Franc Miklošič – Wikipedia, wolna encyklopedia

Franc Miklošič, Franz von Miklosich (ur. 20 listopada 1813 w Radomerščaku k. Ljutomera, zm. 7 marca 1891 w Wiedniu) – słoweński językoznawca i slawista.

Ukończył studia na Uniwersytecie w Grazu z tytułem doktora filozofii, w 1838 obronił pracę doktorską z prawa w Wiedniu. Profesor filologii słowiańskiej na uniwersytecie w Wiedniu (1849–1886), członek Akademii w Wiedniu. Jest uważany za twórcę gramatyki porównawczej języków słowiańskich; autor słowników starosłowiańsko-grecko-łacińskich, etymolog języków słowiańskich.

Od lat 60. XIX w. prowadził badania nad historią języka albańskiego, a także nad jego fonetyką i morfologią. Efektem tych badań jest trzytomowe dzieło Albanische Forschungen (Studia albańskie), wydane w Wiedniu, w latach 1870–1871, w którym autor poświęcił sporo uwagi obecności slawizmów w języku albańskim.

Był następcą Jerneja Kopitara na posadzie cenzora książek słowiańskich w Wiedniu.

W 1883 roku został uhonorowany tytułem honorowego obywatela Lublany^[1], a w sierpniu 1887 został odznaczony ustanowioną wówczas Odznaką Honorową za Dzieła Sztuki i Umiejętności^[2].

• Jan Kozik: Ukraiński ruch narodowy w Galicji w latach 1830–1848, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1973
• Gerhard Neweklowsky: Franz Miklosich (1813–1891). Begründer der österreichischen Slawistik, Wien 2015.