Gubernia siedlecka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gubernia siedlecka

Седлецкая губерния

gubernia
1867–1912
Gmach Rządu Gubernialnego w Siedlcach
Herb
Państwo	Królestwo Polskie
Siedziba	Siedlce
Powierzchnia	12595,6 km²
Populacja (1910) • liczba ludności	994 800[1]
• gęstość	72 os./km²
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba powiatów	9
Położenie na mapie Królestwa Polskiego
Multimedia w Wikimedia Commons

Gubernia siedlecka (ros. Седлецкая губерния) – jednostka administracyjna Królestwa Polskiego, istniejącą w latach 1867–1912.

Powstała w 1867 z podziału guberni lubelskiej. Faktycznie było to wskrzeszenie wcześniej istniejącej guberni podlaskiej, teraz nazywanej siedlecką.

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego dzieli ją na następujące powiaty:

• powiat bialski
• powiat garwoliński
• powiat konstantynowski
• powiat łukowski
• powiat radzyński
• powiat siedlecki
• powiat sokołowski
• powiat włodawski.

Gubernię siedlecką zniesiono w 1912 roku w związku z utworzeniem 6 lipca 1912 guberni chełmskiej^[2]. W skład guberni chełmskiej ze zlikwidowanej guberni siedleckiej weszły :

• powiat bialski
• część powiatu konstantynowskiego (gminy Hołowczyce, Kornica, Łosice, Czuchleby, Olszanka, Bohukały, Witulin, Huszlew, Zakanale, Pawłów, Rokitno, Swory oraz osada Janów)
• część powiatu włodawskiego (wsie Bednarzówka, Białka, Uhnin i Chmielów z gminy Dębowa Kłoda; gmina Ostrów (Lubelski); wsie Babianka, Kolechowice i Tyśmienica z gminy Tyśmienica; gminy Uścimów, Wola Wereszczyńska, Włodawa, Wyryki, Hańsk, Horodyszcze, Krzywowierzba, Opole, Romanów, Sobibór, Turno i miasto Włodawa)
• fragment powiatu radzyńskiego (gminy Tłuściec, Zahajki, Szóstka; wsie Kolembrody i Żelizna z gminy Żelizna; gminy Brzozowy Kąt, Jabłoń i Żerocin).

Ponadto powiat węgrowski włączono do guberni łomżyńskiej, a pozostałe powiaty (bądź ich części), które nie weszły w skład guberni chełmskiej, włączondo do guberni lubelskiej.

„Na srebrnej tarczy, obsianej zielonymi dębowymi liśćmi, idący czerwony jeleń ze złotymi oczyma, językiem, rogami i kopytami. Tarcza uwieńczona Imperatorską koroną i otoczona złotymi dębowymi liśćmi, połączonymi Andriejewską wstążką” [1]

• Stiepan Stiepanowicz Gromieka - od 1 stycznia 1867 do 12 grudnia 1875
• Dmitrij Fiodorowicz Moskwin - od 30 grudnia 1875 do 6 listopada 1884
• Michaił Aleksandrowicz Zinowiew - od 28 grudnia 1884 do 9 maja 1885
• Jewgienij Michajłowicz Subbotkin - od 9 maja 1885 do 20 lutego 1904
• Aleksandr Nikołajewicz Wołżyn - od 20 lutego 1904 do 1 września 1913

• Andriej Iwanowicz Drukart - od 1 stycznia 1867 do 5 czerwca 1874
• Aleksandr Iwanowicz Pietrow - od 2 sierpnia 1874 do 14 kwietnia 1878
• Nikołaj Fiodorowicz Iwanienko - od 21 kwietnia 1878 do 5 lipca 1884
• Michaił Aleksandrowicz Majlewski - od 5 lipca 1884 do 12 lipca 1888
• Iwan Dmitrijewicz Zauszkiewicz - od 12 lipca 1888 do 1 stycznia 1891
• Nikołaj Gawriłowicz Suchotin - od 1 stycznia 1891 do 8 lutego 1899
• Aleksiej Nikołajewicz Małajew - od 12 marca 1899 do 22 stycznia 1901
• Konstantin Konstantinowicz Stiefanowicz - od 22 stycznia 1901 do 8 kwietnia 1902
• Siergiej Piotrowicz Wojejkow - od 15 czerwca 1902 do 30 września 1906
• Oriest Michajłowicz Kobyłecki - od 30 września 1906 do 14 lutego 1911
• Alesksandr Iwanowicz Fullon - od 14 lutego 1911 do 1 września 1913

Gubernia siedlecka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 500 .