][2].

W 1909 ukazała się jej pierwsza pozycja „Der Weiser Adler” („Biały orzeł”), następnie „Haldenkinder” („Dzieci Hałdy” 1912), „Land und Leute in Oberschlesien” („Ludzie i kraj na Górnym Śląsku” 1913), „Wanderung durch Oberschlesiens Städte” („Wędrówka przez miasta górnośląskie” 1917)^[3].

Pochowana na cmentarzu przy obecnej ulicy Wrocławskiej w Opolu^[3]. Nagrobek na jej grobie został ufundowany przez Schutzverband Deutscher Schriftsteller (Stowarzyszenie Opieki nad Niemieckimi Pisarzami)^[4].

• Paweł J. Newerla: Opowieści o dawnym Raciborzu. Cieszyńska Drukarnia Wydawnicza, 1996. Brak numerów stron w książce