Lucie Šafářová – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lucie Šafářová

Państwo	Czechy
Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1987 Brno
Wzrost	177 cm
Gra	leworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	2002
Zakończenie kariery	2019 wznowienie jesień 2023
Trener	Rob Steckley
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	7 WTA, 7 ITF
Najwyżej w rankingu	5 (14 września 2015)
Australian Open	QF (2007)
Roland Garros	F (2015)
Wimbledon	SF (2014)
US Open	4R (2014, 2017)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	15 WTA, 1 ITF
Najwyżej w rankingu	1 (21 sierpnia 2017)
Australian Open	W (2015, 2017)
Roland Garros	W (2015, 2017)
Wimbledon	QF (2014, 2015, 2018)
US Open	W (2016)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Czechy Igrzyska olimpijskie brąz Rio de Janeiro 2016 tenis ziemny (gra podwójna)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Lucie Šafářová (wym. [ˈlut͡sɪjɛ ˈʃafaːr̝ovaː]; ur. 4 lutego 1987 w Brnie) – czeska tenisistka, mistrzyni Australian Open 2015, French Open 2015, US Open 2016, Australian Open 2017 oraz French Open 2017 w grze podwójnej, finalistka French Open 2015 w grze pojedynczej, brązowa medalistka igrzysk olimpijskich z Rio de Janeiro (2016) w grze podwójnej, zdobywczyni Pucharu Federacji 2011, 2012, 2014 i 2015 wraz z drużyną Czech, liderka rankingu WTA deblistek od 21 sierpnia 2017 do 1 października 2017.

Šafářová w dotychczasowej karierze wygrała siedem turniejów gry pojedynczej i piętnaście gry podwójnej z cyklu WTA. Stała się znaną tenisistką po tym, jak w 2007 roku dwukrotnie wyeliminowała Francuzkę Amélie Mauresmo z turniejów wielkoszlemowych, między innymi w Melbourne, odbierając Mauresmo możliwość obrony tytułu. Kilkanaście dni po tym zwycięstwie pokonała Justine Henin w półfinale halowej imprezy w Paryżu i została jedną z czterech tenisistek, które ograły Belgijkę w tym sezonie.

Šafářová rozpoczęła treningi tenisowe już w wieku trzech lat. Pod okiem Jaroslava Bulanta osiągała sukcesy w rozgrywkach juniorskich. 14 października 2002 roku była ósmą juniorką świata w rankingu gry pojedynczej. W tym samym roku otrzymała status profesjonalny. W turniejach kobiecych mniejszej rangi (ITF) triumfowała pięciokrotnie. Po raz pierwszy miało to miejsce w 2004 roku w Bergamo, a po raz ostatni w 2005 w Prostějovie.

W tym samym sezonie po raz pierwszy starała się prawo udziału w turnieju głównym z cyklu WTA, ale zarówno na US Open, jak i w Filadelfii próby te nie powiodły się. Przełomowy w jej karierze był sezon 2005. Już w styczniu na podstawie miejsca rankingowego wystąpiła w imprezie w Auckland, pokonując w pierwszym spotkaniu Japonkę Yukę Yoshidę. Wkrótce brała udział w eliminacjach do wielkoszlemowego Australian Open 2005, odpadła jednak już na początku, przegrywając z Natalie Grandin. W lutym po raz pierwszy udało się jej przebrnąć kwalifikacje turniejowe; stało się to w Dosze. Trzy miesiące później nazwisko Šafářovej było już znane w całym tenisowym świecie. Czeszka zaskoczyła wszystkich, triumfując w turnieju WTA w portugalskim Estoril po uprzednim przebyciu eliminacji. Na listę jej pokonanych trafiły Ukrainka Kateryna Bondarenko, Hiszpanka Virginia Ruano Pascual, Holenderka Michaëlla Krajicek, Argentynka Gisela Dulko i w finale rozstawiona z numerem czwartym Chinka Li Na. Rankingowa pozycja Šafářovej nie wzrosła jednak zbytnio, do wielkoszlemowego French Open musiała się kwalifikować. Wygrała spotkania eliminacyjne, jednak w pierwszej rundzie uległa swojej rodaczce, Nicole Vaidišovej.

W czerwcu Šafářová wygrała kolejny turniej ITF w Prostějevie, po czym rozpoczęła sezon na kortach trawiastych. Młoda Czeszka sprawiła kolejną sensację, dochodząc w ’s-Hertogenbosch do finału, w którym nie sprostała Klárze Koukalovej. Odniosła jednak cenną wygraną nad Rosjanką Dinarą Safiną. Do wielkoszlemowego Wimbledonu przystępowała jako sześćdziesiąta zawodniczka świata, ale już w meczu otwarcia trafiła na Francuzkę Mary Pierce. Šafářová spadła nieco w klasyfikacjach światowych, ale to nie przeszkodziło jej zwyciężyć w niewielkich zawodach WTA w Forest Hills, w finale ogrywając Hinduskę Sanię Mirzę. Sezon zakończyła na drugiej rundzie w Hasselt, odnotowując w sumie siedemnaście porażek.

Na przełomie roku 2005 i 2006 wystąpiła w Pucharze Hopmana razem ze swoim narzeczonym, Tomášem Berdychem. Czescy reprezentanci nie wyszli jednak z rozgrywek grupowych.

Przebojem otworzyła sezon 2006, wygrywając w australijskim Gold Coast. W ćwierćfinale zwyciężyła najwyżej rozstawioną Szwajcarkę Patty Schnyder, a w finale Włoszkę Flavię Pennettę. Po serii pierwszych i drugich rund dobry wynik odniosła dopiero w Amelia Island, kończąc swój udział na półfinale. Przy okazji dopisała do swojej listy zwycięstwo nad Vaidišovą. W dalszej części roku była w gronie czterech najlepszych zawodniczek turnieju jedynie w Palermo. W listopadzie sklasyfikowana na czterdziestym pierwszym miejscu w rankingu.

Po słabym występie w Hobarcie na początku roku 2007 osiągnęła życiowy wynik – ćwierćfinał wielkoszlemowego Australian Open. Przegrała z Vaidišovą, ale w trzeciej rundzie wygrała z Francuzką Amélie Mauresmo, która broniła w Melbourne tytułu sprzed roku. Trzy tygodnie później doszła do finału w Paryżu, odnosząc serię imponujących wygranych. W gronie pokonanych przez Šafářovą znalazły się: Nicole Vaidišová, Swietłana Kuzniecowa i w półfinale liderka światowej klasyfikacji WTA, rozpoczynająca sezon z opóźnieniem właśnie w Paryżu, Belgijka Justine Henin. Po dramatycznym spotkaniu w drugiej rundzie Indian Wells Czeszka wygrała z Polką Agnieszką Radwańską. W sezonie kortów ziemnym była w półfinale w Estoril oraz trzeciej rundzie w Berlinie (pokonała Annę Czakwetadze). Podczas Roland Garros sprawiła sensację, po raz kolejny eliminując Amélie Mauresmo w turnieju wielkoszlemowym. Jak na ironię, także w trzeciej rundzie. Mauresmo może mówić o prawdziwej wielkoszlemowej klątwie Šafářovej. Tymczasem po występie w Paryżu Czeszka przestała osiągać dobre rezultaty, wkrótce zaczęły męczyć ją różnorodne kontuzje. Przedwcześnie zakończyła sezon turniejem w niemieckim Stuttgarcie na początku października, ulegając w pierwszej rundzie Danieli Hantuchovej.

Powróciła pod koniec grudnia 2007 w rozgrywkach Pucharu Hopmana, partnerując narzeczonemu, Tomášowi Berdychowi. Swój występ zakończyli na fazie grupowej. Następnie dotarła do 2 rundy turnieju WTA w Sydney, gdzie poddała mecz Belgijce Justine Henin. W Australian Open przegrała w 1 rundzie z Cataliną Castaño 1:6, 4:6.

Pod koniec sierpnia 2008 roku w świetnym stylu ponownie triumfowała w turnieju Forest Hills Tennis Classic rozgrywanym w Forest Hills, pokonując Akgul Amanmuradovą, Marinę Erakovic, Ivetę Benešovą i w finale Peng Shuai.

W 2012 roku doszła do finału turnieju w Charleston, w którym to przegrała z Amerykanką Sereną Williams 6:0, 6:1^[1]. W tym samym turnieju, w grze podwójnej, w parze z Anastasiją Pawluczenkową odniosła swoje pierwsze zwycięstwo w deblu. W finale pokonały one Anabel Medinę Garrigues oraz Jarosławę Szwiedową 5:7, 6:4, 10-6^[2].

W roku 2013 obroniła tytuł deblowy uzyskany w poprzedniej edycji zawodów w Charleston. Razem z Kristiną Mladenovic pokonały w finale parę Andrea Hlaváčková–Liezel Huber wynikiem 6:3, 7:6(6). W maju razem z Pawluczenkową triumfowały w Madrycie, gdzie w meczu mistrzowskim pokonały Carę Black i Marinę Erakovic 6:2, 6:4.

We wrześniu triumfowała w turnieju Bell Challenge 2013 w Québecu pokonując w finale Marinę Erakovic wynikiem 6:4, 6:3. Było to jej pierwsze zwycięstwo singlowe w turnieju WTA od pięciu lat.

W styczniu 2014 Czeszka w parze z Tímeą Babos pokonała w meczu finałowym zawodów w Sydney parę Sara Errani–Roberta Vinci wynikiem 7:5, 3:6, 10–7. Na Wimbledonie osiągnęła półfinał gry pojedynczej.

W sezonie 2015 Šafářová została mistrzynią Australian Open w konkurencji gry podwójnej. Razem z Bethanie Mattek-Sands pokonały w finale wynikiem 6:4, 7:6(5) Chan Yung-jan oraz Zheng Jie. Pod koniec lutego zwyciężyła w mocno obsadzonym turnieju w Dosze, gdzie w finale pokonała rozstawioną Wiktoryję Azarankę 6:4, 6:3. Razem z Mattek-Sands triumfowały również w Stuttgarcie, w meczu mistrzowskim wygrywając 6:4, 6:3 z Caroline Garcią i Katariną Srebotnik. Podczas French Open awansowała do finału zarówno singla, jak i debla. W grze pojedynczej pokonała m.in. Mariję Szarapową i Anę Ivanović, uległa zaś Serenie Williams 3:6, 7:6(2), 2:6. W grze podwójnej razem z Mattek-Sands zwyciężyły nad Casey Dellacquą i Jarosławą Szwiedową 3:6, 6:4, 6:2.

Lucie Šafářová przez wiele lat była partnerką życiową, a potem także narzeczoną czeskiego tenisisty, Tomáša Berdycha, z którym wspólnie reprezentowała kraj w rozgrywkach o Puchar Hopmana. Rozstali się jesienią 2011 roku. Jej rodzice noszą imiona Jana i Milan. Ma starszą siostrę Veronikę, również tenisistkę, jednak bez większych sukcesów. Mieszka w rodzinnym Brnie. Lucie posługuje się trzema językami: czeskim, niemieckim i angielskim.

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	1 maja 2005	Estoril	Ceglana	Li Na	6:7(4), 6:4, 6:3
Finalistka	1.	18 czerwca 2005	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Klára Koukalová	6:3, 2:6, 2:6
Zwyciężczyni	2.	20 sierpnia 2005	Forest Hills	Twarda	Sania Mirza	3:6, 7:5, 6:4
Zwyciężczyni	3.	7 stycznia 2006	Gold Coast	Twarda	Flavia Pennetta	6:3, 6:4
Finalistka	2.	5 lutego 2007	Paryż	Dywanowa (hala)	Nadieżda Pietrowa	6:4, 1:6, 4:6
Zwyciężczyni	4.	23 sierpnia 2008	Forest Hills	Twarda	Peng Shuai	6:4, 6:2
Finalistka	3.	20 września 2009	Québec	Dywanowa (hala)	Melinda Czink	6:4, 3:6, 5:7
Finalistka	4.	14 lutego 2010	Paryż	Twarda (hala)	Jelena Diemientjewa	7:6(5), 1:6, 4:6
Finalistka	5.	6 marca 2011	Kuala Lumpur	Twarda	Jelena Dokić	6:2, 6:7(9), 4:6
Finalistka	6.	11 czerwca 2011	Kopenhaga	Twarda (hala)	Caroline Wozniacki	1:6, 4:6
Finalistka	7.	7 kwietnia 2012	Charleston	Ceglana	Serena Williams	0:6, 1:6
Zwyciężczyni	5.	15 września 2013	Québec	Dywanowa (hala)	Marina Erakovic	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	6.	28 lutego 2015	Doha	Twarda	Wiktoryja Azaranka	6:4, 6:3
Finalistka	8.	6 czerwca 2015	French Open	Ceglana	Serena Williams	3:6, 7:6(2), 2:6
Finalistka	9.	29 sierpnia 2015	New Haven	Twarda	Petra Kvitová	7:6(6), 2:6, 2:6
Zwyciężczyni	7.	30 kwietnia 2016	Praga	Ceglana	Samantha Stosur	3:6, 6:1, 6:4
Finalistka	10.	26 lutego 2017	Budapeszt	Twarda (hala)	Tímea Babos	7:6(4), 4:6, 3:6

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	3 sierpnia 2008	Sztokholm	Twarda	Petra Cetkovská	Iveta Benešová Barbora Záhlavová-Strýcová	5:7, 4:6
Zwyciężczyni	1.	8 kwietnia 2012	Charleston	Ceglana	Anastasija Pawluczenkowa	Anabel Medina Garrigues Jarosława Szwiedowa	5:7, 6:4, 10–6
Zwyciężczyni	2.	7 kwietnia 2013	Charleston	Ceglana	Kristina Mladenovic	Andrea Hlaváčková Liezel Huber	6:3, 7:6(6)
Zwyciężczyni	3.	11 maja 2013	Madryt	Ceglana	Anastasija Pawluczenkowa	Cara Black Marina Erakovic	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	4.	10 stycznia 2014	Sydney	Twarda	Tímea Babos	Sara Errani Roberta Vinci	7:5, 3:6, 10–7
Zwyciężczyni	5.	30 stycznia 2015	Australian Open	Twarda	Bethanie Mattek-Sands	Chan Yung-jan Zheng Jie	6:4, 7:6(5)
Zwyciężczyni	6.	26 kwietnia 2015	Stuttgart	Ceglana (hala)	Bethanie Mattek-Sands	Caroline Garcia Katarina Srebotnik	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	7.	7 czerwca 2015	French Open	Ceglana	Bethanie Mattek-Sands	Casey Dellacqua Jarosława Szwiedowa	3:6, 6:4, 6:2
Zwyciężczyni	8.	16 sierpnia 2015	Toronto	Twarda	Bethanie Mattek-Sands	Caroline Garcia Katarina Srebotnik	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	9.	3 kwietnia 2016	Miami	Twarda	Bethanie Mattek-Sands	Tímea Babos Jarosława Szwiedowa	6:3, 6:4
Finalistka	2.	10 kwietnia 2016	Charleston	Ceglana	Bethanie Mattek-Sands	Caroline Garcia Kristina Mladenovic	2:6, 5:7
Zwyciężczyni	10.	11 września 2016	US Open	Twarda	Bethanie Mattek-Sands	Caroline Garcia Kristina Mladenovic	2:6, 7:6(5), 6:4
Zwyciężczyni	11.	1 października 2016	Wuhan	Twarda	Bethanie Mattek-Sands	Sania Mirza Barbora Strýcová	6:1, 6:4
Zwyciężczyni	12.	9 października 2016	Pekin	Twarda	Bethanie Mattek-Sands	Caroline Garcia Kristina Mladenovic	6:4, 6:4
Finalistka	3.	30 października 2016	Singapur	Twarda (hala)	Bethanie Mattek-Sands	Jekatierina Makarowa Jelena Wiesnina	6:7(5), 3:6
Zwyciężczyni	13.	27 stycznia 2017	Australian Open	Twarda	Bethanie Mattek-Sands	Andrea Hlaváčková Peng Shuai	6:7(4), 6:3, 6:3
Zwyciężczyni	14.	9 kwietnia 2017	Charleston	Ceglana	Bethanie Mattek-Sands	Lucie Hradecká Kateřina Siniaková	6:1, 4:6, 10-7
Zwyciężczyni	15.	11 czerwca 2017	French Open	Ceglana	Bethanie Mattek-Sands	Ashleigh Barty Casey Dellacqua	6:2, 6:1
Finalistka	4.	24 czerwca 2018	Santa Ponça	Trawiasta	Barbora Štefková	Andreja Klepač María José Martínez Sánchez	1:6, 6:3, 3–10
Finalistka	5.	28 kwietnia 2019	Stuttgart	Ceglana (hala)	Anastasija Pawluczenkowa	Mona Barthel Anna-Lena Friedsam	6:2, 3:6, 6–10
Finalistka	6.	26 lipca 2024	Praga	Ceglana	Bethanie Mattek-Sands	Barbora Krejčíková Kateřina Siniaková	3:6, 3:6

Rok	Rezultat	Rywalka	Wynik
2015	Faza grupowa	Garbiñe Muguruza Petra Kvitová Angelique Kerber	3:6, 6:7(4) 5:7, 5:7 6:4, 6:3

Rok	Rezultat	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
2015	Faza grupowa	Bethanie Mattek-Sands	Chan Hao-ching Chan Yung-jan Caroline Garcia Katarina Srebotnik Garbiñe Muguruza Carla Suárez Navarro	2:6, 2:6 2:6, 0:3 krecz 6:3, 7:6(1)
2016	Finał	Bethanie Mattek-Sands	Jekatierina Makarowa Jelena Wiesnina	6:7(5), 3:6
2017	wycofanie	Bethanie Mattek-Sands	nie wystąpiły z powodu kontuzji Mattek-Sands

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2024-07-26]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2024-07-26]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2024-07-26]  (ang.).