Gabriel Pierné – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gabriel Pierné
Imię i nazwisko	Henri Constant Gabriel Pierné
Data i miejsce urodzenia	16 sierpnia 1863 ; Metz
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	17 lipca 1937 ; Ploujean
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, organista, dyrygent
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Henri Constant Gabriel Pierné (ur. 16 sierpnia 1863 w Metzu, zm. 17 lipca 1937 w Ploujean^[1]^[2]) – francuski kompozytor, organista i dyrygent.

Życiorys

Podstawy edukacji muzycznej otrzymał w domu, jego ojciec był śpiewakiem, matka zaś pianistką^[1]. Po wojnie francusko-pruskiej (1870–1871) rodzina przeniosła się z Metzu do Paryża^[1]. W 1872 roku rozpoczął studia w Konserwatorium Paryskim, gdzie jego nauczycielami byli Albert Lavignac (solfeż), Émile Durand (harmonia), Jules Massenet (kompozycja), Antoine François Marmontel (fortepian) i César Franck (organy)^[1]. W czasie studiów zdobył pierwszą nagrodę z fortepianu (1879), kompozycji i fugi (1881) oraz gry na organach (1882)^[2]. W 1882 roku otrzymał Prix de Rome za kantatę Edith^[1]^[2]. Po trzyletnim pobycie w Rzymie wrócił do Paryża, gdzie udzielał lekcji muzyki^[1]. W latach 1890–1898 był organistą w bazylice św. Klotyldy w Paryżu, następnie podjął działalność dyrygenta^[1]. W 1903 roku został asystentem Édouarda Colonne’a, od 1910 do 1934 roku był pierwszym dyrygentem Concerts Colonne^[1]. Współpracował także z Siergiejem Diagilewem, dyrygował premierowym przedstawieniem Ognistego ptaka Igora Strawinskiego^[1]. Jako dyrygent propagował muzykę twórców współczesnych (m.in. Camille Saint-Saëns, César Franck, Gabriel Fauré, Claude Debussy, Maurice Ravel, Darius Milhaud)^[1]. Od 1925 roku członek Académie des Beaux-Arts^[1]^[2]. W 1935 roku został odznaczony Legią Honorową^[1].

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Fantaisie-impromptu na skrzypce i fortepian (1883)
Berceuse na skrzypce i fortepian (1884)
Sonata na skrzypce i fortepian (1900, wersja na flet i fortepian 1909)
Pièce na obój i fortepian (1883)
Caprice na wiolonczelę i fortepian (1887)
Expansion na wiolonczelę i fortepian (1888)
Sonate en une partie na wiolonczelę i fortepian (1919)
Canzonetta na klarnet i fortepian (1888)
Pastorale variée na flet, obój, klarnet, 2 fagoty, róg i trąbkę (ok. 1893)
Solo de concert na fagot i fortepian (1898)
Prélude de concert sur un thème de Purcell na fagot i fortepian (1933)
Kwintet fortepianowy (1917)
Trio fortepianowy (1922)
Sonata da camera na flet, wiolonczelę i fortepian (1927)
Variations libres et final na flet, skrzypce, altówkę, wiolonczelę i harfę (1934)
Introduction et variations sur une ronde populaire na kwartet saksofonowy (1936)
Voyages au pays de Tendres na flet, skrzypce, wiolonczelę i harfę (1938)
Trios pièces en trio na skrzypce, altówkę i wiolonczelę (1938)

kantata Edith (1892)
legenda muzyczna La Croisade des Enfants na chór i chór dziecięcy (1902)
misterium Les enfants à Bethléem na solistów, chór dziecięcy i orkiestrę (1907)
oratorium Les Fioretti de St. François d’Assise (1912)

legenda dramatyczna Les elfes, libretto Édouard Guinand (1884)
fantazja liryczna Bouton d’or, libretto Michel Carré (1893)
opera komiczna Lizarda, libretto Armand Silvestre (1894)
La Coupe enchantée, libretto według La Fontaine’a (1895)
dramat liryczny Vendée, libretto Charles Foleÿ i Adolphe Brisson (1897)
komedia liryczna La Fille de Tabarin, libretto Victorien Sardou i Paul Ferrier (1901)
komedia liryczna On ne badine pas avec l’amour, libretto według Alfreda de Musset (1910)
komedia liryczna Sophie Arnould, libretto Gabriel Nigond (1927)
komedia muzyczna Fragonard, libretto André Rivoire i Romain Coolus (1934)

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 103–104. ISBN 978-83-224-0837-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2797. ISBN 0-02-865529-X.