Guido von Starhemberg – Wikipedia, wolna encyklopedia

Guido (Guidobald) von Starhemberg (ur. 11 listopada 1657 w Grazu, zm. 7 marca 1737 w Wiedniu) – wódz austriacki, feldmarszałek wojsk cesarskich.

Podczas wojny o sukcesję hiszpańską od roku 1703 jako dowodzący uczestniczył w kampanii wojsk habsburskich w północnych Włoszech. 5 lutego 1704 został mianowany marszałkiem polnym^[1]. Od 1706 zwalczał powstanie Rakoczego na Węgrzech. W 1708 przejął dowództwo nad wspierającymi arcyksięcia Karola wojskami alianckimi w Hiszpanii.

Na dworze wiedeńskim należał do najzawziętszych wrogów księcia Eugeniusza Sabaudzkiego, o którego popularność i sukcesy wojenne był zazdrosny. W latach 1716–1718 zastępował go przejściowo jako przewodniczący Hofkriegsratu, gdy książę prowadził wojnę z Turcją.

Jego kuzynem był Ernst Rüdiger von Starhemberg.

• Alfred von Arneth: Das Leben des kaiserlichen Feldmarschalls Grafen Guido Starhemberg. Wien 1853.
• Antonio Schmidt-Brentano: Kaiserliche und k.k. Generale (1618-1815). Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2006.

• Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Bd. 35, S. 473–482