Hałyna Hereha – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hałyna Hereha

Галина Герега

Zdjęcie zrobione 26 października 2017 roku
Pełne imię i nazwisko	Hałyna Fedoriwna Hereha
Data i miejsce urodzenia	9 sierpnia 1959 Hłyneć
p.o. Mera Kijowa
Okres	od 2012 do 5 czerwca 2014
Poprzednik	Łeonid Czernowecki
Następca	Witalij Kłyczko
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Hałyna Fedoriwna Hereha (ukr. Галина Федорівна Герега; ur. 9 sierpnia 1959 w Hłynciu)^[1] – ukraińska przedsiębiorczyni, samorządowiec i milionerka.

Jest współzałożycielką i współwłaścicielką ukraińskiej sieci hipermarketów branży budowlanej Epicentr K. Od 20 kwietnia 2011 roku do 5 czerwca 2014 roku była zastępczynią mera i sekretarzem Rady Miejskiej Kijowa, a od 2012 do 5 czerwca 2014 roku pełniła obowiązki mera Kijowa.

Urodziła się 9 sierpnia 1959 we wsi Hłyneć w obwodzie lwowskim^[1]. W latach 1974–1978 studiowała we Lwowskiej Spółdzielczej Szkole Technicznej^[1]. Wykształcenie wyższe uzyskała w Kijowskim Instytucie Handlowo-Ekonomicznym na Wydziale Technicznym^[1]. W 1983 roku ukończyła z wyróżnieniem Kijowski Narodowy Uniwersytet Handlu i Ekonomii^[1]. W 2015 roku obroniła pracę doktorską o temacie „Efektywność ekonomiczna galerii handlowych”^[2].

W latach 1994–1998 była zastępcą dyrektora w przedsiębiorstwie Hłyboczycia^[1].

W latach 1998–2003 zajmowała stanowisko dyrektora finansowego w firmie Cermet AHS^[1].

6 grudnia 2003 roku wraz z mężem Oleksandrem Herehą założyła przedsiębiorstwo Epicentr K^[2]. Pierwszy sklep budowlany należący do firmy powstał przy ulicy Bratysławskiej w Kijowie^[2]. Była to jedna z pierwszych ukraińskich firm, które miały własną hurtownię^[2]. Z czasem Epicentr K rozwinęło się w sieć hipermarketów branży budowlanej^[1]. W 2015 roku Hałyna Hereha posiadała 47,97% udziałów firmy, jej mąż Oleksandr Hereha 51,3%, a jej siostra Tetiana Surżyk 0,73% udziałów^[3].

W 2015 roku magazyn Forbes umieścił ją i jej męża Oleksandra Herehę na 9. miejscu listy najbogatszych Ukraińców^[4]. W 2014 roku ich majątek został oszacowany na 0,716 mld dolarów amerykańskich, w 2015 roku na 0,611 mld dolarów^[4], a w 2021 roku na 1,4 mid dolarów^[5].

W 2018 roku kontrowersje wzbudziły doniesienia medialne o tym, że Herehowie nadal prowadzą działalność gospodarczą na terenach okupowanego przez Rosję Krymu^[6].

W 2006 roku otrzymała mandat do rady miejskiej Kijowa z ramienia ugrupowania Dobro Miejskie Kijowa (Громадянський актив Києва)^[1]. Była zastępczynią rady kijowskiej^[1].

Od 20 kwietnia 2011 roku do 5 czerwca 2014 roku była zastępczynią mera i sekretarzem Rady Miejskiej Kijowa^[7].

W 2012 roku startowała do Rady Najwyższej^[1]. Zwycięstwo odniósł jednak jej przeciwnik, Andrij Illenko^[1]. Również w 2012 roku przejęła obowiązki mera Kijowa z powodu dymisji Łeonida Czernoweckiego^[1]. Pełniła urząd do 5 czerwca 2014 roku, kiedy obowiązki przejął nowo wybrany mer Witalij Kłyczko^[8]

W 2014 roku została szefem Ukraińskiego Instytutu Badań nad Ekstremizmem^[1].

W listopadzie 2018 roku była jedną z osób, na którą Rosja nałożyła sankcje^[1].

Po inwazji Rosji na Ukrainę w 2022 roku wraz z mężem wsparła armię ukraińską sumą o wartości ponad 3,4 miliona dolarów amerykańskich na ciężarówki, autobusy i sprzęt budowlany^[9]. Wsparli przede wszystkim utworzenie sztabu humanitarnego, który udziela pomocy ukraińskim wojskowym i cywilom^[9]. Trwającą wojnę nazwali zbrodnią i wezwali do osądzenia prezydenta Rosji Władimira Putina w Międzynarodowym Trybunale Karnym^[9].

Jej mężem jest Oleksandr Hereha^[1]. Razem mają syna Tarasa Hereha^[1]. Wraz z mężem i ze swoją siostrą Tetianą Surżyk, Hałyna Hereha dzieli większość udziałów w firmie Epicentr K^[3].

• Order „Za zasługi” III klasy – 2 września 2009, za znaczący wkład osobisty w rozwój przedsiębiorczości i infrastruktury rynkowej na Ukrainie, znaczące osiągnięcia w działalności zawodowej oraz z okazji Dnia Przedsiębiorcy^[10]
• Order „Za zasługi” II klasy – 5 lipca 2012, za znaczący wkład osobisty w przygotowanie finału Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2012 na Ukrainie, pomyślną realizację projektów infrastrukturalnych, zapewnienie ładu i porządku oraz bezpieczeństwa publicznego w czasie turnieju, podniesienie międzynarodowego autorytetu państwa ukraińskiego i wyjątkowy profesjonalizm^[11]
• Order „Za zasługi” I klasy – 22 stycznia 2014, z okazji Dnia Jedności i Wolności Ukrainy^[12]