Giennadij Szejpak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Giennadij Szejpak

Геннадий Ильич Шейпак

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1903 Białystok
Data i miejsce śmierci	12 października 1961 Astrachań
Przebieg służby
Lata służby	1921–1955
Siły zbrojne	Armia Czerwona ludowe Wojsko Polskie Armia Radziecka
Jednostki	Front Stepowy Front Woroneski 6 Pomorska Dywizja Piechoty Warszawski Okręg Wojskowy
Stanowiska	dowódca Okręgu Wojskowego
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Giennadij Iljicz Szejpak (ros. Геннадий Ильич Шейпак; ur. 17 grudnia 1903 w Białymstoku, zm. 12 października 1961 w Atrachaniu) – generał major Armii Czerwonej, generał brygady LWP.

Z pochodzenia Białorusin. Do 1918 skończył 2 klasy gimnazjum w Jekatierinosławiu, w sierpniu 1921 wcielony do Armii Czerwonej, we wrześniu 1922 skończył kursy podoficerskie w Czernihowie i został dowódcą plutonu, a w 1931 dowódcą szwadronu. W 1928 skończył szkołę wojskową w Taszkencie. W latach 1924–1932 brał udział w tłumieniu ruchu basmaczy w Azji Środkowej. 1936–1938 szef wydziału w sztabie dywizji kawalerii, 1938–1940 szef sztabu pułku kawalerii, od stycznia 1941 dowódca pułku. Lipec 1942 – styczeń 1943 na misji w Iranie, po powrocie został szefem sztabu dywizji kawalerii na Froncie Stepowym, potem na Froncie Woroneskim, wreszcie na Froncie Północno-Zachodnim. Od stycznia 1943 dowódca brygady powietrznodesantowej, od wiosny 1943 zastępca dowódcy dywizji powietrznodesantowej, od lutego 1944 dowódca dywizji piechoty. Ranny podczas walk. Od września 1944 służył w Wojsku Polskim w stopniu pułkownika jako dowódca tworzącej się 6 Dywizji Piechoty, z którą przeszedł szlak bojowy do 12 marca 1945. Później był zastępcą dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego ds. liniowych. 25 maja 1945 mianowany generałem brygady przez KRN. W kwietniu 1946 zakończył służbę w WP i wrócił do ZSRR, gdzie był dowódcą jednego z okręgów wojskowych.

• Order Virtuti Militari V klasy (29 marca 1945)
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1945)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1945)
• Złoty Krzyż Zasługi (1946)
• Order Czerwonego Sztandaru (pięciokrotnie – 1926, 1943, 1943, 1944 i 1945)
• Order Kutuzowa II stopnia (1945)
• Order Suworowa II stopnia
• Medal „Za zdobycie Berlina”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy XX-lecia Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej (1938)

I inne.

• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. IV: S-Z, Toruń 2010, s. 35-36.