Grzegorz Jachimowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grzegorz Jachimowicz
Григо́рій Яхимо́вич
Ilustracja
Portret Grzegorza Jachimowicza
Kraj działania

Cesarstwo Austrii

Data i miejsce urodzenia

16 lutego 1792
Podborce, Cesarstwo Austrii

Data i miejsce śmierci

29 kwietnia 1863
Lwów, Cesarstwo Austrii

Miejsce pochówku

Cmentarz Łyczakowski we Lwowie

Arcybiskup metropolita lwowski
Okres sprawowania

1860–1863

Biskup przemyski
Okres sprawowania

1848–1860

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego

Diakonat

10 sierpnia 1816

Prezbiterat

14 sierpnia 1816

Nominacja biskupia

15 lipca 1840

Chirotonia biskupia

21 listopada 1841

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

21 listopada 1841

Konsekrator

Michał Lewicki

Współkonsekratorzy

Franciszek Pisztek
Samuel Cyryl Stefanowicz
Jan Śnigurski
Franciszek Ksawery Zachariasiewicz

Hryhorij Jachymowycz, ukr. Григо́рій Яхимо́вич, pol. Grzegorz Jachimowicz (ur. 16 lutego 1792 w Podborcach[1][2], zm. 29 kwietnia 1863 we Lwowie) – greckokatolicki biskup pomocniczy lwowski i tytularny biskup Pompeiopolis w latach 1841–1848, greckokatolicki biskup przemyski w latach 1848–1860, arcybiskup metropolita lwowski od 1860. Jeden z przywódców narodowego ruchu ukraińskiego – w 1848 był inicjatorem powstania i przewodniczącym Głównej Rady Ruskiej.

Od 1837 rektor Greckokatolickiego Seminarium Generalnego. W roku 1854 otrzymał nobilitację z tytułem barona, był profesorem Uniwersytetu Lwowskiego (w tym rektorem w latach 1860–1861).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Literatura

[edytuj | edytuj kod]