György Dragomán – Wikipedia, wolna encyklopedia
György Dragomán | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Narodowość | |
Język | |
Ważne dzieła | |
Biały król | |
Strona internetowa |
György Dragomán (ur. 10 września 1973 w Târgu Mureș) – węgierski pisarz oraz tłumacz[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rumuńskiej miejscowości Târgu Mureș, jego rodzina przeniosła się na Węgry w 1988. W 1992 ukończył szkołę średnią i w tym samym roku rozpoczął studia na Uniwersytecie im. Loránda Eötvösa w Budapeszcie. W 1998 uzyskał tytuł magistra z anglistyki i filozofii, a w 2001 uzyskał stopień doktora[1].
Jest tłumaczem, na język węgierski przełożył książki m.in. Samuela Becketta, Iana McEwana i Irvine'a Welsha. Wcześniej opracowywał także węgierskie wersje językowe filmów[1].
Jako prozaik debiutował w 2002 powieścią A pusztítás könyve, za którą otrzymał nagrodę im. Sándora Bródyego[2]. W roku 2005 została wydana druga powieść, opublikowana w Polsce pod tytułem Biały król. Jej narratorem jest dwunastoletni chłopiec, którego ojciec za działalność opozycyjną został aresztowany i zesłany do obozu. Książka otrzymała m.in. nagrodę im. Sándora Máraiego (Márai Sándor-díj 2006)[3]. Jest także autorem noweli, bajek oraz sztuki teatralnej Nihil[1][2].
Jego żoną jest poetka Anna T. Szabó. Mają dwójkę dzieci[4].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Powieści
[edytuj | edytuj kod]- Księga zniszczenia (A pusztítás könyve, 2002)
- Biały król (A fehér király 2005; I wyd. pol. 2007)
- Máglya (2014)
Inne
[edytuj | edytuj kod]- Nihil (2003, sztuka teatralna)
- Oroszlánkórus (2015, zbiór opowiadań)
- Kalucsni (2018, sztuka teatralna)
- Rendszerújra (2018, zbiór opowiadań)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d CV | György Dragomán Online [online], 22 lipca 2017 [dostęp 2017-07-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-22] .
- ↑ a b Dragomán György - Wydawnictwo Czarne, „archive.is”, 23 lipca 2017 [dostęp 2017-07-23] .
- ↑ Biały król - Wydawnictwo Czarne [online], 22 lipca 2017 [dostęp 2017-07-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-22] .
- ↑ About | György Dragomán Online [online], 22 lipca 2017 [dostęp 2017-07-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-22] .