Frank Shorter – Wikipedia, wolna encyklopedia
Frank Shorter w Bostonie w 2002 | |||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | 31 października 1947 | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost | 178 cm | ||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
|
Frank Charles Shorter (ur. 31 października 1947 w Monachium) – amerykański długodystansowiec i maratończyk, mistrz i wicemistrz olimpijski.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Niemczech, gdzie jego ojciec służył jako lekarz w wojsku amerykańskim. Ukończył studia na Uniwersytecie Yale, a potem prawo na Uniwersytecie Florydy.
Jego pierwszym trenerem był pisarz Erich Segal[1]. Pierwszy sukces lekkoatletyczny odniósł w 1969, kiedy wygrał bieg na 6 mil na akademickich mistrzostwach Stanów Zjednoczonych (NCAA). W 1970 został mistrzem USA (AAU) na 3 mile i 6 mil. Zdobywał później mistrzostwo Stanów Zjednoczonych na 6 mil w 1971, na 10 000 metrów w 1974, 1975 i 1977 oraz w biegu przełajowym od 1970 do 1973. W 1971 zwyciężył na 10 000 m i w biegu maratońskim na igrzyskach panamerykańskich w Cali.
Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium najpierw zajął 5. miejsce w biegu na 10 000 m (zarówno w eliminacjach, jak i w finale poprawiając rekord USA na tym dystansie[2]), a tydzień później zdobył złoty medal w biegu maratońskim. Cztery lata później na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu zajął 2. miejsce w biegu maratońskim za Waldemarem Cierpinskim z NRD.
Shorter cztery razy z rzędu (w latach 1971–1974) zwyciężył w prestiżowym maratonie rozgrywanym w Fukuoce[3]. Zakończył karierę lekkoatlety w 1979.
Rekordy życiowe
[edytuj | edytuj kod]- bieg na 10 000 metrów – 27:45,91 (1975)
- bieg maratoński – 2:10:30 (1972); wynik ten do 1979 był rekordem Stanów Zjednoczonych[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Od lekkoatlety do profesora [online], pzla.pl [dostęp 2013-07-23] (pol.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, György Csiki, Andrzej Socha: National Records Evolution 1912 – 2012. Zamość: 2013, s. 60. ISBN 978-83-62033-30-0.
- ↑ International Marathons [online], gbrathletics [dostęp 2013-07-23] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, György Csiki, Andrzej Socha: National Records Evolution 1912 – 2012. Zamość: 2013, s. 66. ISBN 978-83-62033-30-0.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Biografia Shortera na stronie Sports-Reference.com. [dostęp 2009-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 grudnia 2013)]. (ang.).
1876–1878 New York Athletic Club |
|
---|---|
1879–1888 NAAAA | |
1888–1979 Amateur Athletic Union |
|
1980–1992 The Athletics Congress |
|
od 1993 Mistrzostwa USA |
|
- ↑ a b c d Nie rozegrano
- ↑ a b c d e Najlepszy Amerykanin w biegu finałowym, w mistrzostwach występowali też zawodnicy z innych krajów
- ↑ a b c d e f g h Oznacza lata, w których mistrzostwa były również eliminacjami do igrzysk olimpijskich, w innych latach były to odrębne imprezy
- ↑ Zawody przeniesiono na kolejny rok z powodu pandemii COVID-19
1876–1878 New York Athletic Club |
|
---|---|
1879–1888 NAAAA | |
1888–1979 Amateur Athletic Union |
|
1980–1992 The Athletics Congress | |
od 1993 Mistrzostwa USA |
|
- ↑ a b c Nie rozegrano
- ↑ a b W 1888 odbyły się mistrzostwa NAAAA i AAU
- ↑ a b c d e f g h i Najlepszy Amerykanin w biegu finałowym, w mistrzostwach występowali też zawodnicy z innych krajów
- ↑ a b c d e f g h i j Oznacza lata, w których mistrzostwa były również eliminacjami do igrzysk olimpijskich, w innych latach były to odrębne imprezy
- ↑ Zawody przeniesiono na kolejny rok z powodu pandemii COVID-19
|
|
|
1899–1979 Amateur Athletic Union |
|
---|---|
1980–1992 The Athletics Congress | |
od 1993 Mistrzostwa USA |
|
|
|
|
nw – nie wybrano, bd – brak danych