Groszek pachnący – Wikipedia, wolna encyklopedia
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek | groszek pachnący |
Nazwa systematyczna | |
Lathyrus odoratus L. Sp. pl. 2:732. 1753 | |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
Groszek pachnący (Lathyrus odoratus L.) – gatunek rośliny jednorocznej wywodzący się z rejonu śródziemnomorskiego (Sycylia, południe Włoch[4]), rozprzestrzeniający się także w innych rejonach i w wielu krajach uprawiany[5]. W Polsce wyłącznie w uprawie jako roślina ozdobna, tylko przejściowo dziczejąca (efemerofit). Często uprawiane, jednoroczne pnącze[4].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Łodyga
- Kanciasta, cienka[6], wiotka, osiągająca od 1 do 2 m wysokości, w górnej części oskrzydlona.
- Liść
- Pierzaste[6], złożone z jednej pary eliptycznych listków. Niektóre liście przekształcone w wąsy czepne za pomocą których roślina chwyta się podpór.
- Kwiaty
- Delikatne o pastelowych barwach białej, żółtej, różowej, pomarańczowej, niebieskiej[4], zebrane w 1–3 kwiatowe, nieliczne[6] grona. Kwiaty motylkowe o średnicy od 3 do 4 cm, silnie pachnące; o barwach białej, żółtej, różowej, pomarańczowej, niebieskiej. Osadzone w liczbie od 4 do 7 na sztywnych szypułkach. Kwitnie od czerwca do końca sierpnia.
- Owoc
- Nieoskrzydlony, wydłużony, omszony[4] strąk na szypułce o długości ponad 7 cm.
Zastosowanie i uprawa
[edytuj | edytuj kod]- Zastosowanie. Ze względu na swoje ładne i wonne kwiaty jest często uprawiany jako roślina ozdobna. Uprawiany jest na rabatach i na kwiat cięty, na altanach, balkonach, pergolach. Idealnie nadaje się na osłonę dobrze oświetlonych ścian i ogrodzeń. Wyhodowano kultywary o szerokiej gamie barw kwiatów, jednak są one mniej pachnące od typowej formy[7]. Istnieją odmiany karłowe i wysokie, pnące.
- Uprawa. Nasiona wysiewa się pod koniec marca lub na początku kwietnia wprost do gruntu, po 4–6 nasion w jednej kupce, w rozstawie 20 × 50 cm[8]. Odmiany wysokie pnące, wymagają podpór. Groszek pachnący dobrze rośnie w miejscu ciepłym i nasłonecznionym, na glebie lekkiej, ale zasobnej w składniki pokarmowe, słabo zasadowej. Młode rośliny znoszą dość dobrze chłody, można więc wysiewać nasiona do gruntu już od połowy kwietnia. W temperaturze 15-18 stopni kiełkują po 14 dniach[4].
Odmiany
[edytuj | edytuj kod]- ‘Cuthberston’ – rośliny silnie rosnące[6], kwiaty średniej wielkości z pomarszczonymi płatkami, wyrastające grupami po 4–5 na długich szypułkach[6].
- ‘Praecox’ – wcześnie kwitnący, kwiaty duże (średnica 4–5 cm) o pofalowanych płatkach; nadają się do uprawy przyspieszonej pod szkłem[6].
- ‘Spencer’ – popularne odmiany gruntowe, wielkokwiatowe[6], kwiaty średnicy 4–5 cm ze sfalowanymi płatkami. Szczególnie polecany do uprawy w gruncie.
- ‘Zvolanek’ – odmiany wielkokwiatowe[6], sfalowane kwiaty w grupach po 4–6 na długiej szypułce (40 cm)[8].
- ‘Cupido’ (Liliput) – rośliny niskie 40–60 cm, obficie, lecz krótko kwitnące[6].
- ‘Duplex’ – rośliny o kwiatach z podwójnym żagielkiem[6].
- ‘Galaxy’ – rośliny o kwiatach dużych, zebranych po 5-7 na długich szypułkach[6].
- ‘Ruffled’ – górny płatek kwiatu bardzo duży [żagielek] o brzegach falistych[6].
- ‘Pink Pride’ – kwiaty różowe z białym środkiem[4].
- ‘Danny’ – kwiaty ciemnoniebieskie[4].
- ‘White Ensign’ – kwiaty czysto białe[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-23] (ang.).
- ↑ J. Rowe i inni, Lathyrus odoratus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2014-03-06] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Jan Tykač: Rośliny pnące. Leksykon przyrody. Polska Oficyna Wydawnicza ‘BGW’, 1985. ISBN 83-7066-152-1.
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-12].
- ↑ a b c d e f g h i j k l Krystyna Oszkinis: Kwiaty od A do Z. PWRiL, 1992.
- ↑ Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
- ↑ a b Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- J.M. Berg, J.L. Tymoczko, L. Stryer., Biochemia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005
- B.D. Hames, N.M. Hooper, Biochemia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, 2002
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Identyfikatory zewnętrzne:
- BioLib: 39990
- EoL: 703179
- EUNIS: 170506
- Flora of China: 200012184
- Flora of North America: 200012184
- FloraWeb: 27281
- GBIF: 5356514
- identyfikator iNaturalist: 77641
- IPNI: 501909-1
- ITIS: 25864
- NCBI: 3859
- Plant Finder: 280383
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): ild-7772
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:501909-1
- Tela Botanica: 37979
- identyfikator Tropicos: 13021655
- USDA PLANTS: LAOD
- CoL: 3SKYF