Ewa Kuklińska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ewa Kuklińska

Imię i nazwisko	Ewa Elżbieta Kuklińska
Data i miejsce urodzenia	26 grudnia 1951 Gdańsk
Zawód	aktorka, tancerka, piosenkarka, choreograf
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ewa Elżbieta Kuklińska (ur. 26 grudnia 1951 w Gdańsku) – polska aktorka, tancerka, choreograf i piosenkarka, współzałożycielka formacji Naya-Naya i Sabat^[1].

Urodziła się w Gdańsku^[2]. Wychowywała się w Szczawnicy Zdroju, gdzie jej ojciec był naczelnym lekarzem i dyrektorem uzdrowiska^[1]. Jeden z pacjentów, Jerzy Waldorff, nakłonił jej rodziców, by zapisali córkę do szkoły baletowej w Warszawie, którą ukończyła. Została zaangażowana na trzy lata do Teatru Wielkiego Opery i Baletu^[1]. Przez pięć lat tańczyła w najpopularniejszych grupach baletowych Naya-Naya i Sabat. Prywatne lekcje śpiewu pobierała u prof. Olgi Lady. Sztukę estradową doskonaliła na studiach w Paryżu (L'Academie Internationale de la Danse, Schola Cantorum de Paris), jako stypendystka rządu francuskiego^[3].

19 listopada 1977 zadebiutowała jako piosenkarka w programie Telewizji Polskiej Bardzo przyjemny wieczór^[4].

W latach 1979–1997 związana była z Teatrem Syrena w Warszawie, gdzie zagrała w ponad trzydziestu tytułach, kreując główne i znaczące role m.in. w Czarnej Mańce, Szalonych latach, Broadway - róg Litewskiej, Ostrym makijażu - make up i Manierach miłosnych. Jako choreograf przygotowała ponad 15 sztuk, m.in. Sprawę Romana K., Taniec kogutów czy Cafe pod Minogą^[3].

Nagrała kilka płyt oraz koncertowała w Europie, Ameryce Północnej i Australii. Jako piosenkarka, tancerka i aktorka reprezentowała Polskę w programach realizowanych przez telewizje w Hamburgu, Berlinie, Pradze, Belgradzie, Toronto, Chicago i Nowym Jorku^[3].

W TV Polonia prowadziła program Schody, pióra, brylanty. Wzięła udział w ponad 100 widowiskach, takich jak np. Kabaret Starszych Panów^[5], Melodie wielkiego ekranu czy Muzyka lekka, łatwa i przyjemna^[3].

Grała w przedstawieniach impresaryjnych: Dieta cud (2011) Jana Jakuba Należytego w reż. Piotra Dąbrowskiego w warszawskim Teatrze Palladium, Zwariowany komisariat (2013) Leszka Kwiatkowskiego w reż. Zbigniewa Lesienia, Czysta komercja (2014) Katarzyny Wojtaszak w reż. Wojciecha Dąbrowskiego we Wrocławskim Teatrze Komedia oraz Randka w ciemno na dwie pary (2014) Norma Fostera w reż. Mirosława Połatyńskiego w Teatrze Palladium.

1 października 2015 ukazała się książka Anny Morawskiej Twarze depresji, w której Kuklińska opowiedziała o swoim życiu^[6].

W 1995 otrzymała odznaczenie „Zasłużony Działacz Kultury”.

Trzykrotnie rozwiedziona^[7][8]. Pozostawała także w nieformalnym związku m.in. z aktorem Tomaszem Stockingerem i przedsiębiorcą Arturem Krajewskim^[9].

• 1980: Boutique disco
• 1990: My style^[10]
• 1993: To ja^[10]
• 1996: Chcę szaleć

• 1971: Nie lubię poniedziałku − członkini zespołu ludowego
• 1977: Nie zaznasz spokoju − choreografka Ewa
• 1978: Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy − tancerka Zenia
• 1983: Lata dwudzieste... lata trzydzieste... − Lena
• 1986: Złoty pociąg − Renata, sekretarka Kowalskiego, agentka Niemców
• 1990: Niezłomny z Nazaretu (spektakl telewizyjny) − Herodiada
• 2007: Hela w opałach − ciotka Adela (odc. 28)
• 2009: Niania − sprzedawczyni

• Ewa Kuklińska w bazie IMDb (ang.)
• Ewa Kuklińska w bazie filmpolski.pl
• Ewa Kuklińska w bazie Filmweb
• Ewa Kuklińska w bazie Discogs.com (ang.)

• Śpiewająca tancerka w kronice PKF w bazie Repozytorium Cyfrowe Filmoteki Narodowej