Halowe Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 2013 – bieg na 60 m mężczyzn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Halowe Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 2013
Złoty medal Złoty medal

Francja Jimmy Vicaut

Srebrny medal Srebrny medal

Wielka Brytania James Dasaolu

Brązowy medal Brązowy medal

Włochy Michael Tumi

Bieg na 60 metrów mężczyzn – jedna z konkurencji rozegranych podczas halowych lekkoatletycznych mistrzostw Europy w hali Scandinavium w Göteborgu.

Rekordy

[edytuj | edytuj kod]
Halowy rekord świata Stany Zjednoczone Maurice Greene 6,39 Madryt, Hiszpania 3 lutego 1998
Atlanta, Stany Zjednoczone 3 marca 2001
Halowy rekord Europy Wielka Brytania Dwain Chambers 6,42 Turyn, Włochy 7 marca 2009
Rekord mistrzostw Europy
Najlepszy wynik na świecie w sezonie Stany Zjednoczone Darvis Patton 6,50 Nowy Jork, Stany Zjednoczone 16 lutego 2013
Najlepszy wynik w Europie w sezonie Włochy Michael Tumi 6,51 Ankona, Włochy 17 lutego 2013

Terminarz

[edytuj | edytuj kod]
Data Godzina
1 marca 17:00 Eliminacje
2 marca 17:15 Półfinał
2 marca 18:40 Finał

Rezultaty

[edytuj | edytuj kod]
NR – rekord kraju | WL – najlepszy tegoroczny wynik na listach światowych
SB – najlepszy wynik w sezonie | PB – rekord życiowy

Eliminacje

[edytuj | edytuj kod]

Rozegrano 3 biegi eliminacyjne, do których przystąpiło 22 sprinterów. Awans do półfinału dawało zajęcie jednego z pierwszych czterech miejsc w swoim biegu (Q). Skład półfinałów uzupełniło czterech zawodników z najlepszymi czasami wśród przegranych (q).

Poz. Tor Zawodnik Reprezentacja Czas Uwagi
1 2 Jimmy Vicaut  Francja 6.55 Q
2 3 Michael Tumi  Włochy 6,59 Q
3 3 James Dasaolu  Wielka Brytania 6,62 Q
4 1 Catalin Cîmpeanu  Rumunia 6,64 Q
5 1 Julian Reus  Niemcy 6,64 Q
6 1 Harry Aikines-Aryeetey  Wielka Brytania 6,65 Q, SB
6 2 Jaysuma Saidy Ndure  Norwegia 6,65 Q
8 3 Aleksandr Bredniew  Rosja 6,68 Q
8 1 Emmanuel Biron  Francja 6,72 Q
8 2 Simone Collio  Włochy 6,72 Q
11 3 Stefan Tärnhuvud  Szwecja 6,73 Q, SB
11 1 Rolf Fongué  Szwajcaria 6,73 q
13 2 Odain Rose  Szwecja 6,74 Q
13 1 Tom Kling-Baptiste  Szwecja 6,74 q, SB
13 3 Ricardo Monteiro  Portugalia 6,74 q
16 3 Adam Zavacký  Słowacja 6,76 q
17 2 Dwain Chambers  Wielka Brytania 6,78
18 2 Visa Hongisto  Finlandia 6,79
19 1 Diogo Antunes  Portugalia 6,81
20 2 Riste Pandew  Macedonia Północna 6,95
21 1 Mikel de Sa  Andora 7,36
22 2 Dominic Carroll  Gibraltar 7,44

Półfinały

[edytuj | edytuj kod]

Rozegrano 2 biegi półfinałowe, w których wystartowało 16 sprinterów. Awans do finału dawało zajęcie jednego z pierwszych czterech miejsc w swoim biegu (Q).

Poz. Tor Zawodnik Reprezentacja Czas Uwagi
1 2 James Dasaolu  Wielka Brytania 6,52 Q, PB
2 1 Michael Tumi  Włochy 6,58 Q
3 1 Jaysuma Saidy Ndure  Norwegia 6,59 Q, SB
4 2 Jimmy Vicaut  Francja 6,60 Q
5 2 Odain Rose  Szwecja 6,63 Q, PB
6 1 Harry Aikines-Aryeetey  Wielka Brytania 6,64 Q, SB
7 1 Emmanuel Biron  Francja 6,65 Q
8 1 Catalin Cîmpeanu  Rumunia 6,66
8 2 Julian Reus  Niemcy 6,66 Q
10 1 Stefan Tärnhuvud  Szwecja 6,67 PB
11 1 Tom Kling-Baptiste  Szwecja 6,73 SB
12 2 Rolf Fongué  Szwajcaria 6,75
13 2 Adam Zavacký  Słowacja 6,75
14 2 Aleksandr Bredniew  Rosja 6,75
15 1 Ricardo Monteiro  Portugalia 6,76
16 2 Simone Collio  Włochy 6,89

Finał

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Tor Zawodnik Reprezentacja Czas Uwagi
6 Jimmy Vicaut  Francja 6,48 WL, PB
5 James Dasaolu  Wielka Brytania 6,48 =WL, PB
3 Michael Tumi  Włochy 6,52
4 4 Jaysuma Saidy Ndure  Norwegia 6,61
5 8 Odain Rose  Szwecja 6,62 PB
6 1 Julian Reus  Niemcy 6,62
7 7 Harry Aikines-Aryeetey  Wielka Brytania 6,63 SB
8 2 Emmanuel Biron  Francja 6,63 =SB

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]