Harmonia Mundi – Wikipedia, wolna encyklopedia
Rok powstania | |
---|---|
Założyciel | Bernard Coutaz |
Gatunki | |
Siedziba | |
Kraj pochodzenia | |
Strona internetowa |
Harmonia Mundi – wytwórnia płytowa założona w 1958 roku w Paryżu przez Bernarda Coutaza, specjalizująca się w muzyce klasycznej. Jest najstarszą, niezależną wytwórnią muzyki klasycznej nieprzerwanie istniejącą.
Posiada pięć filii: w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Holandii i Hiszpanii. Wydała ponad 4000 tytułów muzyki dawnej, klasycznej i współczesnej[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]XX wiek
[edytuj | edytuj kod]Harmonia Mundi została założona przez Bernarda Coutaza w Paryżu w roku 1958 jest dziś najstarszą niezależną wytwórnią muzyki klasycznej nieprzerwanie istniejącą[2]. W 1959 roku ukazało się pierwsze wydawnictwo wytwórni, Chants From The Slavonic Liturgy[3]. W 1962 roku Coutaz przeniósł firmę do Saint-Michel de Provence. Za radą przyjaciół Carla de Nysa i Pierre'a Rochasa zaczął nagrywać zabytkowe organy Europy i tworzyć katalog oparty na repertuarze organowym. Zaczął również wydawać periodyk, Orgues historiques, którego poszczególne numery były poświęcone konkretnemu instrumentowi z dołączonym nagraniem prezentującym szczególne walory danego instrumentu[2].
Początkiem nowego etapu w historii Harmonia Mundi stało się spotkanie Coutaza z kontratenorem Alfredem Dellerem, do którego doszło w 1968 roku podczas koncertu tego ostatniego w Awinionie[4][2]. Nawiązana wówczas współpraca trwała aż do śmierci Dellera w 1979 roku; pod jego auspicjami każdego lata w Luberon organizowano koncerty muzyki angielskiej, przyciągające wielu młodych muzyków, zwłaszcza René Jacobsa i Dominique'a Visse'a.
Począwszy od lat 70. Harmonia Mundi zaczęła wydawać nagrania muzyki renesansu i baroku, a jej firmowymi artystami zostali René Jacobs, William Christie i Philippe Herreweghe; dzięki ich nagraniom Harmonia Mundi stała się pionierem, jeśli chodzi o wykonywanie muzyki renesansu i baroku na instrumentach z epoki. W 1976 roku firma przejęła dystrybucję własnych nagrań. Cztery lata później rozpoczęła również dystrybucję nagrań innych wytwórni. W roku 1981 w Londynie Harmonia Mundi otworzyła swoją pierwszą zagraniczną filię[2]. W latach następnych otwarte zostały kolejne filie: w 1982 roku w Los Angeles i Heidelbergu, w 1986 w Barcelonie i w 1988 w regionie Beneluxu[3]. W 1986 roku firma opuściła Luberon i założyła swoją siedzibę w Mas de Vert w Arles. Wobec stopniowego zaniku specjalistycznych sklepach płytowych we Francji Bernard Coutaz postanowił stworzyć pod szyldem Harmonia Mundi sieć firmowych sklepów detalicznych. Dzisiaj sieć ta obejmuje ponad 30 sklepów we Francji i trzy w Hiszpanii.
W 1988 roku wytwórnia otworzyła dział poświęcony dystrybucji książek, a w 1993 roku zakupiła wydawnictwo muzyczne i wytwórnię Le Chant du Monde[2].
XXI wiek
[edytuj | edytuj kod]26 lutego 2010 roku zmarł założyciel i prezes wytwórni, a obowiązki szefa firmy przejęła wdowa po nim, Eva Coutaz[4].
Obecnie w Mas de Vert, siedzibie międzynarodowej grupy obejmującej pięć spółek zależnych, pracuje ponad 100 osób, z których część zajmuje się również produkcją nagrań. Grupa jako całość zatrudnia prawie 300 osób[2]. Obrót spółki wynosi około 63 miliony euro[3]. Harmonia Mundi oferuje szeroki repertuar, począwszy od muzyki dawnej do muzyki XXI wieku, a dzięki swojej całkowitej niezależności finansowej w całości finansuje produkcję nagrań[2]. Rocznie wydawanych jest ponad 60 nowych nagrań; w roku 2008 dwa nagrania wytwórni stały się bestsellerami:
- Beethoven Piano Sonatas. Vol. IV w wykonaniu Paula Lewisa, zdobywca miana Nagrania Roku (Record of the Year) w ramach Classic FM Gramophone Awards 2008;
- As Steals The Morn – zbiór arii solowych i scen na tenor skomponowanych przez Händla, a wykonanych przez Marka Padmore'a i The English Concert zwyciężył w kategorii vocal w ramach BBC Music Magazine Awards 2008[3].
Działalność online
[edytuj | edytuj kod]Obecnie dostępnych jest około 450 tytułów w formie cyfrowej za pośrednictwem ponad 100 oficjalnych platform pobierania plików na całym świecie, w tym iTunes i eMusic. Liderem sprzedaży cyfrowej w Europie jest Wielka Brytania, po której następują: Francja, Niemcy, Holandia i Belgia. Wielka Brytania jest także liderem europejskiej listy sprzedaży sprzedawców internetowych, mając około jednej trzeciej obrotów generowanych przez takie firmy jak: Amazon.com, MDT, HMV.com, Presto, Classical Music Shop, Bath Compact Discs i Crotchet[3].
Artyści
[edytuj | edytuj kod]W Harmonia Mundi nagrywają następujący artyści[5]:
- Academy of Ancient Music
- Akademie für Alte Musik Berlin
- Anonymous 4
- Les Arts Florissants
- Jiří Bělohlávek
- Emmanuelle Bertrand
- Kristian Beuzenhaut
- Choir of Clare College Cambridge
- William Christie
- Cuarteto Casals
- Alfred Deller
- Richard Egarr
- Eesti Filharmoonia Kammerkoor
- Isabelle Faust
- Bernarda Fink
- Freiburger Barockorchester
- Matthias Goerne
- Gottfried von der Goltz
- Werner Güra
- Philippe Herreweghe
- Pablo Heras-Casado
- Paul Hillier
- René Jacobs
- Paul Lewis
- Bejun Mehta
- Aleksander Mielnikow
- Petra Müllejans
- Paul O'Dette
- Mark Padmore
- Javier Perianes
- Alain Planès
- Josep Pons
- Jean-Guihen Queyras
- Daniel Reuss
- RIAS Kammerchor
- Andreas Scholl
- Andreas Staier
- Maurice Steger
- Stile Antico
- Alexandre Tharaud
- Tokyo String Quartet
- Trio Wanderer
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Discogs: Harmonia Mundi. www.discogs.com. [dostęp 2013-11-28]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g harmonia mundi store: About harmonia mundi.... store.harmoniamundi.com. [dostęp 2013-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
- ↑ a b c d e BPI: Label Focus – harmonia mundi. www.bpi.co.uk. [dostęp 2013-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-07)]. (ang.).
- ↑ a b Telegraph.co.uk: Bernard Coutaz. www.telegraph.co.uk. [dostęp 2013-11-28]. (ang.).
- ↑ harmonia mundi: Artists. www.harmoniamundi.com. [dostęp 2013-11-28]. (ang.).