Hans Knauß – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hans Knauß

Hans Knauß (2017)
Data i miejsce urodzenia	9 lutego 1971 Schladming
Klub	WSV Schladming
Debiut w PŚ	28.11 1992, Sestriere (28. miejsce – gigant)
Pierwsze punkty w PŚ	28.11 1992, Sestriere (28. miejsce – gigant)
Pierwsze podium w PŚ	17.03 1994, Vail (3. miejsce – super G)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria Igrzyska olimpijskie srebro Nagano 1998 Supergigant Mistrzostwa świata srebro St. Moritz 2003 Gigant brąz Vail 1999 Supergigant Puchar Świata (Supergigant) 2. miejsce 1995/1996 2. miejsce 1997/1998 Puchar Świata (Gigant) 3. miejsce 1996/1997 3. miejsce 2002/2003
Multimedia w Wikimedia Commons

Hans Knauß (ur. 9 lutego 1971 w Schladming) – austriacki narciarz alpejski, wicemistrz olimpijski oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata.

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Hans Knauß pojawił się w 1988 roku, kiedy wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Madonna di Campiglio. Zajął tam między innymi dwunaste miejsce w supergigancie i dwudzieste w kombinacji. Jeszcze dwukrotnie startował na imprezach tego cyklu, najlepszy wynik osiągając podczas mistrzostw świata juniorów w Zinal w 1990 roku, gdzie był ósmy w supergigancie. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 28 listopada 1992 roku w Sestriere, zajmując 28. miejsce w gigancie. Tym samym już w swoim debiucie wywalczył pierwsze pucharowe punkty. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 17 marca 1994 roku w Vail, zajmując trzecie miejsce w supergigancie. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie dwaj Norwegowie: Jan Einar Thorsen oraz Lasse Kjus. Łącznie 27 razy stawał na podium, odnosząc przy tym siedem zwycięstw: 17 grudnia 1995 roku w Alta Badia, 14 stycznia w Adelboden i 15 marca 2003 roku w Lillehammer wygrywał giganta, 17 grudnia 1995 roku w Valloire, 16 grudnia 1996 roku w Val d’Isère i 8 marca 1998 roku w Kvitfjell był najlepszy w supergigancie, a 23 stycznia 1999 roku w Kitzbühel zwyciężył w zjeździe. Ostatni raz na podium stanął 20 grudnia 2013 roku w Val Gardena, zajmując trzecie miejsce w zjeździe. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1998/1999, kiedy był piąty w klasyfikacji generalnej, czwarty w zjeździe, piąty w supergigancie i siódmy w klasyfikacji giganta. Knauß zajmował także drugie miejsce w klasyfikacji supergiganta w sezonach 1995/1996 i 1997/1998 oraz trzecie klasyfikacji giganta w sezonach 1996/1997 i 2002/2003.

Pierwszy medal na arenie międzynarodowej Austriak wywalczył w 1998 roku, kiedy podczas igrzysk olimpijskich w Nagano zdobył ex aequo ze Szwajcarem Didierem Cuche srebrny medal w supergigancie. Obu zawodników wyprzedził o 0,61 sekundy inny Austriak, Hermann Maier. Na tych samych mistrzostwach Knauß był także czwarty w gigancie. Uzyskał szósty czas pierwszego przejazdu oraz czwarty wynik drugiego, co dało mu ostatecznie czwarty łączny czas. Walkę o podium przegrał tam z Michaelem von Grünigenem ze Szwajcarii o 0,02 sekundy. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Vail w supergigancie wywalczył brązowy medal, ulegając o 0,01 sekundy Maierowi i Kjusowi, którzy ex aequo zwyciężyli. Cztery dni później Knauß zajął czwarte miejsce w zjeździe, walkę o medal przegrywając z Kjetilem André Aamodtem o 0,02 sekundy. Ostatni medal zdobył na mistrzostwach świata w Sankt Moritz w 2003 roku, zajmując drugie miejsce w gigancie. W zawodach tych rozdzielił na podium dwóch reprezentantów USA: Bode Millera i Erika Schlopy'ego. Blisko kolejnego medalu był podczas mistrzostw świata w Sestriere w 1997 roku, gdzie w supergigancie był czwarty. W walce o medal lepszy okazał się tam jego rodak, Günther Mader, który wyprzedził go o 0,06 sekundy.

Kilkukrotnie zdobywał medale mistrzostw Austrii, w tym złote w gigancie w latach 1994 i 1997^[1]. W 1998 roku otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii^[2]. W grudniu 2004 roku został oskarżony o stosowanie niedozwolonych substancji (nandrolon) i zawieszony^[3]. Próbka B także dała wynik pozytywny^[4]. Austriak został ostatecznie zawieszony na dwa lata i w 2005 roku postanowił zakończyć karierę.

Po zakończeniu kariery narciarskiej startował w wyścigach samochodowych, głównie w seriach Porsche Supercup i FIA GT Championship. Pracował także jako konsultant dla austriackiej telewizji.

Jego brat, Bernhard Knauss, również był narciarzem.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
DNF	15 lutego	1994	Lillehammer	Kombinacja	3:17,53	-	Lasse Kjus
20.	17 lutego	1994	Lillehammer	Supergigant	1:32,53	+2,12	Markus Wasmeier
2.	16 lutego	1998	Nagano	Supergigant	1:34,82	+0,61	Hermann Maier
4.	19 lutego	1998	Nagano	Gigant	2:38,51	+1,20	Hermann Maier
DNF	21 lutego	2002	Salt Lake City	Gigant	2:23,28	-	Stephan Eberharter

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
9.	13 lutego	1996	Sierra Nevada	Supergigant	1:21,80	+0,83	Atle Skårdal
16.	17 lutego	1996	Sierra Nevada	Zjazd	2:00,17	+2,11	Patrick Ortlieb
DNF	19 lutego	1996	Sierra Nevada	Kombinacja	3:31,95	-	Marc Girardelli
DSQ	23 lutego	1996	Sierra Nevada	Gigant	1:58,63	-	Alberto Tomba
4.	3 lutego	1997	Sestriere	Supergigant	1:29,68	+0,39	Atle Skårdal
7.	12 lutego	1997	Sestriere	Gigant	2:48,23	+1,99	Michael von Grünigen
3.	2 lutego	1999	Vail	Supergigant	1:14,53	+0,01	Lasse Kjus Hermann Maier
4.	6 lutego	1999	Vail	Zjazd	1:40,60	+0,59	Hermann Maier
2.	12 lutego	2003	Sankt Moritz	Gigant	2:45,93	+0,03	Bode Miller

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
30.	27 stycznia	1988	Madonna di Campiglio	Zjazd	1:33,15	+2,90	Kaspar Gilgenrainer
12.	28 stycznia	1988	Madonna di Campiglio	Supergigant	1:35,26	+1,69	Jeremy Nobis
21.	29 stycznia	1988	Madonna di Campiglio	Gigant	2:05,55	+1,98	Gregor Grilc
34.	30 stycznia	1988	Madonna di Campiglio	Slalom	1:42,30	+8,50	Stefan Szałamanow
20.	30 stycznia	1988	Madonna di Campiglio	Kombinacja	?	?	Konstantin Czistiakow
10.	5 kwietnia	1989	Aleyska	Zjazd	1:28,93	+1,33	Ed Podivinsky
8.	22 marca	1990	Zinal	Supergigant	1:24,30	+2,11	Kjetil André Aamodt
11.	24 marca	1990	Zinal	Gigant	2:20,38	+3,15	Lasse Kjus

• sezon 1992/1993: 71.
• sezon 1993/1994: 39.
• sezon 1994/1995: 73.
• sezon 1995/1996: 6.
• sezon 1996/1997: 7.
• sezon 1997/1998: 5.
• sezon 1998/1999: 5.
• sezon 1999/2000: 18.
• sezon 2000/2001: 32.
• sezon 2001/2002: 21.
• sezon 2002/2003: 10.
• sezon 2003/2004: 9.
• sezon 2004/2005: 88.

1. Alta Badia – 17 grudnia 1995 (gigant)
2. Valloire – 17 grudnia 1995 (supergigant)
3. Val d’Isère – 16 grudnia 1996 (supergigant)
4. Kvitfjell – 8 marca 1998 (supergigant)
5. Kitzbühel – 23 stycznia 1999 (zjazd)
6. Adelboden – 14 stycznia 2003 (gigant)
7. Lillehammer – 15 marca 2003 (gigant)

• 7 zwycięstw (3 giganty, 3 supergiganty i 1 zjazd)

1. Vail – 17 marca 1994 (supergigant) – 3. miejsce
2. Park City – 25 listopada 1995 (gigant) – 3. miejsce
3. Val d’Isère – 10 grudnia 1995 (supergigant) – 3. miejsce
4. Kitzbühel – 14 stycznia 1996 (kombinacja) – 2. miejsce
5. Happo One – 3 marca 1996 (supergigant) – 3. miejsce
6. Park City – 25 listopada 1996 (gigant) – 2. miejsce
7. Breckenridge – 30 listopada 1996 (gigant) – 3. miejsce
8. Beaver Creek – 6 grudnia 1997 (supergigant) – 3. miejsce
9. Val d’Isère – 14 grudnia 1997 (gigant) – 3. miejsce
10. Garmisch-Partenkirchen – 1 lutego 1998 (supergigant) – 2. miejsce
11. Crans-Montana – 14 marca 1998 (gigant) – 2. miejsce
12. Kranjska Gora – 5 stycznia 1999 (gigant) – 3. miejsce
13. Schladming – 9 stycznia 1999 (supergigant) – 3. miejsce
14. Wengen – 16 stycznia 1999 (zjazd) – 3. miejsce
15. Ofterschwang – 27 lutego 1999 (gigant) – 2. miejsce
16. Sankt Moritz – 3 lutego 2002 (gigant) – 3. miejsce
17. Park City – 22 listopada 2003 (gigant) – 3. miejsce
18. Vail – 6 grudnia 2003 (zjazd) – 2. miejsce
19. Vail – 7 grudnia 2003 (supergigant) – 3. miejsce
20. Val Gardena – 20 grudnia 2003 (zjazd) – 3. miejsce

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-27)]. (ang.)
• Profil na Alpine Ski Database (ang.)