Fleur Pellerin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fleur Pellerin
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 sierpnia 1973
Seul

Minister kultury i komunikacji Francji
Okres

od 26 sierpnia 2014
do 11 lutego 2016

Przynależność polityczna

Partia Socjalistyczna

Poprzednik

Aurélie Filippetti

Następca

Audrey Azoulay

Multimedia w Wikimedia Commons

Fleur Pellerin (ur. 29 sierpnia 1973 w Seulu[1]) – francuska polityk, przedsiębiorca i inwestor pochodzenia koreańskiego, od 2014 do 2016 minister kultury i komunikacji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Korei Południowej jako Kim Jong-suk (j. kor. 김종숙)[1]. Została porzucona jako niemowlę, trafiła do sierocińca w Seulu, a następnie została adoptowana przez francuską rodzinę, gdy miała 6 miesięcy[2].

Spędziła dzieciństwo i młodość w Yvelines. Skończyła szkołę handlową ESSEC w wieku 21 lat. Kontynuowała naukę w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu[3], a w wieku 24 lat zdała konkurs do ENA[4] (promocja Averroès, 1998–2000). Podjęła pracę w Cour des comptes, francuskim trybunale obrachunkowym[2]. W 2006 została członkinią Partii Socjalistycznej[3].

W trakcie kampanii prezydenckiej w 2012 w sztabie François Hollande'a była odpowiedzialna za tematykę dotyczącą społeczeństwa i gospodarki cyfrowej. W maju 2012 otrzymała nominację na ministra delegowanego (odpowiednika wiceministra) ds. małych i średnich przedsiębiorstw, innowacji i gospodarki cyfrowej w rządzie, na czele którego stanął Jean-Marc Ayrault[3]; funkcję tę pełniła do końca urzędowania gabinetu w 2014. 9 kwietnia tegoż roku dołączyła do nowego gabinetu Manuela Vallsa jako sekretarz stanu ds. handlu zagranicznego i promocji turystyki[5]. Po dokonanej rekonstrukcji z 26 sierpnia 2014 została powołana na urząd ministra kultury i komunikacji, zastępując Aurélie Filippetti[6]. Odwołano ją z tego urzędu 11 lutego 2016[7].

W 2016 założyła fundusz inwestycyjny Korelya Capital, mający wspomagać inwestycje koreańskie we Francji w obszarze nowych technologii, a także wspierać francuskie startupy na rynkach azjatyckich. W tym samym roku odeszła z Trybunału Obrachunkowego, w którym była zatrudniona (rezygnując tym samym ze statusu urzędnika służby cywilnej), co uzasadniła względami etycznymi[8].

Jej mężem został prawnik Laurent Olléon[9], z którym ma córkę.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Hussarde de la diversité. liberation.fr, 10 kwietnia 2010. [dostęp 2014-10-19]. (fr.).
  2. ↑ a b From adoptee to French minister. donga.com, 19 maja 2012. [dostęp 2014-10-19]. (ang.).
  3. ↑ a b c Nominations. Filippetti, Duflot, Benguigui... Les femmes du gouvernement Ayrault. letelegramme.com, 16 maja 2012. [dostęp 2014-10-19]. (fr.).
  4. ↑ Liste des candidats admis au concours externe d'entrée à l'Ecole nationale d'administration organisé en 1997. legifrance.gouv.fr. [dostęp 2014-10-19]. (fr.).
  5. ↑ Découvrez la liste des 14 secrétaires d'État du gouvernement Valls. lefigaro.fr, 9 kwietnia 2014. [dostęp 2014-10-19]. (fr.).
  6. ↑ France Hollande: New team named after ministers rebel. bbc.com, 26 sierpnia 2014. [dostęp 2014-10-19]. (ang.).
  7. ↑ Départs et arrivées: les principaux points du remaniement. lemonde.fr, 11 lutego 2016. [dostęp 2016-02-14]. (fr.).
  8. ↑ Fleur Pellerin quitte la fonction publique et monte son entreprise. lexpress.fr, 21 sierpnia 2016. [dostęp 2023-10-17]. (fr.).
  9. ↑ Fleur Pellerin, la „zen attitude” aux PME et à l'économie numérique. lexpress.fr, 17 maja 2012. [dostęp 2014-10-19]. (fr.).
Drugi rząd Manuela Vallsa (2014–2016)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fleur_Pellerin&oldid=71539383”