Obwód lwowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Obwód lwowski
Львівська область
	Obwód
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Siedziba	Lwów
Kod ISO 3166-2	UA-46
Przewodniczący ODA	Maksym Kozicki
Powierzchnia	21 833 km²
Populacja (2021); • liczba ludności	; 2 497 750
Numer kierunkowy	+380-32
Tablice rejestracyjne	BC; HC
	Szczegółowy podział administracyjny
Liczba rejonów	7
Liczba miast	43
	Położenie na mapie;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Obwód lwowski (ukr. Львівська область) – jeden z 24 obwodów Ukrainy. Leży w zachodniej części Ukrainy, przy granicy z Polską. Stolicą obwodu jest Lwów.

Obwód lwowski graniczy: z obwodami wołyńskim, rówieńskim, tarnopolskim, iwanofrankowskim i zakarpackim oraz polskimi województwami, podkarpackim i lubelskim. Obwód został utworzony 4 grudnia 1939 r. dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR^[2] z części terytorium II Rzeczypospolitej okupowanego przez Armię Czerwoną w trakcie agresji ZSRR na Polskę i anektowanego następnie przez ZSRR.

Aneksja części terytorium Polski została zaakceptowana podczas konferencji teherańskiej oraz jałtańskiej, w konsekwencji których Polska utraciła tzw. Kresy Wschodnie na rzecz Związku Radzieckiego, a jej wschodnią granicę wytyczyczono na bazie tzw. linii Curzona. Podjęte przez Wielką Brytanię i USA w 1943 i 1945 r. decyzje o zmianie granic Polski bez wiedzy i zgody rządu polskiego były wyraźnym pogwałceniem zasad Karty Atlantyckiej i nie wiązały prawnie Polski. Wobec tego granica zewnętrzna obwodu istnieje de iure od dnia 6 lutego 1946 r., wraz z wejściem w życie dwustronnej umowy granicznej z 16 sierpnia 1945 r. W świetle prawa międzynarodowego przed datą wejścia w życie wymienionej umowy obszar obwodu wchodził w skład RP. W 1951 r. dokonano kolejnej zmiany granicy zewnętrznej obwodu na podstawie wymuszonej cesji z 1951 r. zgodnie umową o zmianie granic (okolice Bełza i Krystynopola nad Bugiem za Ustrzyki Dolne w Bieszczadach).

Największe miasta

Miasto	ukraińska nazwa	Zaludnienie na 5 grudnia 2013 roku
Lwów	Львів	784 818
Drohobycz	Дрогобич	99 119
Czerwonogród	Червоноград	82 568
Stryj	Стрий	62 479
Borysław	Борислав	38 122
Sambor	Самбір	36 556
Truskawiec	Трускавець	31 037
Nowy Rozdół	Новий Розділ	28 227
Nowojaworowsk	Новояворівськ	26 483
Złoczów	Золочів	23 481
Brody	Броди	23 239
Sokal	Сокаль	21 693
Stebnik	Стебник	20 863
Gródek	Городок	16 082
Mikołajów	Миколаїв	14 801
Winniki	Винники	13 654
Jaworów	Яворів	13 510
Żółkiew	Жовква	13 474
Sosnówka	Соснівка	11 889
Żydaczów	Жидачів	11 798
Kamionka Strumiłowa	Кам'янка-Бузька	11 674
Chodorów	Ходорів	10 565

Podział administracyjny na rejony

Podział obwodu na rejony

Do 17 lipca 2020 roku obwód lwowski dzielił się na 20 rejonów: brodzki, buski, drohobycki, gródecki, jaworowski, kamionecki, mikołajowski, mościski, przemyślański, pustomycki, radziechowski, samborski, skolski, sokalski, starosamborski, stryjski, turczański, złoczowski, żółkiewski, żydaczowski oraz 9 miast wydzielonych: Borysław, Czerwonogród, Drohobycz, Lwów, Morszyn, Nowy Rozdół, Sambor, Stryj, Truskawiec.

W wyniku reformy podziału administracyjnego zmniejszono z 490 do 136 liczbę rejonów na Ukrainie^[3]. Od 17 lipca 2020 roku obwód lwowski dzieli się na 7 rejonów^[4]:

Historyczny podział administracyjny na rejony

Podział administracyjny obwodu lwowskiego 1 stycznia 1941^[5]
Lp.	Rejon	Siedziba	Km do Lwowa	Powierzchnia w tys. km2	Liczba sielsowietów	Liczba miast	Liczba osiedli
1	Bóbrecki	Bóbrka	33	0,4	28	1	–
2	Brodzki	Brody	100	0,4	24	1	–
3	Buski	Busk	42	0,3	14	1	–
4	Wielkomostowski	Wielkie Mosty	52	0,6	21	1	–
5	Winnikowski	Winniki	5	0,2	20	1	–
6	Gliniański	Gliniany	40	0,3	23	–	1
7	Horyniecki	Horyniec	90	0,3	22	–	–
8	Gródecki	Gródek	30	0,3	26	1	–
9	Żółkiewski	Żółkiew	30	0,3	14	1	–
10	Złoczowski	Złoczów	72	0,3	24	–	–
11	Kamionecki	Kamionka Strumiłowa	40	0,4	22	1	–
12	Krakowiecki	Krakowiec	78	0,4	28	–	1
13	Kraśnieński	Krasne	45	0,3	26	–	–
14	Kulikowski	Kulików	15	0,4	24	–	1
15	Łopatyński	Łopatyn	92	0,6	26	–	–
16	Lwowski	Lwów	0	0,3	31	–	2
17	Lubaczowski	Lubaczów	100	0,3	21	1	1
18	Laszkowski	Laszki Dolne	126	0,3	19	–	–
19	Magierowski	Magierów	56	0,3	17	–	1
20	Niemirowski	Niemirów	62	0,4	16	–	1
21	Nowomilatyński	Milatyn Nowy	32	0,2	20	–	–
22	Nowojaryczowski	Nowy Jaryczów	18	0,3	19	–	1
23	Oleski	Olesko	85	0,4	30	–	2
24	Przemyślański	Przemyślany	57	0,4	26	1	–
25	Podkamieński	Podkamień	120	0,2	16	–	1
26	Pomorzański	Pomorzany	86	0,4	27	–	1
27	Ponikowicki	Ponikowica	80	0,3	24	–	–
28	Rawski	Rawa Ruska	65	0,3	15	1	–
29	Radziechowski	Radziechów	70	0,7	29	1	–
30	Sieniawski	Sieniawa	135	0,3	17	–	1
31	Sokalski	Sokal	98	0,3	22	1	–
32	Sokolnicki	Sokolniki	20	0,3	23	–	–
33	Uhnowski	Uhnów	83	0,4	20	–	1
34	Szczerzecki	Szczerzec	31	0,3	25	–	1
35	Jaworowski	Jaworów	55	0,4	27	1	–
36	Janowski	Janów	25	0,5	28	–	1
	Obwód lwowski	Lwów	–	13,7	814	16	17

Przypisy

↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2021 року [online] [dostęp 2021-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-26] (ukr.).
↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР от 4 декабря 1939 года об образовании Волынской, Дрогобычской, Львовской, Ровенской, Станиславской и Тарнопольской областей в составе Украинской ССР (Сборник законов СССР и указов Президиума Верховного Совета СССР. 1938 г. — июль 1956 г / под ред. к. ю. н. Мандельштам Ю. И. — Москва: Государственное издательство юридической литературы, 1956, s. 52)
↑ Polski Instytut Spraw Międzynarodowych Kolejny krok do decenralizacji na Ukrainie
↑ Прийнято Постанову "Про утворення та ліквідацію районів". Інформаційне управління Апарату Верховної Ради України. Опубліковано 17 липня 2020 (ua)
↑ Українська РСР: Адміністративно-територіальний поділ: на 1 січня 1941 року.

[1] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2021 року [online] [dostęp 2021-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-26] (ukr.).

[2] Указ Президиума Верховного Совета СССР от 4 декабря 1939 года об образовании Волынской, Дрогобычской, Львовской, Ровенской, Станиславской и Тарнопольской областей в составе Украинской ССР (Сборник законов СССР и указов Президиума Верховного Совета СССР. 1938 г. — июль 1956 г / под ред. к. ю. н. Мандельштам Ю. И. — Москва: Государственное издательство юридической литературы, 1956, s. 52)

[3] Polski Instytut Spraw Międzynarodowych Kolejny krok do decenralizacji na Ukrainie

[4] Прийнято Постанову "Про утворення та ліквідацію районів". Інформаційне управління Апарату Верховної Ради України. Опубліковано 17 липня 2020 (ua)

[5] Українська РСР: Адміністративно-територіальний поділ: на 1 січня 1941 року.

[krym-6] Sewastopol i Republika Autonomiczna Krymu zostały jednostronnie inkorporowane do Rosji w 2014 roku; na arenie międzynarodowej są uznawane za część Ukrainy.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[A]

Obwody	charkowski chersoński chmielnicki czerkaski czernihowski czerniowiecki dniepropetrowski doniecki iwanofrankiwski kijowski kirowohradzki lwowski ługański mikołajowski odeski połtawski rówieński sumski tarnopolski winnicki wołyński zakarpacki zaporoski żytomierski
Republika autonomiczna	Autonomiczna Republika Krymu^[A]
Miasta wydzielone	Kijów Sewastopol^[A]
Miasta obwodowe	Charków Chersoń Chmielnicki Czerkasy Czernihów Czerniowce Dniepr Donieck Iwano-Frankiwsk Kijów Kropywnycki Lwów Ługańsk Mikołajów Odessa Połtawa Równe Sumy Tarnopol Winnica Łuck Użhorod Zaporoże Żytomierz Symferopol^[A]

rejon szeptycki	Bełz Mosty Wielkie Dobrotwór Łopatyn Radziechów Sokal Czerwonogród
rejon drohobycki	Borysław Drohobycz Medenice Schodnica Truskawiec
rejon jaworowski	Iwano-Frankowe Mościska Nowojaworowsk Sądowa Wisznia Szeginie Jaworów
rejon lwowski	Bóbrka Lubień Wielki Gliniany Gródek Dawidów Dobrosin-Magierów Żółkiew Żółtańce Zimna Woda Kamionka Bużańska Komarno Kulików Lwów Murowane Jaryczów Nowy Obroszyn Przemyślany Podbereźce Pustomyty Rawa Ruska Sokolniki Sołonka Szczerzec
rejon samborski	Biskowice Borynia Dobromil Kalinów Nowy Raliwka Rudki Sambor Stary Sambor Strzyłki Turka Chyrów
rejon stryjski	Hnizdyczów Grabowiec-Duliby Żydaczów Żurawno Koziowa Mikołajów Morszyn Nowy Rozdół Rozwadów Skole Sławsko Stryj Trościaniec Trościaniec
rejon złoczowski	Brody Busk Zabłotce Złoczów Krasne Podkamień Pomorzany