Hansa Rostock – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hansa Rostock
Ilustracja
herb klubu
Pełna nazwa

Fußballclub Hansa Rostock e.V.

Przydomek

Leuchtturm des Ostens (Latarnia wschodu)[1]

Barwy

       
biało-niebieskie[1]

Data założenia

28 grudnia 1965

Liga

3. Liga

Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Meklemburgia-Pomorze Przednie

Adres

Kopernikusstraße 17c, 18057 Rostock

Stadion

Ostseestadion

Sponsor techniczny

Nike

Prezes

Robert Marien

Trener

Mersad Selimbegović

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Fußballclub Hansa Rostockniemiecki klub piłki nożnej z siedzibą w Rostocku, który został założony 28 grudnia 1965 na bazie sekcji piłki nożnej Sportclub Empor Rostock.

Dzieje klubu

[edytuj | edytuj kod]

Początki Hansy Rostock związane są z jej protoplastą, którym była sekcja piłki nożnej Sportclub Empor Rostock. W osobliwych okolicznościach w 1954 roku istniejąca drużyna Emporu Lauter (obecnie Lauter jest częścią miasta Lauter-Bernsbach) została odgórną decyzją władz NRD przeniesiona w całości do Rostocku. W uzasadnieniu stwierdzono, że na Wybrzeżu nie było silnego klubu sportowego, podczas gdy w Saksonii było ich kilka. Decyzję o przeniesieniu wykonano błyskawicznie, przesiedlając trenerów i piłkarzy do Rostocku[2]. W połowie 1964 Niemiecki Związek Gimnastyczno Sportowy wraz z Niemieckim Zrzeszeniem Piłki Nożnej rozpoczęły działania mające na celu powołanie w Niemieckiej Republice Demokratycznej klubów piłki nożnej jako bytów niezależnych od klubów sportowych. Miały to być stowarzyszenia wzorowane na tzw. zachodnich klubach, lecz dostosowanych do warunków realnego socjalizmu[3]. W wyniku trwających rok prac, 18 sierpnia 1965 Sekretariat Komitetu Centralnego Socjalistycznej Partii Jedności Niemiec podjął decyzję o powołaniu klubów piłki nożnej[4]. W związku z wejściem w życie nowych przepisów rozpoczęto tworzenie zawodowych – w warunkach realnego socjalizmu – klubów piłki nożnej. Fakt, że jednym z członków KC SED był związany z Rostockiem Harry Tisch miał ogromne znaczenie dla powstania w tym mieście klubu piłki nożnej[5]. Polityczny lobbing Tischa, którego wspierały zakłady przemysłu morskiego i stoczniowego, doprowadził do powołania 28 grudnia 1965 Fußballclub Hansa Rostock.

Hansa w Oberlidze NRD (najwyższej klasie rozgrywkowej NRD) już w 1955 zajęła drugie miejsce. Były to jednak rozgrywki skrócone, niezaliczane do mistrzostw NRD, rozegrane dodatkowo z powodu zmiany terminarza z jesień-wiosna na wiosna-jesień. Empor Rostock był potem trzy razy z rzędu wicemistrzem NRD w rozgrywanych ponownie systemem jesień-wiosna sezonach 1961/62, 1962/63 i 1963/64, a jako Hansa zdobył tytuł wicemistrzowski po raz czwarty w sezonie 1967/68.

W późniejszych latach Hansa Rostock zajmowała na ogół niższe miejsca w Oberlidze NRD, natomiast w sezonie 1990/91 zajęła pierwsze miejsce w ostatnich w historii rozgrywkach wschodnioniemieckiej Oberligi (nazwanej wtedy Nord-Ostdeutscher Fussbalverband – NOFV Oberliga), które stanowiły eliminacje włączające kluby wschodnich Niemiec do rozgrywek Bundesligi. Nie została oficjalnym ostatnim mistrzem NRD, gdyż rozgrywki te zakończyły się już po zjednoczeniu Niemiec, ale uzyskała przydzielone dawnej NRD miejsce w eliminacjach Pucharu Europy w sezonie 1991/1992. Uległa w pierwszej rundzie późniejszemu zwycięzcy tych rozgrywek, drużynie FC Barcelona.

W 1. Bundeslidze zespół grał tylko w sezonie 1991/92, ale potem utrzymywał się w niej w latach 19952005, będąc przez większość tego okresu jedynym klubem Bundesligi z dawnej NRD (poza Hansą w Bundeslidze grał wtedy tylko klub Energie Cottbus, ale jedynie przez 3 sezony). Ponownie w Bundeslidze Hansa zagrała jeszcze w sezonie 2007/08, od razu spadając.

Rekordzistą klubu pod względem występów jest Hilmar Weilandt (365 mecze), a najwięcej goli dla Hansy zdobył Rainer Jarohs (166 goli). Najwyższe zwycięstwo u siebie w Bundeslidze klub zanotował w meczu przeciwko Borussii Dortmund (5:1, 14 sierpnia 1991) oraz czterokrotnie 4:0 – przeciwko 1. FC Nürnberg (3 sierpnia 1991), Hercie BSC (20 września 1997), SC Freiburg (9 lutego 2002) oraz 1. FC Kaiserslautern (8 listopada 2003). Najwyższą porażkę u siebie Hansa zanotowała w meczu przeciwko Hamburgerowi SV (0:6, 14 listopada 2004), najwyższym zwycięstwem na wyjeździe jest wygrana 4:0 nad Energie Cottbus (24 sierpnia 2002), a najwyższa porażka to 1:6 przeciwko Bayernowi Monachium (9 września 1998) oraz dwukrotnie 0:5 przeciwko FC Schalke 04 (12 października 1991) oraz SC Freiburg (17 września 1999).

W 2010 roku zespół po raz pierwszy w swojej historii został zdegradowany do 3. ligi (po przegranych barażach z drużyną FC Ingolstadt 04)[6].

Rok później po zajęciu drugiego miejsca w 3. Lidze klub awansował ponownie do 2. Bundesligi. Po roku gry na boiskach drugiej ligi klub po zajęciu ostatniego 18. miejsca w tabeli ponownie spadł do 3. Ligi. Do 2. Bundesligi klub powrócił w roku 2021.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Hansy Rostock.

Europejskie puchary

[edytuj | edytuj kod]

Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Przeciwnik Dom Wyjazd Ogólnie
1968/69 Puchar Miast Targowych 1R Francja OGC Nice 3–0 1–2 4–2
2R Włochy ACF Fiorentina 3–2 1–2 4–4, w.
1969/70 Puchar Miast Targowych 1R Grecja Panionios GSS 3–0 0–2 3–2
2R Włochy Inter Mediolan 2–1 0–3 2–4
1989/90 Puchar UEFA 1R Czechosłowacja Baník Ostrava 2–3 0–4 2–7
1991/92 Puchar Europy 1R Hiszpania FC Barcelona 1–0 0–3 1–3
1998 Puchar Intertoto 3R Węgry Debreceni VSC 1–2 1–1 2–3

Zawodnicy

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Hansy Rostock.

Obecny skład

[edytuj | edytuj kod]

Stan na 14 sierpnia 2021 r.

Nr Poz. Piłkarz
1 BR Niemcy Markus Kolke (Kapitan)
3 OB Niemcy Julian Riedel
4 OB Niemcy Damian Roßbach
5 PO Niemcy Simon Rhein
6 PO Niemcy Björn Rother
7 OB Niemcy Nico Neidhart
8 PO Niemcy Bentley Baxter Bahn
9 NA Szwajcaria Ridge Munsy
10 NA Bośnia i Hercegowina Haris Duljević
11 NA Niemcy Streli Mamba (Wypożyczony z Kajrat Ałmaty)
13 NA Niemcy Kevin Schumacher
14 PO Szwecja Svante Ingelsson
16 OB Stany Zjednoczone Ryan Malone (soccer)
17 PO Niemcy Hanno Behrens
18 NA Holandia John Verhoek
Nr Poz. Piłkarz
19 PO Niemcy Manuel Farrona-Pulido
20 PO Niemcy Lukas Scherff
21 PO Słowenia Nik Omladič
22 BR Niemcy Luis Klatte
24 PO Niemcy Jan Löhmannsröben
25 OB Niemcy Thomas Meißner
27 OB Niemcy Calogero Rizzuto
28 PO Niemcy Maurice Litka
29 NA Niemcy Gian Luca Schulz
30 BR Niemcy Ben Voll
33 NA Niemcy Theo Martens
38 PO Niemcy Tobias Schwede
39 NA Niemcy Pascal Breier
OB Niemcy Jonathan Meier (Wypożyczony z Mainz 05)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Mateusz Kasprzyk: Piłkarski przewodnik po byłej NRD. s. 49.
  2. e, Empor Lauter – eine Fußballmannschaft wird umgesiedelt | MDR.DE [online], mdr.de [dostęp 2021-09-02] (niem.).
  3. Dariusz Wojtaszyn: Kibice w socjalizmie. Trybuny piłkarskie w NRD. Studium historyczno- społeczne. Atut, 2013, s. 143.
  4. Beschluß des Sekretariats des ZK vom 19. August 1959. DY 30/J IV 2/3/1101.
  5. Dariusz Wojtaszyn: Kibice w socjalizmie. Trybuny piłkarskie w NRD. Studium historyczno- społeczne. Atut, 2013, s. 146.
  6. Bundesliga | Die offizielle Seite | bundesliga.de [online], bundesliga.de [dostęp 2017-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-29] (niem.).
  7. Likwidacja NRD nastąpiła 3 października 1990, ale ostatni rozegrany sezon to 1990/91.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]