Gubernia sandomierska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gubernia sandomierska
Сандомирская губерния
gubernia
1837–1844
Herb
Herb
Państwo

 Królestwo Polskie

Siedziba

Radom

Powierzchnia

11,578 km²

brak współrzędnych

Gubernia sandomierska (ros. Сандомирская губерния) – jednostka administracyjna Królestwa Polskiego istniejąca w latach 1837–1844.

Nazwy guberni wzięte zostały od miast gubernialnych, z wyjątkiem guberni augustowskiej oraz sandomierskiej, w której Rząd Gubernialny mieścił się w Radomiu.

Gubernia powstała w 1837 r., w wyniku przekształcenia województwa sandomierskiego ze stolicą w Radomiu. Obszar guberni sandomierskiej był identyczny z obszarem województwa sandomierskiego. Zbliżony był także podział na jednostki administracyjne niższego szczebla, z tym, że dotychczasowe obwody przemianowano na powiaty (opatowski, opoczyński, radomski i sandomierski). W 1844 do guberni sandomierskiej włączono gubernię kielecką, co dało początek guberni radomskiej.

Herb guberni w latach 1837–1844 był praktycznie identyczny z herbem dawnego województwa. Po wcieleniu do guberni radomskiej nowy herb tej guberni w latach 1845–1869 składał się z połączonych herbów województw sandomierskiego i krakowskiego[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stefan Krzysztof Kuczyński: Polskie herby ziemskie: geneza, treści funkcje. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 242.