Ewa Geller – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ewa Geller

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	7 września 1955 Warszawa
Data i miejsce śmierci	21 grudnia 2023 Warszawa
Profesor doktor habilitowana nauk humanistycznych
Specjalność: językoznawstwo germańskie, jidyszystyka
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	17 maja 1988 Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	12 lutego 2002 – językoznawstwo Uniwersytet Warszawski
Profesura	23 września 2017
Profesor nadzwyczajna UW
Jednostka	Instytut Germanistyki
Stanowisko	Prodziekan ds. naukowych (2015–2020)
Okres zatrudn.	1978–2023
Odznaczenia

Ewa Geller (ur. 7 września 1955 w Warszawie, zm. 21 grudnia 2023 tamże^[1][2][3]) – polska językoznawczyni, profesor nauk humanistycznych, wykładowczyni Uniwersytetu Warszawskiego, specjalistka językoznawstwa germańskiego i jidyszystyki.

W 1978 uzyskała tytuł magistra w Instytucie Germanistyki na podstawie pracy Die verbalen Neologismen unter dem Aspekt der semantisch-logischen Valenztheorie napisanej pod kierunkiem Józefa Wiktorowicza(inne języki). W 1988 doktoryzowała się tamże na podstawie opracowania Polskie i wschodniosłowiańskie wpływy leksykalne i strukturalne w jidysz na przykładzie wybranych utworów I. B. Singera (promotor: Aleksander Szulc). W 2002 habilitowała się na podstawie monografii Warschauer Jiddisch (Jidysz Żydów warszawskich). W 2017 otrzymała tytuł naukowy profesora^[4][5].

Od 1978 zawodowo związana z macierzystym Instytutem^[6]. Od 2007 jako profesor nadzwyczajna. Pełniła funkcję prodziekan do spraw naukowych Wydziału Neofilologii (2015–2020)^[1][7]. Wykładała gościnnie także na Uniwersytecie Wiedeńskim (2006/07) i Humboldtów w Berlinie (2009–2011). Wypromowała dwoje doktorów^[8].

Prowadziła zajęcia z lingwistyki kontaktu językowego, wstępu do psycholingwistyki, wstępu do socjolingwistyki, fonetyki i fonologii języka niemieckiego, historii języka niemieckiego oraz języka jidysz^[4].

Odznaczona w 2014 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej i dydaktycznej^[9]. W 2016 została laureatką Nagrody Jana Karskiego i Poli Nireńskiej^[10].

Córka Zofii i Zygmunta^[3]. Pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[11][12].

• Jidysz – język „mieszany”?, Warszawa, 1993.
• Hidden Slavic Structure in Modern Yiddish, Tübingen: Niemeyer, 1999.
• Jidysz: język Żydów polskich, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994.
• Warschauer Jiddisch, Berlin: de Gruyter, 2001 (Phonai 46).
• z Michałem Gajkiem i Agatą Reibach: Yiddish as a Mixed Language. Yiddish-Slavic Language Contact and Its Linguistic Outcome. Leiden: Brill, 2022.