Granatnik wz. 30 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Granatnik wz. 30 – polski granatnik z okresu międzywojennego^[1].

Granatnik został wyprodukowany przez firmę Perkun w Warszawie. Do uzbrojenia Wojska Polskiego został wprowadzony w 1933. Udoskonaloną jego wersję oznaczono granatnik wz. 36^[1].

• Masa broni - 7 kg.^[1]
• Masa granatu - 0,7 kg.
• Długość broni - 640 mm.
• Długość lufy - 395 mm.
• Prędkość początkowa pocisku - 100 m/s.

• Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 80. ISBN 83-86028-01-7.