Vicente Casanova y Marzol – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	25 marca 1908
Konsekrator	Antonio Vico
Współkonsekratorzy	José María Salvador y Barrera; Julián de Diego y García Alcolea
Konsekrowani biskupi
Emanuel Medina Olmos	23 maja 1926
Juan Villar y Sanz	19 marca 1927
Lino Rodrigo Ruesca	29 września 1929
Współkonsekrowani biskupi
Eustaquio Nieto y Martín	27 grudnia 1916
milio Jiménez Pérez	7 kwietnia 1918

Vicente Casanova y Marzol
	Kardynał prezbiter
	Restaurare omnia in Christo; Odnowić wszystko w Chrystusie
Kraj działania	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	16 kwietnia 1854 ; Borja
Data i miejsce śmierci	23 października 1930 ; Saragossa
	Arcybiskup Grenady
Okres sprawowania	1921–1930
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1881
Nominacja biskupia	19 grudnia 1907
Sakra biskupia	25 marca 1908
Kreacja kardynalska	30 marca 1925; Pius XI
Kościół tytularny	Ss. Vitale, Valeria, Gervasio e Protasio
	Multimedia w Wikimedia Commons

Vicente Casanova y Marzol (ur. 16 kwietnia 1854 w Borja, zm. 23 października 1930 w Saragossie) – hiszpański duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup Grenady.

Życiorys

Święcenia kapłańskie otrzymał w 1881 roku, zaś licencjat z teologii uzyskał w 1882 roku w Walencji. Pracował w diecezji Tarazona i Madrycie.

19 grudnia 1907 roku otrzymał nominację na biskupa Almería, sakrę biskupią przyjął 25 marca 1908 roku w katedrze San Isidro w Madrycie z rąk abp. Antonio Vico nuncjusz apostolskiego w Hiszpanii. 7 marca 1921 roku przeniesiony na stolicę metropolitalną w Grenadzie.

Na konsystorzu 30 marca 1925 roku papież Pius XI wyniósł go do godności kardynalskiej z tytułem kardynała prezbitera Ss. Vitale, Valeria, Gervasio e Protasio.

Zmarł 23 października 1930 roku w Saragossie w czasie trwania III Narodowego Kongresu Katechetycznego. Pochowany w archikatedrze metropolitalnej w Grenadzie.

Bibliografia

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-11)].
Sylwetka na stronie Davida M Cheneya

Zmarli kardynałowie (XX–XXI wiek)	Sebastián Herrero (1903) Rafael Merry del Val (1903) Marcelo Spínola (1905) Gregorio Aguirre García (1907) José Cos y Macho (1911) Enrique Almaraz Santos (1911) Victoriano Guisasola (1914) Juan Soldevilla (1919) Joan Baptista Benlloch (1921) Francisco Vidal Barraquer (1921) Enrique Reig Casanova (1922) Eustaquio Ilundáin (1925) Vicente Casanova (1925) Pedro Segura (1927) Isidro Gomá (1935) Enrique Pla y Deniel (1946) Agustín Parrado García (1946) Manuel Arce y Ochotorena (1946) Benjamín de Arriba Castro (1953) Fernando Quiroga Palacios (1953) José María Bueno Monreal (1958) Arcadio Larraona (1959) Anselmo Albareda (1962) Ángel Herrera Oria (1965) Vicente Enrique y Tarancón (1969) Arturo Tabera Araoz (1969) Marcelo González Martín (1973) Narciso Jubany (1973) Ángel Suquía (1985) Antonio María Javierre Ortas (1988) Eduardo Martínez Somalo (1988) Ricard Maria Carles (1994) Francisco Álvarez Martínez (2001) Carlos Amigo (2003) Agustín García-Gasco (2007) Urbano Navarrete (2007) José Manuel Estepa Llaurens (2010) Fernando Sebastián Aguilar (2014) Miguel Ángel Ayuso Guixot (2019)
Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich	Antonio María Rouco Varela (1998) Julián Herranz Casado (2003) Lluís Martínez Sistach (2007) Santos Abril (2012) Ricardo Blázquez (2015) Luis Ladaria Ferrer (2018) Aquilino Bocos Merino (2018)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Antonio Cañizares (2006) Carlos Osoro (2016) Juan José Omella (2017) Cristóbal López Romero (2019) Fernando Vérgez Alzaga (2022) José Cobo Cano (2023) Ángel Fernández Artime (2023)