Fryderyk Stręk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fryderyk Stręk
Data i miejsce urodzenia

18 września 1926
Wolica Piaskowa, pow. Ropczyce

Data i miejsce śmierci

1 sierpnia 2018
Szczecin

Zawód, zajęcie

inżynier mechanik, specj. technologia chemiczna i inżynieria procesowa, aparatura chemiczna, naukowiec i pedagog

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

prof. zw. dr hab. inż.

Alma Mater

Politechnika Wrocławska, Politechnika Śląska

Uczelnia

Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie (dawniej Politechnika Szczecińska)

Wydział

Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej, Instytut Inżynierii Chemicznej i Procesów Ochrony Środowiska

Stanowisko

profesor emeritus

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej

Fryderyk Stręk (ur. 18 września 1926 w Wolicy Piaskowej, pow. Ropczyce, zm. 1 sierpnia 2018 w Szczecinie[1]) – polski inżynier mechanik, specjalista w dziedzinie inżynierii procesowej i aparatury chemicznej (twórca znanej w świecie, szkoły naukowej w zakresie problemów mieszania cieczy), naukowiec i pedagog, profesor Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie (Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej), dyrektor Instytutu Inżynierii Chemicznej i Procesów Ochrony Środowiska[2][3][4], wieloletni członek Komitetu Inżynierii Chemicznej i Procesowej PAN i przewodniczący Sekcji Mieszania i Reologii Technicznej, wieloletni członek Grupy Roboczej Mixing przy Europejskiej Federacji Inżynierii Chemicznej[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Skończył studia w 1950 r. na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej, uzyskując dyplom magistra nauk technicznych i inżyniera mechanika na podstawie pracy dyplomowej nt. „Sposoby doładowania silników Diesela. Analiza i krytyka istniejących rozwiązań”. W latach 1953–1956 odbył aspiranturę w dziedzinie inżynierii chemicznej w Politechnice Śląskiej. Wykonał pod kierunkiem prof. Tadeusza Hoblera pracę kandydacką nt. „Efektywność mieszania cieczy” (1957) otrzymał stopień kandydata nauk technicznych. W tej uczelni obronił również pracę habilitacyjną nt. „Wnikanie ciepła w mieszalnikach cieczy” (1962)[5]. W 1974 r. otrzymał od Rady Państwa PRL tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1989 r. od prezydenta RP tytuł profesora zwyczajnego[5].

Pracował zawodowo w[5]:

  • Katedrze Teorii Maszyn Cieplnych Politechniki Wrocławskiej pod kierunkiem Stanisława Ochęduszki (1949),
  • Biurze Projektów Przemysłu Chemicznego BIPROCHEM we Wrocławiu (lata 1950–1953, projektant; w latach 1952–1953 kierownik Pracowni Konstrukcji Aparatury Chemicznej),
  • Politechnice Szczecińskiej (PS).

W PS zajmował początkowo stanowisko adiunkta, a następnie był kierownikiem Zakładu i Katedry Inżynierii i Aparatury Chemicznej (lata 1954–1984), wicedyrektorem i dyrektorem Instytutu Inżynierii Chemicznej i Chemii Fizycznej (lata 1981–1996)[6][5][3]. W Instytucie utworzył naukową szkołę mieszania, cenioną na świecie. Doprowadził do uzyskania przez Wydział uprawnień do prowadzenia kierunku kształcenia „Inżynieria chemiczna i procesowa” oraz nadawania stopnia doktora w dziedzinie „Inżynieria chemiczna”[7].

Był promotorem 10. prac doktorskich (pięciu spośród doktorantów uzyskało później habilitacje, trzech uzyskało tytuł profesora) oraz recenzentem 42 innych prac doktorskich i 11 prac habilitacyjnych[5][8].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Opublikował ok. 190 opracowań, w tym 95 artykułów w czasopismach naukowych, 30 referatów na kongresach i konferencjach naukowych oraz 12 patentów; dokonał 25 wdrożeń (nowe konstrukcje aparatów i urządzeń oraz badawczych instalacji prototypowych m.in. do produkcji pilotowej)[5][9][10]. Jest autorem pierwszej w Europie monografii na temat mieszania cieczy i mieszalników, która była wydana czterokrotnie (2 wydania polskie i 2 zagraniczne)[5].

Stowarzyszenia naukowe

[edytuj | edytuj kod]

Wśród organizacji i stowarzyszeń naukowych wymienia się[6][7]:

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Otrzymał[6][7]:

oraz inne odznaczenia regionalne i uczelniane[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Z głębokim żalem zawiadamiamy, że 1 sierpnia 2018 roku zmarł Prof. zw. dr hab. inż. Fryderyk Stręk. [w:] Strona internetowa Wydziału Technologii i Inżynierii Chemicznej; informacje dla pracowników [on-line]. wtiich.zut.edu.pl, 2 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-02].; Ceremonia pogrzebowa rozpocznie się 3 sierpnia (piątek) 2018 roku o godzinie 10:00 w kaplicy głównej na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie
  2. ↑ Fryderyk Stręk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-07-28].
  3. ↑ a b Joanna Karcz i wsp.: Instytut Inżynierii Chemicznej i Procesów Ochrony Środowiska. [w:] Prezentacja ppt [on-line]. www.zut.edu.pl. [dostęp 2012-07-27]. (pol.).
  4. ↑ Praca zbiorowa, red. Tadeusz Białecki: Encyklopedia Szczecina, tom II (P–Ż). Szczecin: 2000, s. 430. ISBN 83-7241-089-5.
  5. ↑ a b c d e f g Joanna Karcz: Jubileusz 85-lecia Profesora Fryderyka Stręka. [w:] Inż. Ap. Chem. 2011, 50 (4), s. 15 [on-line]. inzynieria-aparatura-chemiczna.pl, 2011. [dostęp 2012-07-27]. (pol.).
  6. ↑ a b c Krzysztof Pikoń (red. naczelny): Złota Księga Nauk Technicznych. Wydawnictwo Helion, 2003, s. 392–393. ISBN 83-7361-187-8.
  7. ↑ a b c d Komitet Organizacyjny Zjazdu Absolwentów Wydziału Technologii i Inżynierii Chemicznej: 50 lat Wydziału 1947–1997. Szczecin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Szczecińskiej, 1997, s. 120–121. ISBN 83-87423-35-1. (pol.).
  8. ↑ Joanna Karcz, Magdalena Cudak i współpracownicy: Profesor Fryderyk Stręk: jubileusz 90-lecia. Szczecin: BEL Studio, 2016, s. 98. ISBN 83-7798-605-1.
  9. ↑ inauthor:"Fryderyk Stręk". [w:] Wyszukiwarka [on-line]. books.google.pl. [dostęp 2012-07-27]. (pol.).
  10. ↑ Stręk F.. [w:] Wyszukiwarka artykułów naukowo-technicznych [on-line]. BazTech. [dostęp 2012-07-27]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fryderyk_Stręk&oldid=71773165”