Gleby inicjalne skaliste – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gleby inicjalne skalistetyp gleby w systematyce gleb Polski. Obejmuje on najbardziej pierwotne gleby stanowiące stadium przejściowe pomiędzy litą skałą a lepiej ukształtowanymi glebami.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Położony na litej lub spękanej skale (bezwęglanowej, węglanowej lub gipsowej) płytki poziom organiczny nie przekracza 10 cm miąższości.

Typową sekwencją poziomów glebowych jest O-R lub O-Rca, gdzie (patrząc od powierzchni):

  • O - poziom organiczny
  • R - podłoże skalne (lita skała)
  • Rca - lita skała zawierająca węglany

Poziom organiczny zazwyczaj składa się z próchnicy typu modermor i ma odczyn kwaśny (pH w wodzie <5).

Gleby inicjalne skaliste występują na powierzchni wychodni skalnych zazwyczaj na obszarach górskich i wyżynnych. Są one powszechne w górach powyżej górnej granicy lasu. Utwory te są często "odmładzane" przez procesy morfogenetyczne (erozję).

W systematyce gleb Polski

[edytuj | edytuj kod]

Gleby inicjalne skaliste są nowo-powstałym typem w systematyce gleb Polski z 2011 r. dzielącym się na dwa podtypy.

Podtypy

[edytuj | edytuj kod]
  • Gleby inicjalne skaliste bezwęglanowe - litosole – kilkucentymetrowy kwaśny poziom organiczny leży na skałach bezwęglanowych (granitach, piaskowcach, kwarcytach itp.). Sekwencja poziomów: O-R.
  • Rędziny inicjalne skaliste – analogiczne do litosoli, lecz leżą na skałach węglanowych (wapienie, dolomity) lub siarczanowych (gipsy). Płytki poziom organiczny może być kwaśny. Sekwencja poziomów: O-Rca na węglanach, O-Rcs na siarczanach.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]