Fernando Quiroga y Palacios – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	24 marca 1946
Konsekrator	Antonio García y García
Współkonsekratorzy	Francisco Blanco Nájera; José Souto Vizoso
Konsekrowani biskupi
Gregorio Elias Olazar Muruaga	1953
Miguel Nóvoa Fuente	1956
José Vázquez Díaz	1956
José Guerra Campos	1964
José Cerviño Cerviño	1968
Miguel Angel Araújo Iglesias	1970
Współkonsekrowani biskupi
Ricardo Blanco Granda	1969
Ramón Echarren Istúriz	1969

Fernando Quiroga y Palacios
	Kardynał prezbiter
	Omnia in caritate fiant
Kraj działania	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1900 ; San Pedro de Maceda
Data i miejsce śmierci	7 grudnia 1971 ; Madryt
Miejsce pochówku	Katedra w Santiago de Compostela
	Arcybiskup Santiago de Compostela
Okres sprawowania	1949–1971
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	10 czerwca 1922
Nominacja biskupia	24 listopada 1945
Sakra biskupia	24 marca 1946
Kreacja kardynalska	12 stycznia 1953; Pius XII
Kościół tytularny	S. Augustini
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Fernando Quiroga y Palacios (ur. 21 stycznia 1900 w San Pedro de Maceda w diecezji Orense, zm. 7 grudnia 1971 w Madrycie), hiszpański duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup Santiago de Compostela.

Życiorys

10 czerwca 1922 roku przyjął święcenia kapłańskie w Compostela. Studiował w Papieskim Uniwersytecie w Santiago de Compostela i na Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. Po powrocie do kraju objął stanowisko wykładowcy i ojca duchownego seminarium w Orense. W roku 1942 podjął pracę duszpasterską w archidiecezji Valladolid. 24 listopada 1945 roku został mianowany biskupem Mondoñedo, sakrę biskupią otrzymał 24 marca 1946 roku w Valladolid z rąk Antonio García y García arcybiskupa Valladolid. Przeniesiony 4 czerwca 1949 roku na stolicę metropolitalną w Santiago de Compostela. Na konsystorzu 12 stycznia 1953 roku Pius XII wyniósł go do godności kardynalskiej z tytułem prezbitera S. Augustini. Uczestnik dwóch konklawe w roku 1958 i 1963 roku. Uczestniczył w obradach soboru watykańskiego II. Był pierwszym przewodniczącym Konferencji Episkopatu Hiszpanii w latach 1966 – 1969. Zmarł w Madrycie. Pochowano go w archikatedrze metropolitalnej Santiago de Compostela.

Bibliografia

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-05)].
Sylwetka na stronie Davida M Cheneya

Zmarli kardynałowie (XX–XXI wiek)	Sebastián Herrero (1903) Rafael Merry del Val (1903) Marcelo Spínola (1905) Gregorio Aguirre García (1907) José Cos y Macho (1911) Enrique Almaraz Santos (1911) Victoriano Guisasola (1914) Juan Soldevilla (1919) Joan Baptista Benlloch (1921) Francisco Vidal Barraquer (1921) Enrique Reig Casanova (1922) Eustaquio Ilundáin (1925) Vicente Casanova (1925) Pedro Segura (1927) Isidro Gomá (1935) Enrique Pla y Deniel (1946) Agustín Parrado García (1946) Manuel Arce y Ochotorena (1946) Benjamín de Arriba Castro (1953) Fernando Quiroga Palacios (1953) José María Bueno Monreal (1958) Arcadio Larraona (1959) Anselmo Albareda (1962) Ángel Herrera Oria (1965) Vicente Enrique y Tarancón (1969) Arturo Tabera Araoz (1969) Marcelo González Martín (1973) Narciso Jubany (1973) Ángel Suquía (1985) Antonio María Javierre Ortas (1988) Eduardo Martínez Somalo (1988) Ricard Maria Carles (1994) Francisco Álvarez Martínez (2001) Carlos Amigo (2003) Agustín García-Gasco (2007) Urbano Navarrete (2007) José Manuel Estepa Llaurens (2010) Fernando Sebastián Aguilar (2014) Miguel Ángel Ayuso Guixot (2019)
Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich	Antonio María Rouco Varela (1998) Julián Herranz Casado (2003) Lluís Martínez Sistach (2007) Santos Abril (2012) Ricardo Blázquez (2015) Luis Ladaria Ferrer (2018) Aquilino Bocos Merino (2018)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Antonio Cañizares (2006) Carlos Osoro (2016) Juan José Omella (2017) Cristóbal López Romero (2019) Fernando Vérgez Alzaga (2022) José Cobo Cano (2023) Ángel Fernández Artime (2023)