Fungicydy – Wikipedia, wolna encyklopedia
Fungicydy (łac. fungus – grzyb, caedo – zabijam), środki grzybobójcze – związki chemiczne (najczęściej związki organiczne siarki i miedzi) mające zastosowanie w zwalczaniu grzybów atakujących rośliny.
Mechanizm działania fungicydów:
- hamowanie procesów oddychania grzybów,
- hamowanie biosyntezy białek i kwasów nukleinowych
- powodowanie zaburzeń w wymianie substancji chemicznej pomiędzy komórką grzyba a otoczeniem,
- stymulowanie procesów odpornościowych w roślinach.
W zwalczaniu patogenów grzybowych dość duże znaczenie mogą mieć niektóre sole nieorganiczne. Mogą skutecznie zwalczać mączniaka prawdziwego dyniowatych, mączniaka prawdziwego zbóż i traw (na pszenicy) oraz mączniaka prawdziwego winorośli[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Thomas Deliopoulos , Peter S. Kettlewell , Martin C. Hare , Fungal disease suppression by inorganic salts: A review, „Crop Protection”, 29 (10), 2010, s. 1059–1075, DOI: 10.1016/j.cropro.2010.05.011 (ang.).