Ferdynand III Toskański – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ferdynand III Toskański

Wielki Książę Toskanii
Okres	od 22 lipca 1790 do 3 sierpnia 1801
Poprzednik	Piotr Leopold
Następca	Królestwo Etrurii
Okres	od 27 kwietnia 1814 do 18 czerwca 1824
wielki książę Salzburga
Okres	od 11 lutego 1803 do 26 grudnia 1805
wielki książę Würzburga
Okres	od 26 grudnia 1805 do 1 maja 1814
Dane biograficzne
Dynastia	Habsburgowie Lotaryńscy
Data i miejsce urodzenia	6 maja 1769 Florencja
Data śmierci	18 czerwca 1824
Ojciec	Leopold II Habsburg
Matka	Maria Ludwika Hiszpańska
Żona	Luiza Maria Amelia Teresa Sycylijska
Dzieci	Karolina Ferdynanda, Franciszek Leopold, Leopold II, Maria Ludwika Józefa, Maria Teresa, ?
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ferdynand III Józef Jan-Baptysta Habsburg-Lotaryński (ur. 6 maja 1769 we Florencji, zm. 18 czerwca 1824 tamże) – Wielki książę Toskanii w latach 1790–1801 i 1814–1824, książę elektor (1803–1806), wielki książę Salzburga (1803–1805) oraz wielki książę Würzburga (1805–1814).

Ferdynand urodził się we Florencji, jako drugi syn Piotra Leopolda, ówczesnego księcia Toskanii, i jego żony – infantki Marii Ludwiki Hiszpańskiej. W 1790 ojciec Ferdynanda został cesarzem, a Ferdynand odziedziczył po nim tytuł wielkiego księcia Toskanii. Rządził Toskanią do 1801, kiedy w trakcie wojen napoleońskich, na podstawie traktatu z Aranjuez, został zmuszony do oddania Toskanii na rzecz królestwa Etrurii, tworzonego jako rekompensata dla książąt Parmy z dynastii Burbonów.

Ferdynand jako rekompensatę otrzymał zsekularyzowane ziemie arcybiskupstwa Salzburga i tytuł wielkiego księcia Salzburga. Został również księciem elektorem Cesarstwa, choć tytuł ten utracił kiedy w 1806 Cesarstwo zostało rozwiązane przez Napoleona. W 1805 Ferdynand musiał oddać Salzburg, który na podstawie pokoju w Preszburgu, dostał się w ręce jego starszego brata – cesarza Franciszka II. Ferdynand otrzymał wówczas w ramach rekompensaty tytuł wielkiego księcia Würzburga, nowego księstwa stworzonego specjalnie dla niego z dawnego biskupstwa Würzburga.

W 1814, po upadku Napoleona, Ferdynandowi zwrócono wielkie księstwo Toskanii. Jednak w 1815 z Toskanii zostało wydzielone księstwo Lukki – ponownie jako rekompensata dla Burbonów z Parmy. Lukka wróciła do Toskanii dopiero w 1847.

Ferdynand zmarł w 1824, we Florencji. Jego następcą został jego syn Leopold II, który ożenił się ze swoją siostrą cioteczną – Marią Antoniettą Burbon, księżniczką Obojga Sycylii.

15 sierpnia 1790, w Neapolu Ferdynand poślubił swoją siostrę cioteczno-wujeczną (podwójną, ze strony matki i ojca) – księżniczkę Obojga Sycylii – Luizę Marię Amelię Teresę Burbon (27 lipca 1773 – 19 września 1802), córkę króla Ferdynanda I Burbona i Marii Karoliny Habsburg. Para miała 6 dzieci:

• Karolinę Ferdynandę Teresę (1793–1802),
• Franciszka Leopolda (1794–1800),
• Leopolda II (1797–1870), wielkiego księcia Toskanii w latach 1824–1859,
• Marię Ludwikę Józefę Krystynę Różę (1799–1857),
• Marię Teresę (1801–1855), żonę króla Karola Alberta Sardyńskiego,
• dziecko (1802).

Dziewiętnaście lat po śmierci pierwszej żony, 6 maja 1821 we Florencji Ferdynand poślubił Marię Wettyn (27 kwietnia 1796 – 3 stycznia 1865), córkę Maksymiliana, księcia Saksonii i jego żony Karoliny Burbon-Parmeńskiej (córki Ferdynanda I, księcia Parmy). Ferdynand i Maria nie mieli dzieci.