Els Callens – Wikipedia, wolna encyklopedia

Els Callens
Ilustracja
Państwo

 Belgia

Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1970
Antwerpia

Wzrost

178 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

styczeń 1990

Zakończenie kariery

październik 2005

Trener

Jos Geerinck

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 11 ITF

Najwyżej w rankingu

43 (17 lutego 1997)

Australian Open

3R (2000)

Roland Garros

2R (1995, 1998–2000)

Wimbledon

3R (2002)

US Open

3R (1996)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

10 WTA, 10 ITF

Najwyżej w rankingu

12 (14 maja 2001)

Australian Open

QF (2000)

Roland Garros

QF (1999)

Wimbledon

QF (1997, 1998)

US Open

SF (2000)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Belgia
Igrzyska olimpijskie
brąz Sydney 2000 tenis ziemny
(gra podwójna)

Els Callens (ur. 20 sierpnia 1970 w Antwerpii) – belgijska tenisistka, specjalistka gry podwójnej, medalistka olimpijska, zdobywczyni Pucharu Federacji.

Karierę zawodową rozpoczęła w styczniu 1990. Szczególnie wartościowe wyniki osiągała w deblu, ale z powodzeniem występowała także w grze pojedynczej – dotarła do pozycji nr 43 w rankingu światowym (w lutym 1997). Do jej najlepszych wyników singlowych można zaliczyć finał turnieju w Québecu (1996), zwycięstwo nad Hiszpanką Sánchez Vicario (wówczas nr 4 na świecie) w Pucharze Federacji (1997), jedenaście wygranych turniejów ITF Women's Circuit (niższej rangi niż WTA Tour), trzykrotnie 1/32 finału (III runda) turniejów wielkoszlemowych (US Open 1995, Australian Open 2000, Wimbledon 2002). Na turnieju wimbledońskim w 2002 przegrała w III rundzie z Sereną Williams 6:7, 6:7, stanowiąc dla Amerykanki najcięższą przeprawę w drodze po tytuł.

Jako deblistka wygrała dziesięć turniejów WTA Tour, w dalszych dwunastu dotarła do finału. W 2000 w parze z rodaczką Dominique Van Roost dotarła do półfinału turnieju Masters w Nowym Jorku. Również z Van Roost sięgnęła po brązowy medal igrzysk olimpijskich w Sydney w 2000. W maju 2001 została sklasyfikowana na pozycji nr 12 w rankingu deblistek. Wygrała m.in. trzykrotnie turniej deblowy w rodzinnej Antwerpii, a także turniej w Berlinie (2001). Występowała również w grze mieszanej, dwukrotnie osiągając półfinał wielkoszlemowy – Wimbledon i US Open w 2002 (z Robbie Koenigiem z RPA).

W zespole narodowym w Pucharze Federacji występowała w latach 1994-2005, w 2001 przyczyniła się (głównie jako deblistka) do zdobycia przez Belgię tego trofeum. Wraz z końcem sezonu 2005 zdecydowała się zakończyć karierę zawodniczą, ostatni występ turniejowy zaliczyła w październiku t.r. w Hasselt (przegrała w II rundzie z Niemką Julią Schruff). Jej zarobki na korcie w ciągu 15 lat kariery przekroczyły półtora miliona dolarów amerykańskich.

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 27 października 1996 Quebec Dywanowa Stany Zjednoczone Lisa Raymond 4:6, 4:6

Gra podwójna

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 6 stycznia 1996 Auckland Twarda Francja Julie Halard-Decugis Kanada Jill Hetherington
Australia Kristine Radford
6:1, 6:0
Finalistka 1. 19 maja 1996 Cardiff Ceglana Belgia Laurence Courtois Stany Zjednoczone Katrina Adams
Południowa Afryka Mariaan de Swardt
0:6, 4:6
Zwyciężczyni 2. 14 czerwca 1998 Birmingham Trawiasta Francja Julie Halard-Decugis Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
2:6, 6:4, 6:4
Zwyciężczyni 3. 22 listopada 1998 Pattaya Twarda Francja Julie Halard-Decugis Japonia Rika Hiraki
Polska Aleksandra Olsza
3:6, 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 4. 13 sierpnia 2000 Los Angeles Twarda Belgia Dominique Van Roost Stany Zjednoczone Kimberly Po
Francja Anne-Gaëlle Sidot
6:2, 7:5
Finalistka 2. 5 listopada 2000 Quebec Ceglana Stany Zjednoczone Kimberly Po Australia Nicole Pratt
Stany Zjednoczone Meghann Shaughnessy
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 5. 13 maja 2001 Berlin Ceglana Stany Zjednoczone Meghann Shaughnessy Zimbabwe Cara Black
Rosja Jelena Lichowcewa
6:4, 6:3
Zwyciężczyni 6. 19 maja 2001 Antwerpia Ceglana Hiszpania Virginia Ruano Pascual Holandia Kristie Boogert
Holandia Miriam Oremans
6:3, 3:6, 6:4
Finalistka 3. 16 września 2001 Waikoloa Twarda Australia Nicole Pratt Słowenia Tina Križan
Słowenia Katarina Srebotnik
2:6, 3:6
Finalistka 4. 28 października 2001 Linz Twarda Stany Zjednoczone Chanda Rubin Serbia Jelena Dokić
Rosja Nadieżda Pietrowa
1:6, 4:6
Finalistka 5. 3 lutego 2002 Tokio Twarda Włochy Roberta Vinci Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
1:6, 1:6
Finalistka 6. 7 kwietnia 2002 Sarasota Ceglana Hiszpania Conchita Martínez Serbia Jelena Dokić
Rosja Jelena Lichowcewa
7:6(5), 3:6, 3:6
Zwyciężczyni 7. 16 czerwca 2002 Birmingham Trawiasta Japonia Shinobu Asagoe Stany Zjednoczone Kimberly Po-Messerli
Francja Nathalie Tauziat
6:4, 6:3
Zwyciężczyni 8. 15 czerwca 2003 Birmingham Trawiasta Stany Zjednoczone Meilen Tu Australia Alicia Molik
Stany Zjednoczone Martina Navrátilová
7:5, 6:4
Finalistka 7. 10 sierpnia 2003 Los Angeles Twarda Rosja Jelena Bowina Francja Mary Pierce
Australia Rennae Stubbs
3:6, 3:6
Finalistka 8. 2 listopada 2003 Quebec Dywanowa Stany Zjednoczone Meilen Tu Li Ting
Sun Tiantian
3:6, 3:6
Finalistka 9. 16 stycznia 2004 Hobart Twarda Austria Barbara Schett Japonia Shinobu Asagoe
Japonia Seiko Okamoto
6:2, 4:6, 3:6
Zwyciężczyni 9. 22 lutego 2004 Antwerpia Twarda Zimbabwe Cara Black Szwajcaria Myriam Casanova
Grecja Eleni Daniilidu
6:2, 6:1
Finalistka 10. 11 kwietnia 2004 Casablanca Ceglana Słowenia Katarina Srebotnik Francja Marion Bartoli
Francja Émilie Loit
4:6, 2:6
Finalistka 11. 15 sierpnia 2004 Vancouver Twarda Niemcy Anna-Lena Grönefeld Stany Zjednoczone Bethanie Mattek
Stany Zjednoczone Abigail Spears
3:6, 3:6
Finalistka 12. 7 listopada 2004 Quebec Dywanowa Australia Samantha Stosur Stany Zjednoczone Carly Gullickson
Argentyna María Emilia Salerni
5:7 5:7
Zwyciężczyni 10. 20 lutego 2005 Antwerpia Twarda Zimbabwe Cara Black Hiszpania Anabel Medina Garrigues
Rosja Dinara Safina
3:6, 6:4, 6:4

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]