Bernard Cazeneuve – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bernard Cazeneuve

Data i miejsce urodzenia	2 czerwca 1963 Senlis
Premier Francji
Okres	od 6 grudnia 2016 do 15 maja 2017
Przynależność polityczna	Partia Socjalistyczna
Poprzednik	Manuel Valls
Następca	Édouard Philippe
Minister spraw wewnętrznych Francji
Okres	od 2 kwietnia 2014 do 6 grudnia 2016
Przynależność polityczna	Partia Socjalistyczna
Poprzednik	Manuel Valls
Następca	Bruno Le Roux
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Bernard Cazeneuve (ur. 2 czerwca 1963 w Senlis^[1]) – francuski prawnik i polityk, parlamentarzysta i minister, w latach 2016–2017 premier Francji.

Ukończył Institut d'études politiques de Bordeaux. Praktykował w zawodzie prawnika, pracował na stanowiskach politycznych w administracji rządowej. W latach 1997–2002 orzekał w instytucji Cour de Justice de la République^[2].

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Partii Socjalistycznej. Z ramienia PS w latach 1997–2002 i 2007–2012 zasiadał w Zgromadzeniu Narodowym XI i XIII kadencji^[1]. Piastował także szereg stanowisk w administracji lokalnej i regionalnej. Był radnym miejskim w Cherbourg-Octeville (1995–2000), następnie zastępcą mera (do 2001) i merem (do 2008) tego miasta. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego związku komunalnego (2004–2008), radnego departamentu Manche (1994–1998) i radnego regionu Dolna Normandia (2004–2007)^[1].

16 maja 2012, po zwycięstwie François Hollande’a w wyborach prezydenckich i powołaniu przez niego nowego rządu, Bernard Cazeneuve objął urząd ministra delegowanego ds. europejskich w gabinecie, którego premierem został Jean-Marc Ayrault^[3]. Utrzymał następnie mandat poselski w wyborach przeprowadzonych w kolejnym miesiącu^[4]. Po dokonanej 21 czerwca 2012 rekonstrukcji pozostał w drugim gabinecie tego samego premiera na dotychczasowym stanowisku^[5]. 19 marca 2013 powierzono mu funkcję ministra delegowanego ds. budżetu^[2].

2 kwietnia 2014 objął urząd ministra spraw wewnętrznych w rządzie Manuela Vallsa^[6]. Pozostał na nim również w utworzonym w sierpniu 2014 drugim gabinecie tegoż premiera. 6 grudnia 2016 został przez prezydenta Francji François Hollande’a desygnowany na stanowisko premiera, zastępując Manuela Vallsa, który odszedł z zamiarem kandydowania na prezydenta Francji^[7].

10 maja 2017, po ogłoszeniu oficjalnych wyników wyborów prezydenckich, złożył dymisję swojego rządu, stając się najkrócej urzędującym premierem V republiki^[8]. 10 maja 2017 premier złożył dymisję rządu w związku z wyborem nowego prezydenta Emmanuela Macrona^[9]. Zakończył urzędowanie 15 maja 2017, gdy dzień po zaprzysiężeniu prezydent na nowego premiera powołał Édouarda Philippe’a^[10]. Kilka miesięcy wcześniej zadeklarował, że nie wystartuje w wyborach parlamentarnych w czerwcu 2017^[11].

Powrócił później do praktyki prawniczej. W maju 2022 wystąpił z Partii Socjalistycznej, protestując przeciwko porozumieniu wyborczemu z lewicowym ugrupowaniem La France insoumise^[12].

W 2012 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej^[13].