French
DeutschFuji LM-1 Nikko – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Fuji LM-1 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Załoga | 1–2 |
| Historia | |
| Data oblotu | 6 czerwca 1955 roku |
| Lata produkcji | 1955–1956 |
| Wycofanie ze służby | 1983 (JGSDF) |
| Liczba egz. | 27 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | silnik cylindrowy Continental O-470 |
| Moc | 225 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 9,98 m |
| Długość | 7,9 m |
| Wysokość | 3,63 m |
| Masa | |
| Własna | 1013 kg |
| Startowa | 1531 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 298 km/h |
| Prędkość przelotowa | 253 km/h |
| Pułap | 5300 m |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 4 (3 pasażerów + 1 pilot) | |
Fuji LM-1 Nikko – japoński lekki samolot komunikacyjny, opracowany w połowie lat 50. XX wieku przez firmę Fuji Heavy Industries.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Na początku lat 50. XX wieku, firma Fuji Heavy Industries wybudowała na licencji 176 samolotów szkolnych Beechcraft T-34 Mentor. Fuji podjęła się prac przeprojektowania i przebudowy T-34 Mentor na czteromiejscowy samolot komunikacyjny, który zyskał oznaczenie LM-1. Przebudowa polegała na dodaniu nowej powiększonej, centralnej części kadłuba do skrzydeł, podwozia oraz części ogonowej, które pochodziły z oryginalnego Mentora. Prototyp oblatano 6 czerwca 1955 roku. Produkcja seryjna rozpoczęła się w 1955 roku, zaś zakończyła się rok później. Łącznie wybudowano 27 samolotów[1][2].
LM-1 dostarczono do Japońskich Lądowych Sił Samoobrony (JGSDF), gdzie używano ich do zadań łącznikowych i ogólnego transportu. Samoloty wycofano ze służby w 1983 roku. Kilka LM-1 sprzedano na amerykański rynek cywilny[1][2].
Wersje
[edytuj | edytuj kod]Wersje produkcyjne samolotu LM-1[2][1]:
- LM-1 – podstawowa wersja komunikacyjna, napędzana przez silnik Continental O-470. Zbudowano 27 egzemplarzy.
- LM-2 – mocniejszy wariant z silnikiem Lycoming, który generował moc 340 KM. 2 egzemplarze LM-1 przebudowano do powyższego standardu.
- RTAF-2 – tajska wersja maszyny budowana na licencji[3].
- LM-11 Supernikko – proponowana wersja LM-1 z mocniejszym silnikiem Lycoming O-480[4].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Fuji LM-1 (po prawej) w zestawieniu z T-34 Mentor (po lewej) -
Fuji LM-1 w locie -
Widok od boku -
Kokpit samolotu
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c William Green, The Aircraft of the World, Macdonald & Co (Publishers) Ltd., 1956, str. 86.
- ↑ a b c Rod Simpson, Airlife's World Aircraft., Airlife Publishing Ltd., 2001, str. 246, ISBN 1-84037-115-3.
- ↑ Aircraft Production In Thailand [online], www.aeroflight.co.uk [dostęp 2022-02-09].
- ↑ Leonard Bridgman, Jane's All the World's Aircraft 1958–59, 1958, str. 201.
