Édouard Philippe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Édouard Philippe
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1970
Rouen

Premier Francji
Okres

od 15 maja 2017
do 3 lipca 2020

Poprzednik

Bernard Cazeneuve

Następca

Jean Castex

Édouard Philippe (ur. 28 listopada 1970 w Rouen[1]francuski polityk, prawnik i samorządowiec, mer Hawru, deputowany do Zgromadzenia Narodowego. Premier Francji w latach 2017–2020.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jego rodzice byli nauczycielami języka francuskiego, ojciec należał do masonerii[2]. Nauczycielką języka francuskiego została także siostra polityka. Édouard Philippe ukończył studia w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu, a w 1997 został absolwentem École nationale d’administration w ramach promocji, której patronował Marc Bloch[3]. Podjął pracę jako audytor w Radzie Stanu, organie opiniującym projekty aktów prawnych[4]. W czasie nauki uczestniczył w kampanii wyborczej Michela Rocarda z Partii Socjalistycznej[5]. Wkrótce związał się z francuską centroprawicą, współpracując z merem Hawru Antoine’em Rufenachtem[6].

Od 2001 był zastępcą mera Hawru. Wstąpił do Unii na rzecz Ruchu Ludowego, w latach 2002–2004 pełnił funkcję jej dyrektora generalnego. Od 2005 praktykował jako adwokat w międzynarodowej firmie prawniczej Debevoise & Plimpton LLP. W 2007 był członkiem gabinetu politycznego ministra Alaina Juppé. Od 2007 do 2010 był dyrektorem ds. publicznych w koncernie Areva[4].

W latach 2004–2008 był radnym regionu Górna Normandia, następnie do 2012 zasiadał w radzie departamentu Sekwana Nadmorska. W 2010 został wybrany na mera Hawru, z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach lokalnych w 2014, wygrywając w pierwszej turze[4]. W marcu 2012 objął zwolniony mandat deputowanego XIII kadencji[1]. W wyborach w tym samym roku z ramienia UMP uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego XIV kadencji w Sekwanie Nadmorskiej. Po przekształceniu swojego ugrupowania został członkiem Republikanów[1].

15 maja 2017 został nominowany przez prezydenta Emmanuela Macrona na stanowisko premiera Francji[7]. Skład nowego rządu ogłoszono 17 maja 2017[8].

19 czerwca 2017, po zwycięskich dla większości prezydenckiej wyborach parlamentarnych do Zgromadzenia Narodowego XV kadencji, premier podał się do dymisji (zgodnie z klasyczną procedurą powyborczą). Tego samego dnia otrzymał od prezydenta ponowną nominację[9]. Większa od planowanej rekonstrukcja gabinetu została wymuszona rezygnacjami działaczy Ruchu Demokratycznego związanymi z wszczętym postępowaniem co do wydatków tej partii[10]. 21 czerwca przedstawiono skład drugiego rządu Édouarda Philippe’a[11]. W październiku 2018 przez kilkanaście dni czasowo kierował resortem spraw wewnętrznych w związku z dymisją Gérarda Collomba[12].

W marcu 2020 w pierwszej turze wyborów na mera Hawru uzyskał 43,6% głosów[13]. W czerwcu tegoż roku został wybrany na tę funkcję z wynikiem 58,8% głosów[14].

Funkcji mera miał formalnie nie objąć z uwagi na zakaz jej łączenia ze stanowiskiem premiera. Jednakże 3 lipca 2020 Édouard Philippe podał się do dymisji razem z całym gabinetem. Według doniesień medialnych decyzja ta miała związek z zapowiadaną przez prezydenta Francji Emmanuela Macrona reorientacją francuskiej polityki wewnętrznej, zaś wprowadzenie jej wymagało zmiany na stanowisku premiera, jako że Édouard Philippe był główną postacią firmującą poprzednią linię działań rządu[15][16][17]. Ponadto według części komentatorów decyzja była wynikiem większej popularności premiera niż prezydenta[16][18].

W październiku 2021 ogłosił w Hawrze założenie nowej centroprawicowej partii politycznej Horizons, deklarującej poparcie dla prezydenta Emmanuela Macrona[19].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Édouard Philippe. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2023-12-25]. (fr.).
  2. Macron et les francs-maçons: le bras de fer. lefigaro.fr, 8 czerwca 2018. [dostęp 2018-06-26]. (fr.).
  3. Pépinières: La promotion Marc-Bloch, portée au sommet par Édouard Philippe plus vite que prévu. lopinion.fr, 17 lipca 2017. [dostęp 2018-06-26]. (fr.).
  4. a b c Édouard Philippe, Maire du Havre. lehavre.fr. [dostęp 2017-05-14]. (fr.).
  5. Qui est Édouard Philippe, nommé Premier ministre par Emmanuel Macron?. leparisien.fr, 15 maja 2017. [dostęp 2017-05-16]. (fr.).
  6. Édouard Philippe de A à Z. lepoint.fr, 16 grudnia 2010. [dostęp 2017-05-14]. (fr.).
  7. Édouard Philippe, le député-maire Les Républicains du Havre, est nommé Premier ministre. francetvinfo.fr, 15 maja 2017. [dostęp 2017-05-15]. (fr.).
  8. Gouvernement Édouard Philippe: qui sont les ministres de Macron. lefigaro.fr, 17 maja 2017. [dostęp 2017-05-17]. (fr.).
  9. Édouard Philippe reconduit comme premier ministre et chargé de former un nouveau gouvernement. lefigaro.fr, 19 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-20]. (fr.).
  10. Francja: Francois Bayrou nie wejdzie w skład nowego rządu. rp.pl, 21 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-21].
  11. Remaniement: Nicole Belloubet garde des Sceaux, Florence Parly ministre des Armées. lefigaro.fr, 21 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-21]. (fr.).
  12. Remaniement: Emmanuel Macron s'exprimera ce soir à 20h. lefigaro.fr, 16 października 2018. [dostęp 2018-10-16]. (fr.).
  13. Municipales 2020: Edouard Philippe confirme qu’il restera à Matignon même élu maire du Havre. 20minutes.fr, 16 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-29]. (fr.).
  14. Résultats des municipales au Havre: Édouard Philippe réélu avec 58,8% des voix. leparisien.fr, 28 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-29]. (fr.).
  15. Ben McPartland: French Prime Minister Edouard Philippe resigns along with ministers. thelocal.fr, 3 lipca 2020. [dostęp 2020-07-03]. (ang.).
  16. a b French government hands in resignation. dw.com, 3 lipca 2020. [dostęp 2020-07-03]. (ang.).
  17. French PM Édouard Philippe and his government resign as Macron prepares cabinet reshuffle. france24.com, 3 lipca 2020. [dostęp 2020-07-03]. (ang.).
  18. French PM Edouard Philippe resigns as Macron plans new team. bbc.com, 3 lipca 2020. [dostęp 2020-07-03]. (ang.).
  19. Avec le parti Horizons, Édouard Philippe lance sa «nouvelle offre politique». lemonde.fr, 9 października 2021. [dostęp 2021-10-10]. (fr.).