Olivier Véran – Wikipedia, wolna encyklopedia

Olivier Véran
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 kwietnia 1980
Saint-Martin-d’Hères

Zawód, zajęcie

polityk, lekarz

Multimedia w Wikimedia Commons

Olivier Véran (ur. 22 kwietnia 1980 w Saint-Martin-d’Hères[1]) – francuski polityk, lekarz i samorządowiec, deputowany do Zgromadzenia Narodowego, w latach 2020–2022 minister solidarności i zdrowia, od 2022 do 2024 minister delegowany.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent studiów medycznych w Grenoble, doktoryzował się w 2008. Uzyskał specjalizację w zakresie neurologii[2]. Ukończył również Instytut Nauk Politycznych w Paryżu[3]. W latach 2005–2012 pracował jako nauczyciel akademicki, praktykę lekarską podjął w ramach szpitala uniwersyteckiego w Grenoble[2]. Był pierwszym wiceprzewodniczącym i rzecznikiem prasowym branżowej organizacji związkowej Inter-syndicat national des internes[3].

Związany z Partią Socjalistyczną. W latach 2012–2015 zasiadał w Zgromadzeniu Narodowym XIV kadencji jako zastępca poselski pełniącej wówczas funkcje rządowe Geneviève Fioraso[1]. W 2015 został wybrany na radnego nowo utworzonego regionu Owernia-Rodan-Alpy[3]. W 2017 dołączył do LREM Emmanuela Macrona, z ramienia tej formacji w tymże roku uzyskał mandat deputowanego do niższej izby francuskiego parlamentu w departamencie Isère[1].

W lutym 2020 został ministrem solidarności i zdrowia w drugim gabinecie Édouarda Philippe’a, zastępując w nim Agnès Buzyn[4]. Pozostał na tym stanowisku również w powołanym w lipcu 2020 rządzie Jeana Castex[5]. Dołączył do powstałego w tym samym roku ruchu Territoires de progrès, skupiającego lewicowych stronników prezydenta[6].

W maju 2022 w gabinecie Élisabeth Borne przeszedł na niższą funkcję rządową, został wówczas ministrem delegowanym przy premierze do spraw relacji z parlamentem i demokracji[7]. W tym samym roku z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję[8]. W lipcu 2022 w wyniku rekonstrukcji gabinetu objął stanowisko ministra delegowanego przy premierze odpowiedzialnego za odnowę demokracji, został także rzecznikiem prasowym rządu[9]. Funkcję tę pełnił do stycznia 2024.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Olivier Véran na stronie Zgromadzenia Narodowego XV kadencji. [dostęp 2020-02-18]. (fr.).
  2. ↑ a b Olivier Véran, suppléant. genevieve-fioraso.com. [dostęp 2020-02-18]. (fr.).
  3. ↑ a b c Mon parcours. olivier-veran.fr. [dostęp 2020-02-18]. (fr.).
  4. ↑ Elections municipales à Paris: Agnès Buzyn désignée candidate LRM en remplacement de Benjamin Griveaux. lemonde.fr, 16 lutego 2020. [dostęp 2020-02-18]. (fr.).
  5. ↑ Remaniement: qui sont les ministres du gouvernement Castex. lefigaro.fr, 6 lipca 2020. [dostęp 2020-07-06]. (fr.).
  6. ↑ Neïla Latrous: L’aile gauche de la majorité se structure en parti pour donner de la voix. francetvinfo.fr, 25 listopada 2020. [dostęp 2021-11-30]. (fr.).
  7. ↑ Annonce de la composition du Gouvernement. elysee.fr, 20 maja 2022. [dostęp 2022-05-20]. (fr.).
  8. ↑ Olivier Véran réélu en Isère lors du second tour des élections législatives 2022. lemonde.fr, 19 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-19]. (fr.).
  9. ↑ La nomination du Gouvernement d’Élisabeth Borne. gouvernement.fr, 4 lipca 2022. [dostęp 2022-07-04]. (fr.).
Drugi rząd Édouarda Philippe’a (2017–2020)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Rząd Jeana Castex (2020–2022)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Olivier_Véran&oldid=72480003”