Franciszek Śliwa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Franciszek Śliwa

Spólnota

Data i miejsce urodzenia	28 grudnia 1919 Łowce
Data i miejsce śmierci	22 lutego 2002 Mielec
Miejsce spoczynku	cmentarz komunalny w Mielcu
Zawód, zajęcie	spółdzielca, polityk, pisarz
Alma Mater	Uniwersytet Ludowy Ignacego Solarza w Gaci, Wyższa Szkoła Ekonomiczna w Krakowie
Stanowisko	poseł na Sejm PRL II i III kadencji (1957–1965)
Partia	SL, SL „Roch”, SL, ZSL
Odznaczenia

Franciszek Śliwa (ur. 28 grudnia 1919 w Łowcach, zm. 22 lutego 2002 w Mielcu) – polski pisarz, działacz ludowy i społeczny, polityk, poseł na Sejm PRL II i III kadencji.

Syn Józefa i Marii z domu Momot. W 1933 ukończył Szkołę Powszechną w Łowcach, a następnie średnią szkołę zawodową i Uniwersytet Ludowy Ignacego Solarza w Gaci (1939). W 1936 wstąpił do koła Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici” w Łowcach i w latach 1937–1938 był jego prezesem. Należał również do miejscowego koła Stronnictwa Ludowego.

W czasie okupacji niemieckiej pracował w Spółdzielni Rolniczo-Handlowej „Jedność” w Łowcach. Równocześnie uczestniczył w działalności konspiracyjnej. Był członkiem Stronnictwa Ludowego „Roch” i Batalionów Chłopskich, działał pod pseudonimem Spólnota. Będąc referentem informacji i wywiadu Batalionów Chłopskich, kolportował prasę konspiracyjną oraz organizował sieć łączności i informacji w gminach Radymno i Chłopice.

Po wojnie został prezesem Spółdzielni „Jedność” w Łowcach. Ożywił tamtejsze koło ZMW RP „Wici” i przewodniczył mu do 1948. W latach 1949–1951 pełnił funkcję prezesa Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Radymnie, a w latach 1951–1956 pracował w Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Radymnie i w Oddziale Centrali Jajczarsko-Drobiarskiej w Jarosławiu.

Po wojnie współtworzył koło SL, z którym w 1949 przystąpił do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W latach 1950–1953 sprawował funkcję prezesa Powiatowego Komitetu Wykonawczego ZSL w Jarosławiu, a w latach 1954–1961 pełnił równorzędną funkcję w Radymnie. Od 1952 wybierano go do Wojewódzkiego Komitetu Wykonawczego ZSL w Rzeszowie. W latach 1957–1960 był jego wiceprezesem, a do 1966 – członkiem prezydium. W 1957 i 1961 zostawał posłem na Sejm PRL z okręgów Przemyśl i Jarosław. Zasiadał w Komisji Pracy i Spraw Socjalnych, a następnie w Komisji Handlu Wewnętrznego. W tym okresie zainicjował starania o edycję Dzieł wszystkich Oskara Kolberga (66 tomów). Ukończył Studium Ekonomiczne w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie. W latach 1966–1975 był sekretarzem Powiatowego Komitetu ZSL w Mielcu.

Po przejściu w 1975 na emeryturę, nadal wspierał bogatym doświadczeniem mieleckich ludowców. Był długoletnim radnym wojewódzkim, powiatowym i miejskim. Pracował w radach nadzorczych wielu organizacji rolniczych i spółdzielczych.

Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem 30-lecia Polski Ludowej, jego imieniem nazwano ulicę w Mielcu.

Żywo interesował się historią i współczesnym życiem regionu mieleckiego. Przez wiele lat należał do Towarzystwa Miłośników Ziemi Mieleckiej, pełniąc funkcję członka, a następnie wiceprezesa jego zarządu. Dużo pisał i publikował. Zajmował się głównie tematyką społeczno-kulturalną i historyczną polskiej wsi. Był autorem książek:

• Moja młodość w „Wiciach” (1985, nagroda im. Macieja Rataja),
• Hrabia Wiesiołowski (1995),
• Ostatni spod znaku Krzywuli (1997),
• Na chłopski rozum (1999),
• Godni pamięci. Zasłużeni działacze ruchu ludowego ziemi mieleckiej zmarli w XX w. (2000).

Po udanych operacjach oczu, pracował nad następną książką. Zmarł 22 lutego 2002, został pochowany na cmentarzu komunalnym w Mielcu.

• Nota biograficzna w Encyklopedii miasta Mielca