Gandhi (film) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery | 30 listopada 1982 |
Kraj produkcji | |
Język | angielski |
Czas trwania | 191 minut |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż | |
Produkcja | Richard Attenborough |
Wytwórnia | Goldcrest Films |
Dystrybucja | |
Budżet | 22,000,000 $ |
Gandhi – film fabularny z 1982 w reżyserii Richarda Attenborough z Benem Kingsleyem w roli tytułowej[1]. Zdobywca Oscara.
Film jest fabularyzowaną biografią zrealizowaną w koprodukcji brytyjsko-indyjsko-amerykańskiej. Bohaterem dzieła jest Mahatma Gandhi, indyjski bojownik o niepodległość z pierwszej połowy XX wieku.
W roku 1995, z okazji stulecia narodzin kina, film znalazł się na watykańskiej liście 45 filmów fabularnych, które propagują szczególne wartości religijne, moralne lub artystyczne[2].
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Film otwiera scena zabójstwa Gandhiego przez Nathurama Godse 30 stycznia 1948. Następnie akcja cofa się o ponad 50 lat – do 1893 roku. Gandhi jest młodym, wykształconym na angielskiej uczelni, prawnikiem rozpoczynającym karierę w Afryce Południowej. Zafascynowany brytyjską kulturą młody intelektualista osobiście styka się z nietolerancją rasową i zaczyna walczyć o obalenie obowiązującego prawa segregacji rasowej. Powstaje koncepcja biernego oporu.
Do Indii wraca wkrótce po wybuchu I wojny światowej. W ojczyźnie zmienia swe zwyczaje (np. ubranie) na bliższe hinduskiej tradycji i włącza się w walkę o niepodległość Indii – występuje publicznie, redaguje gazety, koresponduje z wieloma ludźmi. Wraz z najbliższymi zamieszkuje w aśramie, podróżuje po kraju. Stopniowo staje się symbolem całego ruchu, szczególnie wielkie poruszenie w kraju wywołują jego kolejne głodówki. W 1947 Brytyjczycy opuszczają kolonię, zostaje ona podzielona – wbrew oczekiwaniom Gandhiego, marzącego o wieloetnicznym państwie – między hindusów i muzułmanów[3].
Obsada
[edytuj | edytuj kod]- Ben Kingsley jako Mahatma Gandhi
- Candice Bergen jako Margaret Bourke-White
- Edward Fox jako generał Reginald Dyer
- John Gielgud jako baron Irwin
- Trevor Howard jako sędzia R. S. Broomfield
- John Mills jako lord Chelmsford
- Martin Sheen jako Vince Walker
- Ian Charleson jako Charles Freer Andrews
- Athol Fugard jako generał Jan Smuts
- Günther Maria Halmer jako dr Herman Kallenbach
- Saeed Jaffrey jako Sardar Vallabhbhai Patel
- Geraldine James jako Mirabehn (Madeleine Slade)
- Alyque Padamsee jako Muhammad Ali Jinnah
- Amrish Puri jako Khan Abdul Ghaffar Khan
- Roshan Seth jako Pandit Jawaharlal Nehru
- Rohini Hattangadi jako Kasturba Gandhi
- Ian Bannen jako Senior Officer Fields
- Richard Griffiths jako Collins
- Nigel Hawthorne jako Kinnoch
- Om Puri jako Nahari
- Daniel Day-Lewis jako Colin
i inni
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Oskary (1983)
- dla najlepszego filmu
- dla najlepszego reżysera
- dla aktora w roli pierwszoplanowej
- Złoty Glob dla Najlepszego filmu zagranicznego (1983)
- BAFTA dla Najlepszego filmu (1983)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ The best of video – poradnik: kino, tv, sat., video. Warszawa: Oficyna Wydawnicza COMFORT, 1994.
- ↑ Niektóre ważne filmy, czyli tzw. lista watykańska. kultura.wiara.pl. [dostęp 2010-04-14].
- ↑ Światowa encyklopedia filmu religijnego. Marek Lis i Adam Garbicz (red.). Kraków: Biały Kruk, 2007, s. 166. ISBN 978-83-60292-30-3.