93 Pułk Piechoty (II RP) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy 93 Pułku Piechoty okresu II RP. Zobacz też: 93 Pułk Piechoty - inne pułki piechoty z numerem 93.

93 Pułk Piechoty (93 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego II RP.

Pułk nie występował w organizacji pokojowej wojska. Był jednostką formowaną zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” dla rezerwowej 39 Dywizji Piechoty.

Jednostkami mobilizującymi były pułki piechoty 3 Dywizji Piechoty Legionów i 28 Dywizji Piechoty z Okręgów Korpusu nr I i nr II:

72 pułk piechoty w garnizonie Radom zmobilizował:

• dowództwo 93 pp (rez.), w czasie X+4
• I batalion 93 pp, w czasie X+3,
• kompanię gospodarczą oraz pododdziały specjalne pułku, w czasie X+4^[1].

8 pułk piechoty Legionów w garnizonie Lublin zmobilizował:

• II batalion 93 pp, w czasie X+3^[2].

15 pułk piechoty „Wilków” w garnizonie Dęblin zmobilizował:

• III batalion 93 pp, w czasie X+4^[3].

Wieczorem 3 września 1939 r. pułk wymaszerował do Zagnańska. Składał się z I/93 pp (rez.) i improwizowanego batalionu (72 pułk piechoty mjr. J. Papielewicza. Wszedł w skład Podgrupy „Radom” ppłka Bronisława Kowalczewskiego w Grupie Kielce. 6 września pod Zagnańskiem odpierał ataki oddziałów 2 Dywizji Lekkiej.

Po zmobilizowaniu batalion 7 września przemaszerował z Dęblina do Solca i wzmocnił dywizjon rozpoznawczy WBPM mjr. Konstantego Kułagowskiego. Następnie od 9 września wraz z plutonem artylerii i dwoma plutonami 105 kompanii km plot. bronił przeprawy przez Wisłę pod miejscowością Kamień. Batalion zaatakowany od strony Kazimierza przez jednostki niemieckie wycofał się 13 września w ślad za 39 DP rez. i dołączył do niej w rejonie Kurowa. Wcielony do 94 pp rez. ppłk. Kazimierza Gołkowskiego przemieścił się w okolice Chełma. Walczył pod Cześnikami 22 września, Krasnobrodem 25 września, skapitulował wraz z macierzystą dywizją 27 września 1939 roku.

Obsada personalna pułku^[4]

• dowódca pułku – ppłk piech. Stanisław V Kowalski
• adiutant – kpt. piech. Jan Józef Papiz
• dowódca I batalionu – mjr piech. Jerzy ? Ksawery Wierzbowski^[a]
• dowódca II batalionu – mjr piech. mgr Jan Kanty Lasota
• dowódca III batalionu – mjr piech. Zygmunt Szymański †1940 Katyń^[8]
  • dowódca 7 kompanii strzeleckiej – por. Leopold Michał^[9]
  • dowódca 3 kompanii ckm – ppor. Michał Jan Michalik^[9]

• Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Jan Wróblewski: Armia „Prusy” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1986. ISBN 83-11-07212-4.
• Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2021-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].
• Zbigniew Gnat-Wieteska: 15 Pułk Piechoty „Wilków”. Zarys historii pułków polskich w kampanii wrześniowej. Zeszyt 56. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Ajaks, 1996. ISBN 83-87103-22-5.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.