Francesco Algarotti – Wikipedia, wolna encyklopedia

Francesco Algarotti

Portret Algarottiego pędzla Jeana-Étienne’a Liotarda w zbiorach Rijksmuseum
Data i miejsce urodzenia	11 grudnia 1712 Wenecja
Data i miejsce śmierci	3 maja 1764 Piza
Zawód, zajęcie	pisarz, fizyk, matematyk, krytyk, filozof
Multimedia w Wikimedia Commons

Francesco Algarotti (ur. 11 grudnia 1712 w Wenecji, zm. 3 maja 1764 w Pizie) – włoski pisarz, fizyk, matematyk, krytyk i kolekcjoner sztuki oraz filozof oświecenia. Z pochodzenia wenecjanin.

Jego rodzina mieszkała w weneckim pałacu zbudowanym w 1550 roku, zakupionym w roku 1706 przez Algarottich.

Przyjaciel Voltaire’a i Fryderyka Wielkiego, starannie wykształcony na uniwersytecie w Bolonii (matematyka, geometria, astronomia). Algarotti był też przystojny, wymowny i szarmancki, więc ceniono go jako kompana. Pisał przystępnym językiem, jego najsławniejsza książką była: Newtonianismo per le dame – „Newtonanizm dla pań” (1733). W 1735 roku, wieku 23 lat wyjechał w podróż edukacyjną do Francji, Anglii, Rosji, Prus (w latach 1747–1754 był szambelanem na dworze Fryderyka Wielkiego), Saksonii. Zmarł w Pizie, gdzie potem Fryderyk Wielki wzniósł pomnik ku jego czci.

• Umberto Renda – Piero Operti, Dizionario storico della letteratura italiana, Torino, Paravia, 1952, s. 26.
• Kazimierz Chłędowski, Rokoko we Włoszech, s. 7–8.
• dom Algarottich w Wenecji. francescoalgarottihouse.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-22)]. (ang.)