Eugeniusz Korczarowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eugeniusz Korczarowski (ur. 7 maja 1937 we Lwowie, zm. 31 sierpnia 2024 w Bełchatowie) – polski aktor.

Urodził się 7 maja 1937 we Lwowie w II RP (obecnie Ukraina). Po wojnie w mieszkał przez jakiś czas w Kielcach. W 1963 roku ukończył Wydział Aktorski PWST w Krakowie. Przez całe życie zawodowe był związany z Łodzią. Grał w Teatrze im. Stefana Jaracza (1964–1970), Teatrze Nowym (1967–1975), Teatrze Ziemi Łódzkiej (1977–1980), Teatrze Studyjnym (1980–1984)^[1].

Jego synem jest Piotr Korczakowski – dziennikarz związany z Konfederacją^[2].

Zmarł 31 sierpnia 2024 w domu rodzinnym swojej żony w Bełchatowie^[3]. Został pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi^[2].

• 1961: Ogniomistrz Kaleń – polski żołnierz
• 1965: Kapitan Sowa na tropie – wspólnik Sucheckiej
• 1965: Potem nastąpi cisza – Adam
• 1965: Głos ma prokurator – Karol Kotula
• 1966: Powrót na Ziemię – znajomy Wandy-Ireny
• 1966: Piekło i niebo – żołnierz
• 1968: Ortalionowy dziadek – Wywiadowca MO
• 1969: Ostatnie dni – uciekający Niemiec
• 1969: Jak rozpętałem drugą wojnę światową – oficer na odprawie w wagonie
• 1970: Zapalniczka – bandyta atakujący Magdę
• 1973: Zazdrość i medycyna – oficer w kinie
• 1973: Śledztwo – technik
• 1974: Broda – Architekt Rzepicki, mąż "Ropuchy"
• 1974: Orzeł i reszka – oficer polskiego kontrwywiadu
• 1975: Mazepa – dworzanin wojewody
• 1976: Klara i Angelika – dziennikarz wychodzący od Klary
• 1976: Zagrożenie – dziennikarz
• 1976: Trochę wielkiej miłości – "Ojciec" pod oknami porodówki
• 1977: Szarada – porucznik MO
• 1978: Lalka – Rydzewski
• 1980: Od Bugu do Wisły – Franz Kutschera, szef SS
• 1980: Wyrok śmierci – adiutant Hansa Franka
• 1980: Kariera Nikodema Dyzmy – oficer
• 1981: Krótki dzień pracy – wysłannik z KC z cennikiem podwyżek
• 1981: Vabank – sprawozdawca polski na meczu
• 1982: Polonia Restituta – żołnierz przy studni
• 1983: Thais – Lollius
• 1984: Romans z intruzem – kapitan
• 1984: Kim jest ten człowiek – adiutant pułkownika
• 1985: W cieniu nienawiści – Niemiec
• 1985: Sam pośród swoich – oficer w teatrze
• 1985: Gra w ślepca – clown
• 1986: Biała wizytówka – lokaj Johann
• 1986: Magnat – lokaj
• 1986: Pogrzeb lwa – oficer niemiecki w restauracji Potapczuka
• 1986: Złoty pociąg – członek kierownictwa Banku Polskiego
• 1986: Kryptonim "Turyści" – wywiadowca w Poznaniu
• 1987: Ucieczka z miejsc ukochanych – Antoni Piechota, mąż Józi
• 1988: Kornblumenblau – oficer
• 1988: Powrót do Polski – członek Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej
• 1988: Pomiędzy wilki – pilot
• 1989: Triumf ducha – oficer SS
• 1989: Po upadku – Wąsaty, kierownik hotelu
• 1989: Jeniec Europy – oficer tańczący na balu
• 1989: Wiatraki z Ranley - barman w pubie w Lincoln
• 1989: Porno – barman
• 1990: Pogrzeb kartofla – fotograf
• 1990: Ucieczka z kina "Wolność" – członek grupy oficjeli na sali kina "Wolność"
• 1990: Dziewczyna z Mazur – Dyrektor J. Górniak
• 1990: W piątą stronę świata – robotnik leśny
• 1991: Skarga – milicjant w prokuraturze
• 1991: Kroll – lekarz wojskowy
• 2006: Statyści – handlarz

• Eugeniusz Korczarowski w bazie IMDb (ang.) [dostęp 2024-09-02].
• Eugeniusz Korczarowski w bazie Filmweb [dostęp 2024-09-02].
• Eugeniusz Korczarowski w bazie Film Polski [dostęp 2024-09-02].
• Eugeniusz Korczarowski w bazie SFP [dostęp 2024-09-02].
• Eugeniusz Korczarowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2024-09-02] .
• Eugeniusz Korczarowski na stronie Teatru Nowego im. K. Dejmka w Łodzi [dostęp 2024-09-02].